“Ang gara naman. Galing sa sasakyan ang pangalan n’yong magkapatid.”Manghang-mangha ang kausap niyang binatilyo. Nakatitig ito sa kanya at nakangiti.“Mahilig kasi si Tatay sa sasakyan,”nahihiya niyang pahayag habang abala siya sa pagkalikot ng motorsiklo ng tatay niya. “Halata nga. Sobra ang pag-aalaga niya sa mga sasakyan namin.” “Marunong ka magmaneho ng kotse?”“Hindi. Motor lang.”“Wag mong sabihing ito?” Itinuro ng binatiyo ang motorsiklong nakaparada katabi ng kotse. Tango ang isinagot niya.“Hindi ko alam magpatakbo ng motor. Kotse pa lang alam kong imaneho.”“Wow. Ang galing mo naman. Ilang taon ka na?” Nakuha nito ang curiosity ng dalagita.“14.”“14 ka pa lang pero marunong ka na magdrive.”“Ikaw nga, magrunong magmotor. Ako, hindi ko natutuhan ‘yan eh. Sige nga, ipakita mo sa’kin kung kaya mong paandarin.”“Sige ba. Gusto mo karera pa tayong dalawa eh.”Pinaandar ng dalagita ang motorsiklo, sa binatilyo naman ang kotse.Naunang tumatakbo n
After exhausting 3 days and 2 nights ay nakapagpahinga na rin sa wakas si Blue. Maginhawa ang pakiramdam niya na nagising at maghanda para sa schedule ng script reading ng pelikula. It’s nice to be back home.Kinuha niya ang tuwalya at bumaba para maligo. Humihikab pa siyang pumasok sa banyo pero… “Aaah!…” Muntik na siyang matumba buti na lang ay nasalo siya ni Alvarez. But in a very very familiar pose. Iyong pose na naalala niya na karaniwang eksena sa mga pelikula na nakahawak si leading man sa baywang ng niligtas na leading lady in an erotic and slow motion. Ang problema ay nasa posisyon siya ng leading lady! AWKWARD! Tumuwid agad siya ng tayo. Grabe ang gulat niya kay PO2 Napoleon Alvarez na puno ng shaving cream ang mukha at nakatapis lang ng tuwalya sa pang-ibaba. “Sir, sa susunod pakilock naman ng pintuan,” gigil niyang paalala. “Sorry, Sir Blue.” Lumabas siya uli. Siya namang paglitaw ng isang babae sa harapan niya na magulo ang buhok at nak
Standing at 39,000 square meters is the Haunted Kingdom, a theme park located in Bocaue, Bulacan. It is two-hour drive from Quezon City with traffic combined. Pero kung manggagaling sa Pampanga ay 30 minutes lang.Sa harapan pa lang ay matatanaw na ang limang malapalasyong mga istruktura na inspired ng mga kaharian sa iba’t ibang bansa.Sa loob ng mga palasyong ito ay hindi lang mga action figures ang makikita dito kung ‘di mga tao na makatotohanang nananakot sa pamamagitan ng pagko-cosplay ng mga nakakatakot na characters sa pelikula, TV series, anime, libro, manga, webtoon at comics.Ang unang palasyo ay Japanese-inspired, isang replica ng Japanese Imperial Palace. Makikita sa loob ang mga characters na tulad ng mag-ina sa The Grudge, Sadako sa The Ring, mga samurai, ghoul sa Tokyo Ghoul at iba pa.Ang ikalawang palasyo ay Filipino-inspired. Isang mala-kaharian ng engkanto sa gitna ng gubat kung saan makikita ang mga engkanto, kapre, duwende, maligno, aswang, at k
Habang hinihintay ni Jasper ang doktora ay umupo siya sa isang upuan na madalas niyang ginagamit kapag nandito siya sa opisina nito. Ipinikit niya ang mga mata at isang alaala ang binalikan niya. “Hindi ako natatakot na mamatay, mga anak. Mas natatakot akong maisama kong maibaon ang katotohanan,”pahayag ng isang matandang lalaki. Nakahiga ito sa isang kama ng ospital. Sa tabi nito ay may dalawang taong nakatalikod. Sa kaliwa ay isang babae na hawak ang kamay nito samantalang nasa kanan naman nito ang isang lalaki. Panaka-naka siyang sumisilip sa loob ng kuwarto. Sa kanyang pagtatago sa likod ng pinto ay pinipilit niyang pakinggan nang maigi ang pahina nang pahinang boses ng nakaratay sa kama. Alam niyang hindi na magtatagal ang buhay nito dahil sa sakit sa baga. Matagal na rin niyang sinusundan ang pamilyang naging dahilan ng pagkawala ng ama. “Kung gano’n bakit po kayo ang umamin, tay?” tanong ng babae na halatang pinipigil ang pag-iyak dahil sa basag na boses nito.
Di kita malilimutan… Di kita malilimutan…Hinanap ni Blue kung saan nanggagaling ang tugtog. Wala na ngang iba. Sa cellphone niya. Perwisyo ka talaga CJ!Natigilan si Blue nang makita kung sino ang tumatawag sa cellphone niya. For the past 5 years niya sa pag-aartista ay hindi tumawag ang kanyang ama sa kanya. Matagal nang lumayo ang loob niya dito simula ng pangyayaring ‘yon.“Napatawag ka?” Halos walang boses na lumabas sa kanyang bibig.“Hmm, about the post sa Facebook mo?” nag-aalinlangang sagot ng Papa niya sa kabilang linya.“Katulad ng sinabi ko sa news, someone hacked my account.”“Gano’n ba. Ikaw, kumusta ka na?”Ramdam ni Blue ang awkwardness sa boses ng ama. “Don’t worry. Matagal ko nang kinalimutan ‘yon. Sige Pa. I need to go. May taping pa kasi ‘ko.”Nagmadali siyang ibaba ang linya kahit narinig niyang parang may gusto pa itong sabihin sa kanya.Totoo naman na may taping siya pero bukas pa ng madaling araw ‘yon. Hindi nga lang kasi siya sanay
Nagpapahangin si Blue sa terrace ng kanyang bagong bahay sa Pampanga. Tinatanaw ang mga puno at ang iba niyang mga kapitbahay sa paligid. Nakita niya na unti-unting lumilitaw ang buwan sa silangang bahagi ng langit na kanina ay natatakpan ng mga burol. Kapag ganitong mag-isa siya ay napakarami ng kanyang iniisip pero ang kadalasang pumapasok sa kanya ay ang mga alaalang kasama niya si Jamie. Lumaki silang magkababata kaya sila ang madalas magkasama, ang madalas magbangayan pero madalas magkakampi. Ngunit nang dumating sa buhay ni Jamie si Raven two years ago ay nagbago ang lahat. Kung kailan nakapag-ipon na siya ng lakas ng loob na umamin sa tootong nararamdaman niya sa dalaga ay siya namang pagdating nito. Minsan hindi niya maintindihan si universe kung bakit palaging ganito ang nangyayari kapag nagbabalak siyang magtapat kay Jamie. Aba sino ba naman ang hindi magtataka. Noong unang sinubukan niya ay noong high school sila. Valentine’s day noon, bibigyan niya dap
Nakalatag ang mga litrato at ang mga dokumentong nakuha ni Alvarez at Dimafelis sa lamesa ng kanilang opisina. Parehas silang naka-aasign sa Violence Against Women and their Children Division o mas kilala sa tawag na VAWC. So far, ay hindi pa sila makahanap ng impormasyon tungkol kay Sadako. Fingerprint or anything else ay wala pa siyang nakukuha mula sa database ng National Bureau of Investigation (NBI) at Philippine National Police (PNP). Dalawang linggo pa siyang maghihintay dahil sa mga papeles at mga proseso na kailangan pang pagdaanan. Ang pinakamadaling paraan na lang ay bumalik ang alaala nito. Nasa gitna siya ng paghahalungkat ng mga dokumento nang may tumawag sa kanya. “Nag-send ako ng picture sa cellphone mo,” pahayag ng tao sa kabilang linya. Sandali niyang tinanggal sa tainga ang cellphone at tiningnan ang mensahe sa kanya. Isang litratong napakapamilyar sa kanya ang laman ng message. “Yes sir. Ito ang unang kasong nahawakan ko noong nandiyan pa ‘k
Nagpunta sila Blue, CJ at si Sadako sa isang clinical psychologist na inirekomenda sa kanila ni Dr. Alcantara. Ito ay para ipasuri ang kalagayan ni Sadako rito.“Sonambulism? Ano ‘yon, Doc?” tanong ni CJ. “Sleepwalking. Sleepwakers arise from slow wave sleep stage in a state of low consciousness and perform activities that are usually performed during a state of consciousness.” “Wait. Are we talking in English? I don't understand,” si Blue. “Ganito na lang, Blue. Kapag aware tayo sa kapaligiran at sa ating sarili, we are conscious. Ano ‘yong madalas mong gawin sa bahay?” tanong ng doktora. “Magluto, manood ng TV, mag-picture, just the ordinary,” tugon ng binata. “We are in a state of full consciousness kapag ginagawa natin ‘yan. But in sleepwalkers, nasa low state of consciousness sila pero ginagawa din nila ‘yong mga bagay na madalas nilang gawin,” paliwanag ng clinical psychologist na si Dr. Reyes. Isa itong matandang babae na may clinic sa bayan. “Paano