Epilogue 1 | #LOMEpilogue1
“Hoy, si Lucre ba ‘yon?”
“Huh, saan?”
I lowered my head a bit and walked faster so they wouldn't catch up with me. When I heard their voices becoming louder, I tightened my grip on the book I was holding.
“Sige na, tanungin niyo na! Papalayo na siya, oh!” A guy’s voice convinced one of his girl friends he was with.
“Bahala na nga!”
Someone was brave enough to call my name despite the chance that I wouldn’t look back. “Lucre!”
My shoulders fell as I let out a deep sigh. I knew why they called, and if it wasn't my time to read, I might have considered playing with them. I moved my body slightly to the side to acknowledge the
This story has a total of three epilogues. Please patiently wait for the next two parts! Thank you for reading this far <3
Epilogue 2 | #LOMEpilogue2 “What?” I unintentionally raised my voice, which made my parents’ eyes widen. My father then continued what he was saying after a minute of silence, “We’re enrolling Minah to a public school in Marikina. It’s not far from here and she has her own driver to take her there every day—” “That’s not the point, Pa. Why do you suddenly decide to enroll her there? Maraming mas magagandang paaralan dito sa Manila. Don’t you think it’s better to enroll her in Syru, too, so that Trojan can also look out for her?” “She doesn’t want to study there,” mom said. I rolled my eyes. “How did you know that? Tinanong niyo ba siya? Or is this because of Abuela’s never-ending hatred towards her? Are you enrolling her in a public school be
Epilogue 3 | #LOMEpilogue3 I went back to our condo the same night with a broken heart and a blank mind. I thought I couldn't feel pain anymore after everything I'd gone through, but the pain caused by Mercian was far more excruciating than any hurt I'd felt. Gaano man ako nasaktan sa mga sinabi ni Ian kanina, hindi ko pa rin magawang magalit at sisihin siya sa biglaang desisyon. Inisip ko na baka pagod lang siya at siguro nga'y may hindi siya naunawaan sa akin na dapat kong linawin sa susunod naming pag-uusap. Kailan naman kaya dadating ang araw na iyon kung sinabi niya nga kaninang huwag ko na siya muling balikan? Hindi ako mapapakaling hindi maayos ang problema naming 'to. Sa dami ng hawak kong responsibilidad, siya lang ang siguradong hindi ko kayang bitawan. Kilala ko si Ian at kung inaamin niya nga ang mga sinabi niya kanina ay
Some used to believe that memories built the pieces of you. Gamit ang iyong mga alaala ay makababalik-tanaw ka sa mga nangyari sa iyong buhay. May iilang masasaya ngunit minsan maraming hindi magaganda. Gustuhin mo mang bumalik sa mga oras na iyon at itama ang iyong desisyon, hindi na p'wede, sapagkat kaakibat ng alaala ang nakaraan. Mahirap magpatuloy sa buhay lalo na't kung may pinagsisisihan ka pa sa iyong nakaraan. Mahirap umusad at magpatuloy kung mayroon pang pumipigil sa 'yong likuran. Huling linis ko na sa maliit naming apartment dahil ilang buwan din kaming hindi makababalik rito. Naka-impake na ang mga kagamitan na aming dadalhin at handa na ang bahay ma-iwang mag-isa sa mga susunod na araw. Ako na lamang siguro ang hindi handa sa pag-alis. Nang natapos ako sa pag-mop, nilagay ko ito sa tamang lagayan at napagpasiyahang maligo muli bago magluto ng gabihan. Pumasok ako sa aming banyo at doon inubos ang ilang minuto. Ta
Chapter 1 | Belong "Ian! Na saan ka na ba? Aalis na tayo!" hindi ko pinansin ang halos histerikal na tawag ng aking ina dahil malapit na akong manalo sa race game na kanina ko pang binigyang atensyon. "Ian!" tawag muli ng aking ina. "Saglit, ma! Mananalo na ako!" sigaw ko pabalik. Halos mapudpod na ang mga pindutan ng aking PSP sa sobrang desidido kong manalo. Nairita na rin ako dahil bukod sa pagtawag ni mama, punung-puno na rin ng pawis mula sa aking mga palad ang nilalaruan. "Ate, aalis na tayo—" kasabay ng pagdating ng aking kapatid ay ang pagtapos ng laro. Pangalawa lamang ako sa karera at batid na ngayon ng aking kapatid na hindi ako natuwa sa kinalabasan nito. "Oo na! Tara—" "Mercian!" "Heto na nga, e! Palabas na, heto na! Naglalakad na nga papunta sa 'yo, ma," sigaw ko pabalik. Na sa aking likuran ang aking nakababatang kapatid na si Aphro. Gusto ko siyang sisihin sa pagkatalo ko kanina sa laro n
Chapter 2 | Nervous "Sure ka na ba talagang makikipagkita ka bukas? Bitch, halos isang buwan pa lang kayong nag-uusap," sabi sa akin ni Kurt, ang kaibigan kong bakla at kasama sa pagtitinda sa aming karindirya. Nagpupunas ako ng mga lamesa nang sumagot, "Oo, bakit hindi? Hindi ba't mas magandang magkita na kami hangga't maaga pa? Saka I can feel that he's a nice guy. Pangalan pa lang, e." Binigyan ako ng dudang mukha ni Kurt. "Bitch, anong pangalan niya? Jacob? Kadalasan kung sino pa ang galing sa Bible ang pangalan, sila pa mga demonyo," panunukso niya. Tumawa ako, "Huwag kang mag-alala, mag-iingat ako. Kaloka," sabi ko. "Bitch, alam kong mayaman iyang Jacob na 'yan at may pangarap sa buhay—" "Hindi lang naman 'yan ang natipuhan ko sa kanya—" "Alam ko pero sana alam mo rin ang ginagawa mo. Kagagaling mo lang sa isang malupitang break up kay Arist tapos wala pang isang buwan after ninyong mag-break may ini-entertain ka na agad—
Chapter 3 | Last Sa aming paglabas ng gate ay nakatingin na sa amin ang halos lahat ng kamag-anak ko. They were busy bago kami lumabas ngunit ngayon ay kami na ang bida sa kanilang mga mata. High school ako noong lumipat kami sa tahanan nina lolo at lola upang alagaan ang dalawang matanda. Hindi ako sang-ayon noong una na kami ay lumipat dahil sa dinami-rami ng mga apo at anak nina lolo at lola, bakit kami pa na naninirahan sa malayo at maayos na lugar ang maga-adjust? I didn't like the idea of living in this place. Oo nga't kasama ko ang aking mga pinsan at ang mga kapatid ni mama but the environment itself was toxic. Their eyes were full of judgements. Halos marinig ko na ang
Chapter 4 | Visit Kabado ako sa pag-uwi na tila ba ako pa ang may maling ginawa sa araw na ito. Hindi ko alam kung ano ang aking sasabihin kung magtanong man sina mama at papa tungkol sa aking araw. Hapon nang naka-uwi ako sa aming tahanan. Dire-diretso ang aking lakad patungo sa aking kwarto na kahit si Aphro ay hindi ako napigilan. Tahimik ang bahay, tiyak kong na sa labas si mama at si papa naman ay umalis. Kumuha ako agad ng damit na pangbahay upang makapaglinis na ng sarili. Pumasok si Aphro sa aming kwarto habang nagtatanggal ako ng aking earrings. "Ang aga mo ate?" she started.
Chapter 5 | Modern "Huwag ka namang ganyan, Ian," may pagmamaka-awa sa boses ni Arist. I scanned my ex boyfriend's face and tried looking for a reason why I even liked him in the first place. His eyes were full of sincerity but those won't fool me anymore. "Mag-usap tayo," paki-usap niya sa akin. I didn't say anything for seconds. I noticed some of our neighbors, which were my relatives, looking at us. "Sino 'yan, Ian?" one of my cousins asked. "Si Arist lang, mag-uusap daw kami," I answered blankly. "Huwag ka ng gumawa ng