MHELCAH'S POVNgayon ang huli naming araw dito Paris at masasabi ko na talagang nag-enjoy ako. Gusto ko na sa susunod naming pagbalik dito ay kasama ko na ang mga anak ko. "Baby, parang ayaw ko pang umuwi." Pabulong na sabi sa akin ni Simon."Baby, we need to go home now. Hindi mo ba namimiss ang anak mo? Sigurado ako hinahanap kana ni Zach." Saad ko sa kanya."Sorry, baby. Masyado akong nag-enjoy sa bakasyon natin." Natatawa na saad niya sa akin."Next time kasama na natin ang mga anak natin." Nakangiti na sabi ko sa kanya.Niyakap niya ako ta halatang naglalambing na naman. Gabi-gabi na lang ay may nangyayari sa amin pero hindi yata siya nagsasawa. Pero hindi na katulad noong unang araw namin na overtime siya. Mabuti at paisa-isa na lang talaga siya at hindi na humihirit ng round two."Baby, maligo kana nga doon. Tatapusin ko lang itong ginagawa ko." Utos ko sa kanya."Baby, tinatamad akong maligo." Parang bata na sagot niya sa akin."Baby, baka ma-late tayo sa flight natin." Saad
MHELCAH'S POVNakaupo ako sa bench dito sa isang parke. Habang nakaupo ako ay kasama ko ang alaga kong aso na si Light. Kahit saan ako magpunta ay siya ang kasama ko.Siya ang gabay ko at nagbibigay ng liwanag sa madilim kong mundo. Isa akong bulag simula ng isinilang ako ay kadiliman na ang nakikita ko. Sa loob ng dalawampung taon ay hindi ko pa nasilayan ang mundo. Hindi ko rin alam kung may pag-asa pa ba akong makakita.Malapit lang ang parke na ito sa aming barong-barong. Ngayon ay sinisimulan kong kumilos na parang isang normal tao. Gusto kong maranasan na maging normal kahit na wala akong nakikita.Ang maglakad ng hindi gumagamit ng stick. Tanging si light lang ang gumagabay sa akin. Nagulat ako ng biglang bumaba si Light. Tumakbo ito at ako naman ay bigla na lang din natangay."Light.. Saan ka pupunta? Sandali!" Tawag ko sa kanya.Tumatahol lang ito at patuloy sa pagtakbo. Nakaramdam na ako ng kaba dahil hindi ko kabisado ang tinatahak namin na daan. Bulag ako at wala pang dala
MHELCAH'S POVNang dahil sa nanyari ay isang linggo akong nanatili sa bahay. At hanggang ngayon ay naaalala ko pa rin ang lalaking masungit. Bumabalik pa rin sa akin ang mga nangyari.Araw ng linggo at kasama ko si inay na pumunta sa simbahan. Tahimik lang akong nakikinig sa misa. Pero noong palabas na kami ni inay ay may dumaan at naamoy ko ang pabango niya.Ang pabango na isang linggo ko nang naaamoy. Hindi ko alam pero ayaw mawala sa sistema ko. Baka kapareho lang nito ang amoy nang lalaking arogante."Inay uuwi na po ba tayo?" Tanong ko sa kanya."Oo anak pero hintayin mo ako rito dahil bibili lang ako ng bibingka," sabi sa akin ni inay. "Sige po inay, kasama ko po si light." Sagot ko sa kanya."Light 'wag kang tumakbo ha," paalala ni inay sa aso namin. Tumahol naman ito bilang sagot."Umupo ka muna d'yan anak," sabi sa akin ni inay.Umupo naman ako. Habang nakaupo ako ay may tumabi sa akin at naamoy ko na naman ang pabango ng lalaking arogante."Gusto mo," rinig kong nagsalita an
SIMON'S POVToday, i don't want to go to work. Alam ko na wala akong masyadong trabaho ngayon. Gusto kong maglakad-lakad. Bumili muna ako sa isang coffee shop bago ako pupunta sa isang park.Nagsuot ako ng sumbrero para walang makakilala sa akin. Alam ko na madalas akong mapagkamalang kakambal ko dahil sikat itong artista sa buong bansa.I have a twin brother at magkaiba kami sa lahat ng bagay pati na sa ugali. Sikat rin ako pero sa business world hindi ako mahilig magpa-interview kaya hindi ako gaanong nakikita sa social media o sa ano mang mga pahayagan.I don't want an attention. Ang gusto ko lang ay tahimik na buhay. At my age, i'm not yet ready to enter serious relationship. "Good day Sir," bati sa akin ng cashier.Hindi ko ito binati at sinabi ko lang ang order ko na kape. Nang maibigay niya ay agad akong lumabas sa coffee shop.Habang naglalakad ako ay may bumangga sa akin na babae. Hindi ko mapigilan ang sarili ko na bulyawan siya dahil napaso ako ng coffee ko.Akala ko ay n
Mhelcah's POVNagising ako sa ingay na nagmumula sa labas. Agad akong bumangon para lumabas. Mabilis kong hinanap si Light."Light, nasaan kana?" Tawag ko sa kanya.Narinig ko naman na tumahol ito kaya napangiti ako. Naglakad ako palabas sa silid ko. Ang bango may naamoy akong masarap na pagkain. "Good morning sa 'yo Mhelcah," narinig kong sabi ni Simon. Teka lang tama na ako si Simon ba talaga ang narito ngayon sa bahay."S-Simon? Ikaw ba 'yan?" Tanong ko sa kanya."May iba pa bang pumupunta rito?" Nahimigan ko ang inis sa boses niya. "Wala naman, nagtataka lang kasi ako kung bakit ka narito. Wala ka bang trabaho?" Tanong ko sa kanya habang patuloy ako sa paglalakad papunta sa may banyo namin.Nais kong maghilamos dahil nahihiya ako baka kasi may dumi ako sa mukha."Mamaya pa ang trabaho ko. Wala kasi akong kasama sa bahay kaya pumunta ako dito. Nais ko kasing sabay tayong mag-almusal.""Ganu'n pala," sagot ko sa kanya habang naghihilamos ako ng mukha ko dito sa banyo.Paglabas ko
MHELCAH'S POVNanlaki ang mga mata ko at binalot ng takot ang buong pagkatao ko noong marinig ko ang boses ng lalaki na nagtakip sa bibig ko.Wala akong makita at tanging boses lang niya ang naririnig ko. Nagsitayuan na rin ang mga balahibo ko. Biglang nanginig ang buong katawan ko sa takot.Hinihila niya ako at hindi ko alam kung saan kami pupunta. Basta ang alam ko ay nakalayo na kami sa park. Si light nasaan si light? Iyon agad unang pumasok sa isipan ko. Nasaan na ang aso ko. Nais ko man siyang tawagin ay hindi ko magawa. Sana ay walang nanyari sa kanya. Hawak ko lang siya kanina pero nabitawan ko ang tali niya ng bigla akong kaladkarin ng lalaking ito.Hindi ko napigilan ang mga luha ko dahil kusa na lang itong nagsipatakan. Takot na takot ako at hindi ko alam kung may tutulong ba sa akin."Ang ganda-ganda mo Miss. H'wag ka ng umiyak dahil maglalaro lang naman tayo. Sigurado ako na magugustuhan mo ito. Mabait ako kaya 'wag kang matakot sa akin," bulong nito sa akin. Na lalong nag
SIMON'S POVMaaga akong nagising. Kumportable naman ako dito sa bahay na inu-upahan ko. Napangiti ako dahil balak kong pumunta muna sa bahay nila Mhelcah bago ako pumasok sa opisina.Nahihirapan ako sa pagbabalat kayo ko pero sa tingin ko ay masasanay rin ako. Kahapon ay nagpabili ako ng mga grocery sa secretary ko.Balak kong ibigay ang mga grocery kay Mhelcah. Hindi ko lang magawa dahil baka magtaka sila ni inay kung saan ko kinuha.Nais kong malaman nila na mahirap lang ako. Hindi ko nais na magpakilala sa kanila bilang isang Simon Blake. Kahit ang apelyido ko ay pinalitan ko.Masaya akong naglalakad papunta sa bahay nila. Nahirapan pa akong iluto ang spam. Hindi naman kasi ako sanay na magluto."Sh*t Simon! Why are you doing this to yourself?" Bulalas ko sa sarili.Parang hindi na kasi kumpleto ang araw ko kapag hindi ko nasisilayan ang maamong mukha ni Mhelcah. Hindi ko maiwasang hindi napangiti.Nang makarating ako ay nakita ko si inay na naghahanda ng bag niya. Kumatok ako sa ma
MHELCAH'S POV"Huwag po!" Biglang sigaw ko. Nagising ako na masakit ang katawan ko. Hindi ko na naman mapigilan ang sarili ko na umiyak.Naramdaman ko na may humawak sa kamay ko. "Parang awa niyo na po. 'Wag po!" Umiiyak na sigaw ko."Anak, ako ito. Anak si nanay ito," rinig kong sabi sa akin ng tao sa paligid.Bumuhos ang luha ko nang malaman ko na nasa tabi ko na si inay."Inay, natatakot po ako. Tulungan niyo po ako," umiiyak na saad ko kay inay habang nanginginig ako sa takot."Anak, ligtas kana. H'wag ka ng umiyak anak," rinig kong sabi ni inay na may kasama g paghikbi.Niyakap niya ako. At pareho kaming umiiyak ngayon. Hindi ko alam pero inaantok na naman ako kaya natulog ako. Pakiramdam ko ay ligtas ako habang natutulog ako.Natatakot na akong gumising dahil pakiramdam ko ay nasa paligid ko lang ang lalaking 'yon. Naiisip ko pa lang ay takot na takot na ako kaagad.Hindi ko alam kong ilang oras akong tulog. Ang sakit ng paa ko. Nagpapasalamat ako dahil bulag ako at hindi ko nak