38

I can’t still accept the fact that everything happend nine years ago. Na wala na ang mga anak ko, pero akala ko, iyon na ang pinaka masakit na pwedeng mangyari sa akin.

Hindi pala, may isa pa pala, nakatayo ako sa harap nang dalawang puntod, puntod nang mga anak ko—at nang tatay ko.

Isang linggo na simula nang pilitin ni Kalix na ipaalala sakin ang mga nangyari.

I can't remember the memories, but the emotions, the prickling sensation, the shattering feeling--it lingers in my heart.

Nine years ago, he was framed up and drugged, nalaman din niya na wala naman pala talagang nangyari sa kanila nang babae, nawalan ako nang memorya dahil sa trauma, at bumalik ako sa bahay namin sa probinsya, namuhay na akala mo hindi nag e-exist si Kalix sa buhay ko.

And now, ang tatay ko. Pinag tulungan nang mga pinagkakautangan niya at pinatay. Ngayon, ako ang sinisisi ni nanay dahil aa pagkamatay nang tatay ko, o tatay ko nga ba talaga?

Hindi. Hindi ko talaga siya ama, hindi ko talaga sila pamilya.