Napabuntong hininga pa ako bago magpaalam at lumabas na sa kotse niya. Pagpasok ko ay maraming nakahilera sa magkabilang gilid ng automatic door, na para bang gawi na sa restaurant na iyon na ganoon ang salubong sa mga papasok.
Iilan lang ang tao na nakaupo sa lamesa at masyadong magaan ang ambiance na nakakarelax talaga. They greeted me kaya binati ko na rin sila pabalik.
"Do you have a reservation, Ma'am?" Tanong ng isa kaya umiling ako.
"I'm Affeya Bueno. I'm here for the reservation of Sidney Velario," sambit ko.
Agad naman silang tumango at iginaya ako isang VIP room. I get my phone while they open the door of the VIP room for me. Hindi ko maiwasang mapangiti nang magsend ng picture si Anna. Picture iyon ni Zally habang nakasimangot.
Anna:
Naiinis nanaman siya sa Kuya Rony niya kasi ayaw nitong makipaglaro sa kanya. Etong anak mong si Rony para talagang hindi bata.
Napailing ako at natawa ulit. Pumasok ako sa loob ng VIP room na iyon nang hindi tinitignan ang taong nasa harap ko. I'm just say sorry to Miss Sidney after this kasi hindi ko siya nabati agad. Sadyang natuon lang ang attention ko sa picture ni Zally na sinend ni Anna.
Magsisimula na sana akong magtipa, pero natigilan ako nang makarinig ng pamilyar na boses mula sa harap ko.
"Drop that phone," seryosong boses ni Yrony ang narinig ko mula sa harap ko.
Napakurap-kurap ako at nawala ang ngiti sa labi ko. Halos mapasinghab ako nang makita ko kung sino ang prenteng nakaupo sa sofa. What the fvck?
Napasulyap ako sa pinto nang sumara iyon. Teka! Maling VIP room ba ang pinagdalhan sa'kin? Bakit siya nandito? Nasaan ang interior designer?! Pero imposible naman na mali ang pinagdalhaan nila sa'kin.
Kung mali ay makikita ko sa mukha ng lalakeng ito ang gulat, pero hindi man lang siya nagulat na makita ako ngayon dito.
"Where's Miss Sidney?" Mariin at galit na na sambit ko, pero imbes na magsalita siya ay uminom pa siya sa wine na hawak niya.
"What! I'm asking you! I'm here for Miss Sidney! Magsalita ka kapag nagtatanong ako!" Inis na sambit ko rito, pero titig na titig lang siya sa'kin.
Mariin akong pumikit, pero bago pa ako magsalita ulit ay muli na siyang nasalita.
"All the portfolio was fake, even the names, Azaylie. I did that to have a time with you. Now, let's sit," he said calmly, as if he thought all of this was fine and I would just sit there when he ordered me to do that.
"Ano ba talagang problema mo, and don't fvcking call me that name! I'm already Affeya!" Inis na bulyaw ko na sa kanya, pero ang asshole na 'to, nakakainis!
Muli siyang uminom sa wine glass niya, kinuha pa ang tinidor at tumusok ng pagkain sa harap niya. Naisuklay ko ang mga daliri sa buhok ko at mariing pumikit.
"Bakit ba—" Bago ko pa matapos ang sasabihin ko ay muli na siyang nagsalita.
"Ang problema ko ay ang nakakainis na apelyedo sa pangalan mo," irita na rin na sambit niya. "At tatawagin kita sa pangalang gusto ko. For me, you are Azaylie," seryoso pang dugtong niya kaya napailing at natawa na lang ako.
"Mukhang nagsasayang lang ako ng oras dito," umiiling na sambit ko at agad na lumapit sa pinto para buksan iyon, pero kumunot ang noo ko nang hindi ko iyon mabuksan.
"Sh*t!" Hindi ko maiwasang mapamura. Nanlalaki ang mata ko habang sinusubukang buksan ang pinto.
Teka? Huwag nilang sabihin na nakalock sa labas? What the hell! Bakit ni lock sa labas? Fvck! Hindi pwede!
"Stay here, and we need to talk," he said seriously, but I ignored him and continued to slam the door. Naiiyak na rin ako sa inis nang kahit anong kalambog ko ay walang bumubukas.
"Buksan niyo 'to!" Inis na sambit ko at nilakasan ang pagkalambog doon.
Ang manatili rito kasama ang manloloko na 'to ay isang kalukohan! Kahit isang minuto, ayokong manatili rito kung siya lang din naman ang kasama ko.
"Hindi nila bubuksan yan. Magsasayang ka lang ng oras," rinig ko pang sambit niya sa kinauupuan niya, pero hindi ako sumuko.
Shit! Please, open this fvcking door. Nakagat ko ng matiin ang labi ko habang sinusubukan ang lahat para mabuksan ang pinto.
"Baby, come one, don't waste your time," gulat akong hinarap siya nang marinig ko ang masuyo niyang boses sa mismong likod ko.
Hindi ko napansin na tumayo na siya at lumapit sa'kin.
"L-Lumayo ka!" Inis at utal na sambit ko sa kanya, pero napasandal ako sa pinto nang agad niyang hinawakan ang bewang ko. Masuyo niyang hinawakan ako sa bewang ko at hindi ko maiwasang manlaki ang mata ko sa paglapit niya sa'kin.
Nahigit ko ang paghingaa ko.
Fvck! Lumakas ang kalabog ng dibdib ko nang ipulupot niya ang kamay sa bewang ko para mas malapit sa kanya.
Agad kong naiharang ang palad sa dibdib niya para huwag mas maging malapit ang katawan namin. Natigilan siya at napasulyap sa kamay ko.
"M-May asawa na ako kaya ano bang ginagawa mo?" Utal, pero ginawa ko ang lahat para magtunog iyon na seryoso.
When he looked back into my eyes, it was so dark that it was as if I was wrong to mention that. I tried to keep my serious gaze on him, but his eyes were melting my serious stare.
Nakakalunod ang titig niya sa'kin.
His gaze, which was the same as Rony's eyes, made me nervous. I caught my breath again. His eyes were dark and full of anger and hatred, but despite that, nakita ko ang lungkot doon sa mata niya. Lungkot? Pero bakit? Bakit siya malulungkot?
"M-May asawa na ako," pag-uulit ko kahit na namayani ang panginginig sa boses ko.
Akala ko ay mananatili siyang tahimik, pero nagsalita siya.
"I don't care. I am ready to play dirty to get you, Baby," he said in a most gentle voice, but before I could speak again, he covered my nose with a handkerchief until little by little all my vision became dark, but before that, he spoke again.
"I'm sorry, baby, but I really want to be with you. I just really miss you."
Hindi ko lang gaanong narinig iyon dahil masyadong mahina at tuluyan na rin naman ako nawalan ng malay.
5 - IslaYrony's POV"Bro? Where are you? Janica is calling me and asking where you are right now. I can't answer her because I don't know where you are," I heard Kyle say from my phone that was on the table. It was on a loudspeaker, so I could hear it even though I was busy cooking and doing something.Kung alam ko lang na tungkol doon ang sasabihin niya ay hindi ko na ito sinagot."Bro! Naririnig mo ba ako? I said Janica—""Just tell her that she needs to mind her own business. She's interfering too much in my life," I said angrily, making it louder for him to hear it very clearly."Nag-aalala lang ang kapatid mo sayo—""Pwes, gusto kong sabihin mo sa kanya para malaman niyang hindi ko kailangan ang pag-aalala niya," mabilis na sambit ko.Narinig ko ang buntong hininga niya mula sa kabilang linya kaya napailing na lang ako at napaigting ang panga. Kahit anong gawin ko, hindi ko makalimutan ang pangingielam niya sa buhay ko. How she destroyed me. How she destroyed my relationship wi
Affeya's POVNagising ako dahil naramdaman ko ang paghawak sa kamay ko halos manlaki ang kamay ko nang makita ko kung sino ang nasa kamang kinahihigaan ko. Noong una ay hindi ko maiwasang matakot, pero nang makita ko na si Yrony iyon ay hindi ko alam kung bakit nakahinga ako ng maluwag.Napatingin ako sa kamay ko. Umawang ang labi ko nang mapansin ko iyon. Mabilis kong inilayo ang kamay ko sa kanya at naupo."T-Teka. B-Bakit nandito ka?" Nagtatakang tanong ko, pero agad kong naalala ang huling nangyare. Muli akong napasinghab. Kinidnap niya ako. Pinatulog niya ako para makidnap. Mabilis akong bumaba sa kama at pumunta sa malayong parte ng kwarto.I was going to meet with an interior designer, but it turned out that it's just a fake name. Walang interior designer na Sydney, and all of it is fake, and the person in front of me just made it up to make this plan. My chest pounded, and I immediately looked around. It's familiar, and I know I've been here before.Yrony was now staring at m
6"Let's eat, Zay," sambit niya sa kabila ng subrang daming sinabi ko sa kanya. Para akong nainsulto sa pagbalewala niya sa mga sinabi ko. Gusto ko siyang bulyawan ngayon, pero ginawa ko ang lahat para hindi iyon mangyare dahil ang gusto ko na lang ay ang makaalis dito.Napabuntong hininga ako at kinalma ang sarili ko. Tuyo na rin ang luha sa mata ko dahil sa galit na naramdaman ko kanina lang nang sabihin niyang namimiss niya ako. Kalokohan iyon."Give me your phone. Tatawagan ko ang asawa ko. Magpapasundo ako rito kung ayaw mong ipadala ang pwede kong sakyan dito," mariin at seryosong sambit ko sa kanya.But I swallowed hard when I saw that his expression became serious, as if I had said something that should not be said to him."Hindi mo ba naiintindihan kung bakit ka nandito? Akala ko ba hindi ka tanga?" Seryosong tanong niya at malayong-malayo na ito sa mahinahon niyang boses kanina, na talaga atang nagalit ko siya sa sinabi ko sa kanya.Tinapangan ko ang sarili ko nang humakban
Hindi. Hinding-hindi ako magpapaapekto! Ano naman kung galit siya? Ano naman kung nakakpanghina ng titig niya? Wala akong pakealam! Kailangan kong umalis dito at baka hinahanap na ako ng mga anak ko.Si Zally, baka umiiyak na siya ngayon dahil wala pa ako. Baka nag-aalala na sila ngayon. Even so, I immediately tried to push him again, but he held my hand in the hand where my wedding ring was. Kung ano man ang binabalik niya, sigurado akong hindi ko iyon magugustuhan, at tama ako.Nanlaki na lang ang mata ko nang walang kahirap-hirap niyang tinanggal ang singsing sa daliri ko. Sa gulat ko ay napatitig na lang ako roon, pati tuloy sa paghagis niya kung kung saan ang singsing ay wala akong nagawa.Subrang bilis ng paggalaw niya.There was a moment of silence between the two of us. Only the hum of the waves in the sea and the wind can be heard around us. Masyadong tahimik."Anong ginawa mo?" I asked in disbelief as I looked at him with a look of disbelief mixed with anger. Kung kanina ay
7 - YakapAyoko man na makasabay siya, wala akong nagawa. Kailangan kong magpalakas. Hindi dahil nandito ako at kinidnap niya ako ay magpapaka miserable na ako. While eating, I couldn't help but think of Zally and Rony. Ivo and Anna must be worried now too. The image of Zally, who is crying and calling my name, wants me to cry more. Napatitig ako ng matagal sa baso ko at parang wala ng ganang kumain."Do you like this?" Tanong nito habang nilalagyan ng pagkain ang pinggan ko.Kalokohan na talaga ito. Malaking kalokohan na nga ito. Lahat ng sinabi niya. Lahat ng ginawa at gagawin niya ngayon ay kalokohan. Lahat ng iyon kalokohan.Hindi ko siya sinagot. Nanatili akong tahimik at nakatitig lang sa pagkain na nasa harap. Kinuha niyo ang pagkain sa kwarto niya at nilagay rito sa dining table.I took a deep breath while watching everything he was doing right now. I let him do whatever he wanted to do. Putting food on my plate and pouring water into my glass, I also let him. I don't want to
7.1 Yrony's POVI stared at myself in the mirror. We finished eating, and I finished taking a shower, but I couldn't get rid of everything that happened earlier in my mind.Alam ko na ang iniisip niya ay ang sama sama ko na. Kinidnap ko siya. Kita ko sa kanya ang lubos na galit niya nang hinagis ko ang singsing niya na tanda na kinasal na siya.Hindi ko matanggal sa isip ko ang paghagulgol at pag-iyak niya nang halikan ko siya, na para bang mali iyon at ayaw niya.Fvck! Of course, that's not a fvcking wrong! Don't think like a shit, Yrony.Kahit saan mo tignan, it's fvcking wrong. Kissing her is wrong because she is already married. It's wrong to do that because she already belongs to someone else.Umiyak siya habang hinahalikan ko siya. I don't want to see her like that. Ang pinakaayaw ko sa lahat ay ang makita ko siyang umiiyak, noon pa man ay iyon na ang pinakaayaw ko. Bakit ba lahat na lang ng gagawin ko ay napapaiyak ko siya? All I want is to be with her.My serious face remaine
I thought it was just a dream—everything that happened last night when I woke up alone in bed—but when I looked around, my shoulders just dropped. The familiar room and his scent in this room made me realise that it was not a dream. Everything that happened was not a dream.Nandito ako nga ako sa lugar na 'to at kinidnap niya ako.I was weak when I got up to go to the bathroom, and every movement I made in the shower was extremely slow. Nakakapanghina, lalo na habang iniisip ko kung hanggang kailan ako rito sa isla na 'to at kung kailan ko ulit makikita ang mga anak ko.I wanted to cry when I came out, and the whole house was so quiet. Walang bakas ni Zally at Yrony.I miss my daughter and son. I miss them so much. I already want to hug them, na kahit isang araw pa lang, pakiramdam ko mababaliw na ako sa pagkamiss ko sa kanila at pag-iisip ko sa kanila. I already wanted to hear their voices.Agad na bumalot ang galit sa akin habang iniisip ang pagiging selfish ni Yrony. How could he d
8.1"I've been looking for you for a while. Why are you making me so fvcking worried? Sana nagsabi ka kung lalabas ka so that you are not giving me this fvcking heart attack!" He immediately said when he got close to me, but even when he spoke, I ignored him. I stood up and passed him, even though I also saw how annoyed he was now.Wala akong oras para sa mga napakawalang kwentang kalukohan niya.Heat attack? Nag-aalala? Bakit naman siya mag-aalala? Sa tingin ba niya makakatakas pa ako sa ganitong lugar? Sa tingin ba niya ay tulad pa rin ako ng Azaylie noon na nakilala niya na agad-agad gagawa ng paraan para makaalis kahit na wala naman iyon patutunguhan? I know this place at hanggang ngayon hindi ko pa naman nakalimutan na isang barko lang o isang chopper lang ang pwede kong gamitin at hindi naman na ako ganoong katanga para ulitin ang ginawa ko noon na nagpaandar ng bangka para makatakas.Ayoko ng magpadalos-dalos at mas lalong ayokong magpahamak kasi may mga kailangan akong bali