Ricardo’s POV
“Pinaghahahanap pa din ng mga pulis ang lalaking kumitil sa buhay ng forty two years old na ginang sa mismong pamamahay nito. Ngayon ang ika-limang taong anibersayo ng pagkamatay niya kung kaya’t umaasa ang mga kaanak nito n asana ay mahuli na ang saspek. Ang suspect ay ang siya ring serial killer na matagal nang minamatiyagan ng mga pulis.Lahat ng sampung mga biktima nito ay pawang mga 42 years old na mga babae.”
“Grabe yung killer diyan, walang awa.”Ani ni Ma’am Olivia
“Kaya nga Ma’am eh, kung sino man ‘yon naku po diyos na ang bahala sa kanya.” Sabi naman ni Wendy na mayordoma ng bahay. Nandito kami ngayon sa sala ng bahay habang nagmemeryenda, inihanda ito ni Ma’am Olivia.
“Sana ay mahuli na siya.”Patago akong napangisi sa sinabi nito, sino ba siya para hilingin n asana mahuli na ako?
&ldquo
Lilly's POVI ran as fast as I can para makabalik sa mansion. I need to conquer my fear on going back at that house. I have to, I need to save Apollo and Maymay.Kahit paika-ika na ako at lamog na ang katawan ko ay hindi ako tumigil. Paano na lang Kung mahuli ako kahit isang Segundo, hindi maari. Hindi ko hahayaang may mangyaring masama sa mga mahal ko sa buhay, I don't want to loose someone again.I don't want to go through the unimaginable pain it'll cause again. Sa tingin ko, hindi ko na kakayanin pa.I'm so tired yet I didn't stop, nakikita ko na ang mansion. Wait for me, Apollo, Maymay. Nang makarating ako sa bahay ay sinuyod ko agad kung nasaan sila. Hindi ako nahirapan dahil naiwan sa lupa ang amoy nila. Dinala ako ng trace sa bodega.Nakaawang ang pinto kaya naman dahan dahan akong sumilip roon. Parehong nakatali si Apollo at Maymay at pareho rin silang duguan.What have I done? Why did I get them into this mess?
Apollo's POV"Tara na, kanina pa tayo inintay ni Ms.Christine." Ani ni Maymay sa akin matapos kong mag-ayos. Invited kasi si ako sa launching ng new collection ng The Marquez. Ilang buwan iyong pinaghirapan nila Maymay kaya naman excited din akong makadalo roon. Kahit pa hindi ko naman ito mapapanood.Kumapit si Maymay sa braso ko bago kami maglakad palabas. Naroon na daw kasi si Christine sa labas, susunduin kami."Wow, that tux fits you well. You can be our model." Komplimento ni Christine sa akin, napangiti naman ako at nagpa salamat na lang kahit hindi ko alam kung totoo bang bagay sa akin ang tuxedo na suot ko.Napalingon ako sa Kung saan nang makadinig ako ng tahol ng aso. " Lilly, " Siya lang ang naiisip ko tuwing nakakadinig ako ng tahol ng aso. Alam kong imposible pero umaasa pa din ako na baka nag balik ito.Dalawang buwan na ang nakalipas simula nang iwan kami ni Li
Lilly’s POV“Oo na gets ko na Christine!” Iritable kong sinagot ang tawag sa cellphone ko. “Can you stop calling me already? Paulit-ulit ka nalang.”Pumasok ako sa loob ng kotse ko at pabalibag na sinara ang pinto. I bet Christine heard that.“I was just reminding you,” she replied . I can sense that she’s annoyed. “It’s not that I really want to call you every single time Lilly. Do you even know how annoying you are?” Hindi ko mapigilan na ngumisi dahil sa sinabi niya.“You’re annoying too!” Hindi kona inantay ang sasabihin niya at ibinaba kona ang tawag.Kakalabas ko lang sa isang high-end bar na nirentahan ko for tonight for my employees. It’s a thank you gift for them for working hard. I’m really excited for the event tomorrow. Tomorrow will be my big day. My company will be collaborating with Chonel. I guess my hard work is
Lilly’s POVDid I just turn into a dog? No way! That’s impossible! “Tatlo anak ni Apple Ma oh ang cute nila.”“Oo nga ang cu-cute naman kaso magagalit na naman ang Papa mo. Sigurado ipapamigay niya ‘yan.”“Ayoko po kawawa naman sila, mahihiwalay sila sa nanay nila.”“Ganun talaga anak sa hirap ng buhay, nakakadagdag kasi sa gastusin ang mga aso, pasensya kana anak.”Can’t they see me? Kanina pa ako tawag ng tawag sa kanila pero parang hindi nila ako nakikita.Why do I feel so small? May bumuhat ba sa akin? I felt something brush my face and grabbed my body as if I’m so small.“Hayaan mo habang nandito pa kayo aalagaan ko muna kayong mabuti.” Is she talking to me?“Bitawan mo na ‘yang tuta nang maka-dede siya kay Apple mukhang gutom na iyak na ng iyak oh!” So the girl was holding me? How can she do that? A
Lilly's POVMy heart was torn into pieces as I watch Nina cry from a distance. Nasa loob na ako ng bag ni Tisoy at may kaunting awang yung bag para may makita at makahinga pa ako.I really did find someone who’ll love me, pero hindi kami para sa isa’t-isa. Bilang isang bata wala naman siyang magagawa sa gusto ng mga magulang niya. Pumikit nalang ako at minabuting itulog nalang ang lungkot ko.Nagising ako nang tumigil si Tisoy sa pagbi-bike. Nilabas niya ako sa bag niya at iniharap sa kanya.“Huwag ka maingay ha kundi ia-adobo kita!” Nag-pintig naman ang tainga ko sa sinabi niya. Serysoso ba siya dun? Itinago niya ako sa likod niya at napansin ko din na may hawak siyang red box sa isang kamay niya, parang cake ata iyon. Dahil ayoko namang maging adobo nanahimik nalang ako sa likod niya. Kumatok siya sa pinto ng tatlong beses at maya-maya pa nadinig kong bumukas na ‘yon.Tisoy greeted, “Happy
Chapter 4Lilly’s POVWARNING!This chapter contains violent actions that some readers may find disturbing and traumatizing. Viewers discretion is advised.“Cherry don’t tell me,”Tell you what? It’s me Lilly your boss!Finally, I found someone who can help me. I need to clear my name, hindi ako nagpakamatay. I didn’t even think of that my whole life.“Don’t tell me nabasag mo yung troffy ni Babe?” Parang nag-hysterical yung mukha ni Sasha nang mapagtanto niyang wala sa lamesa yung troffy. Tumayo siya sa pagkakaupo at napatakip na lang sa bibig niya nang makita sa sahig ang basag-basag na troffy.“Oh my God! Cherry naman eh,” Kinagat nito ang labi niya habang nakasabunot sa kanyang buhok, she looks insane. “Lagot tayo kay Tisoy nito.”Sasha, I know I d
Chapter 5 Lilly’s POV “Patay na ata eh!” Nagising ako sa boses ng isang bata. “Kaya nga eh, sayang!” Minulat ko ang mga mata ko at naaninag ang dalawang batang tumatakbo palayo sa kinaroroonan ko. Ang sakit ng ulo ko! Iniangat ko ang ulo ko, may lumabas na tubig sa ilong ko. Tumingin ako sa paligid, nasa tabi ako ng isang ilog at hinihigaan ko pa yung eco bag na pinaglagyan saakin ni Tisoy bago ako itapon. Wait! Buhay pa ako? Napatahol-tahol ako sa tuwa. Ang buong akala ko mamamatay na ako. Tumayo ako at naglakad na, hindi ko alam kung nasaan ako. May tulay sa ilalim ng ilog kaya umakyat ako roon. Madaming tao ang naglalakad sa tulay pero kahit isa walang pumapansin saakin. Umaga napala, may mga batang naka-uniform at may mga adults na din na papapsok sa mga trabaho nila. I suddenly remember Sasha. Ganitong oras din siya gumigising para maghanda sa pagpasok sa trabaho. I miss her, and I’ll never get to s
Lilly’s POV“Huwag mo akong susundan!”, he commanded. Lulunukin ko na ang pride ko. Kakapalan ko na ang mukha ko.“Let me be with you! Please adopt me!” I barked at him and I was surprised when he turned at me. Fo a second I thought he can see, our eyes just met.“Hindi ka pwedeng sumama, diyan ka lang!” Huh? Naiintindihan niya ba ako?“Wala akong mapuntahan!” I barked again.“Wala akong pakialam kung wala kang mapupuntahan. Salamat sa pagsagip mo pero hindi ka pwedeng sumama!” Naiintindihan niya ba talaga ako?Lumabas na sa iskinita yung lalaki, dahil desperado na ako sinundan ko siya ng tahimik. Sa tingin ko naman ay hindi siya nakahalata. Tumingin ako sa paligid, this place looks so familiar. Puro tagpi-tagping mga yero, plywood at tolda ang mga bahay rito. Puno rin ng basura ang paligid, at sa likod ng mga barong-barong na mga bahay ay