Hindi mo makikilala ang isang tao kung ang pagbabasehan mo ay ang panlabas nitong anyo at ang panglabas nitong ugali na ipinapakita sa 'yo. You will know someone well when you choose to see the different sides of him. Makikilala mo lang talaga ang isang tao kung pipiliin mong tingnan ang bagay na hindi n'ya naman basta ipinapakita.
"He's good in arts pala, 'no?" Out of nowhere ay nasabi ko iyon sa mga kaibigan ko. Nasa iisang lamesa na kami at may kanya-kanyang ginagawa.
My mind seems off. Hindi ko kasi maalis sa isipan ko 'yung napakagandang pinta na nasa gilid lang namin.
Nag-angat ng tingin saakin si Imperial na busy naman sa pagsusulat sa sarili n'yang notebook. Bahagyang kumunot ang noo.
"Sino?"
"Si Gideon..."
Bahagyang napaawang ang labi n'ya. Bahagya pang kinagat ang dulo ng ballpen n'ya at napatango-tango saakin.
"Sandali, sandali lang!" Cleofa interrupted. Nasa tabi ko lang ito at nakahawak
"Buti naman nakarating ka na." bungad 'yan saakin ni Imperial nang makapasok kami sa bahay nila.Naroon silang apat sa living room. Makahulugan ang tingin ng dalawa kong kaibigan habang iyong dalawa naman ay nagtataka kung bakit kami magkasama ni Gideon.I clicked my tongue in annoyance. "I brought my laptop." Sabi ko at naupo sa tabi ni Cleofa. Napansin ko ang mga gamit nila sa ibabaw ng coffee table. Ibig sabihin ay dito nila balak mag-aral ngayon.Napansin kong tahimik sila bigla. Nag-angat ako ng tingin at nasalubong ko ang kunot na noo ni Gideon at kulang nalang ay magsalubong ang kilay niya."Kuya pakisabi naman kay manang na dalhan kami ng pagkain, oh?" Biglang pagsasalita ni Imperial sa pinsan.Nilingon s'ya ni Gideon bago nagpakawala ng buntong-hininga at tumango. "Alright,"Ibinaba ko ang tingin sa mga gamit namin. Kinuha ko ang bag ng laptop ko at binuksan iyon para ilabas na. Narinig ko naman ang pap
"Anong ipinaparating mo? May gusto ka saakin, gano'n ba?" Tanong ko kay Gideon.Naghuhurumentado ang puso ko na s'yang hindi ko maintindihan. Bakit kinakabahan ako sa mga lumalabas sa bibig ni Gideon samantalang ilang beses ko na itong narinig galing sa iba..."Paano kung gano'n nga?" He marvelously smiled at me.Hindi ko mapigilang mainis sa pagpapaligoy-ligoy nito. Mas lalo ko tuloy naisip na baka nga pinaglalaruan niya lang ako.I glared at him at hindi na makapagpigil na ipakita sa kanya ang naiinis kong mukha. "Stop playing with me, Gideon.""I thought you guys had already changed! Nagpahinga lang pala."Malalim ang naging buntong-hininga ng guidance counselor namin. Madiin ang bawat salitang binibitawan at tila nagpipigil na sigawan ang mga taong nasa harapan n'ya.Nakagat ko ang ibabang labi. Iniiwasang maging ako ay hindi makapagpigil dito. Makailang beses akong nagpakawala ng buntong-
"What did you say?"Gulat akong umayos ng upo."Break na kami..." Pag-uulit ni Cleofa sa sinabi n'ya kanina t'yaka nagsimulang lumuha. "Nakipaghiwalay ako...kay Jam.""Cleofa," nag-aalalang tawag ko sa kanya. Sunod-sunod na nagpatakan ang luha n'ya kaya wala akong nagawa kung hindi ang yakapin nalang ang kaibigan ko.Tahimik s'yang umiiyak. Bawat hikbi n'ya ay mahina rin. Hindi ako sanay na makitang ganito ang kaibigan ko. Ito ang pangalawang beses na umiyak s'ya saakin ng dahil sa lalaki. Hindi s'ya humahagulhol ng iyak nguni't sa bawat hikbi nya ay malalaman mo kung gaano s'ya nasasaktan at nasasaktan din ako kapag nakikita s'yang ganito."What happened? Bakit ka nakipaghiwalay? Sinaktan ka ba n'ya? Niloko ka ba? May ibang babae ba?" Nagtitimpi kong tanong nang medyo kumalma ito.She chuckled. Tumatawa s'ya nguni't nandoon pa rin ang luha sa mga mata. Napalabi naman ako habang nakatingin sa kanya.
"Grabe talaga, akala ko tatamaan na tayo dito no'ng bola. Lalo na ikaw, dadaplis lang saakin 'yun kung sakali pero sa 'yo naman sakto ang bola! Buti naharangan agad ni kuya, pero sigurong masakit 'yon..."Pinaglapat ko ang labi ko habang patuloy na nakikinig sa kung ano-anong sinasabi ni Imperial. Para s'yang nangungunsensya na ewan.Tapos na ang practice ng basketball at meron pa kaming kailangan gawin kaya nagyaya na ako paalis."Oo nga, tapos 'yung isa d'yan 'di man lang nagpasalamat do'n sa tao. Basta nalang umalis..." Cleofa murmured.Napalabi ako, totoong natatamaan sa mga ibinabato nilang parinig saakin.Gusto ko naman kasi talagang magpasalamat kay Gideon kaya lang ay nahiya ako. Inunahan ako ng hiya kanina at nawalan ng lakas ng loob na harapin s'ya.I wanted to thank him for protecting me.But then I remember how I've been treating him over the last few days.Simula noon
Hindi ko alam kung kailan ako naniwala at kung kailangan ko natagap. I always told myself, "No, he's bluffing." He's just fooling around with me. He was out for vengeance. But since then, since the day he has held my hand...looked me in the eyes and said that he really likes me.My mind and heart began to argue, and at the end of the day, I just found myself believing him. Believing that Gideon Lofranco likes me..."Para kanino naman 'yan?"Kinuha ko ang tatlong box ng paper puzzles t'yaka iyon nilagay sa hawak kong basket. Nandito ako ngayon sa national bookstore sa city kasama si Gideon.He insisted on accompanying me. Hindi ko alam kung paano n'ya ako napapayag.Linggo ngayon at bukas naman ang start ng activities sa school. The truth is, may plano talaga akong pumunta dito ngayon sa Ayala. I need to buy some things na kailangan ko para bukas katulad ng barrette at bagong sapatos para bukas. Boots and hanap ko, iyong high calf.
"Kanino galing iyong mga bagong laruan ni Miro? Ikaw ba lahat ang bumili, Roxana?"Nagulat ako sa tanong na iyon ni mommy. Hindi agad nakasagot nang mag-angat ako ng tingin sa kanya. My parents are looking at me with a puzzled expression on their faces."Uh--" Pangunguna ko. "Hindi po..."Bahagyang tumaas ang kilay ni mommy bago n'ya ibinaba ang hawak na kubyertos. "Kanino kung gano'n? I should thank that person. Sobrang nagustuhan ng kapatid mo iyong mga robot." Sumilay ang ngiti n'ya sa labi matapos sabihin iyon.Sumulyap ako kay Miro na busy naman sa pagkain. Mag-isa itong pinapakain ang sarili n'ya nguni't nasa tabi naman ang kanyang nanny na nakabantay, kasabay din namin itong kumain.Hindi ko maiwasang lihim na mapangiti matapos malamang nagustuhan at naging masaya pala si Miro sa mga natanggap n'ya."Sinong nagbigay, Rox?" Tanong pa ulit ni daddy.I licked my lips. I get nervous, iniisip kong
"Tara na?" It was Sunday morning.Gideon called me last night. Nagyayayang lumabas daw kami ngayong linggo.Everything happened so fast. Hindi ko makalimutang sa unang pagkakataon ay overall champion ang Stem noong intramurals. Ilalaban pa ang mga varsity namin sa regional.Natapos ang buong isang linggo ng intramurals na puno ng issue ang school tungkol saamin ni Gideon.Noong una ay naiilang talaga ako, but he didn't seem to mind. Ni hindi n'ya binibigyan ng pansin ang mga usapin tungkol saamin. Lagi pa kaming magkasama sa school.Kung siguro hindi kami nagkaayos, talagang maiinis ako sa pabuntot-buntot n'ya. But then everything changes. I'm comfortable with him. I liked the way he cared for me.Nakikita at mas nakikilala ko ang totoong side ni Gideon.He's sweet and protective. Hindi lang saakin na nililigawan n'ya kun'di maging sa pinsan n'yang.Nililigawan na rin kasi noong si Jere
"Sigurado ka bang papasok ka na?" Nag-aalalang tanong ko kay Cleofa.She smiled at me. Bakas pa rin ang lungkot sa ngiti n'ya saakin habang inaayos ang suot n'yang uniform."Oo, wala namang magagawa ang pagmumukmok ko... Alam kong hindi magugustuhan ni lola kung magpapaloko-loko ang pag-aaral ko. Gusto n'ya akong makapagtapos, kaya papasok na ulit ako." She mumbled before facing me."Hindi ako p'wedeng tumigil, ano! Mahaba pa ang tatahakin ko para maging isang ganap na doktora." Nangingiting sabi ni Cleofa.Almost two weeks have passed since we mourned for Lola Melva.Hindi ko akalaing napakabilis ng pangyayari samantalang ayos naman s'ya noong araw na iyon tapos biglang wala na...Inatake daw ito sa puso.Grabe ang pag-aalala ko kay Cleofa at kahit dis-oras ng gabi ay tumungo ako papunta sa kung nasaan s'ya. Hagulhol ng iyak n'ya ang tanging narinig ko habang yakap yakap ko ang kaibigan ko.