“Coffee or liquor?” tanong ng kanyang kaibigan nang lumapit ito sa kanya sa balkonahe.Nilingon niya ito at mahinang natawa. “I’ll take the liquor.”“Wrong. It’s coffee. I’m letting you guess, silly.” Mahina itong natawa at inabot sa kanya ang hawak nitong tasa.Emory shook her head and accepted the cup of coffee. She turned her head back to the night sky and took a very deep breath. Malalim na ang gabi at tapos na rin niyang patulugin ang tatlong makukulit niyang chikiting. May lalakarin siya bukas ngunit hindi siya makatulog kaya’t mukhang sa plane na lang yata siya babawi.Tumabi sa kanya ang kaibigang si Selim at sinamahan siyang tumulala sa kawalan. Hindi pa rin maalis sa kanyang isipan ang paraan ng pagtitig sa kanya ni Beau. Ang mga mata nito na para bang may nais sabihin ngunit ayaw lang nitong sambitin.“Hvorfor kan du ikke bare indrømme, at du er forelsket, og at du stadig er forelsket i din eksmand?” he asked; breaking the silence between them. [translation: Why can't you j
She put on her sunglasses as she roamed her eyes all over the place. Accurate ang binigay nito sa kanya kagabi na mapa. Malawak ang espasyo at maganda ito para tayuan ng infrastructure. May mga kalapit din na commercial buildings, ten minute drive from here.Kinuha niya ang kanyang drone at sinet-up ito. Sobrang sakit ng init ngunit kitang-kita ni Emory ang maitim na mga ulap mula sa di kalayuan. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at minadali na ang pag-set up sa kanyang drone.And when she’s finally done, she took five steps backwards without even looking back. Ganoon na lang ang gulat niya nang may mabangga siya sa kanyang likuran. Mabilis naman ang mga braso nitong sinalo siya bago pa man siya mawalan ng balance.“Careful,” he whispered and that gave her butterflies in her stomach.Wala sa sarili siyang napalunok at tumuwid nang tayo. Nilingon niya ito at hilaw na napangiti. “Sorry, Mr. Khaleesi.”Tipid itong tumango sa kanya kaya binaling na niya ang atensyon sa drone. Dahan-d
She’s looking at the pouring rain outside the window. Parang wala nang balak tumigil ang ulan sa lakas ng buhos nito. Maitim ang kalangitan na kanina lang ay kulay asul. At sa kasamaang palad, apektado ng ulan ang signal kaya naman hindi niya magawang tawagan si Selim o ang i-chat ito sa social media account niya. Alam niyang nag-aalala na ito.Napatingin siya kay Beau nang maramdama niyang binabalutan na nito ang kanyang mga sugat. It’s very surprising to know that Beau knew how to clean a wound. Expert na expert kung gumalaw ang mga kamay nito na para bang sanay na ito sa kanyang ginagawa.This is very awkward. Na sa isang silid silang dalawa. Not as wife and husband, but as employer and employee. Hindi niya tuloy maiwasang mapalunok nang wala sa sarili at mag-iwas ng tingin dito.“Where have you been?” biglang tanong nito nang matapos siya nitong balutan ng bandage.She looked at him. “What do you mean where I have been?”Umiwas ito ng tingin sa kanya at tumayo na. “Rest. I’ll wake
Malamig. Yan ang nararamdaman ni Emory habang yakap-yakap ang kanyang sarili. Hindi niya alam kung paanong nakapagbihis agad siya. Ngunit isang tao lang naman ang kasama niya sa silid na ito kaya’t paniguradong ito ang nagbihis sa kanya.Does that mean… he saw her naked body once again?Agad siyang pinamulahan ng pisngi sa sariling naiisip. Wala sa sarili siyang napalingon kay Beau na ngayon ay tulog sa couch. Kakatapos lang nilang kumain at ngayon ay nakaupo na siya sa kama. Hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na gawin. Walang signal at hindi niya matatawagan si Selim. Paniguradong nag-aalala na ngayon ang kanyang mga anak sa kanya.Humugot siya ng malalim na hininga at humikab. Humiga siyang muli sa kama at mariing kinagat ang ibabang labi. It’s still raining cats and dogs outside. Mukhang wala nang planong tumila ang ulan na ito.Paniguradong nag-aalala na ang kanyang mga anak dahil hindi pa siya nakakatawag magmula nang lumapag sila sa lugar na ito. She wanted to call them
Hindi na mabilang ni Emory kung pang-ilang beses na siyang napalunok. Yakap-yakap niya ang sarili na balot sa comforter. Beau is sitting at the egg-like swing and looking at her. Seryoso ang mga mata nito at natatakot siyang magsalita.Ngunit alam niyang hindi pwedeng magdamag silang dilat ngunit wala silang pag-uusapan. Sino ba naman kasi ang makakatulog sa ganitong lagay? They’re in a single room alone. It’s raining so hard outside and it’s impossible to find some network around this room. Kaya naman kahit pakiramdam niya’y may kung anong bumibikig sa kanyang lalamunan ay nagsalita siya.“Why did you do that?” she asked in a whisper. “Why did you kiss me?”Yes, miss na miss niya na ang binata. But she couldn’t accept the fact that she enjoyed that kiss. There’s something urging her to kiss him back but she knew she couldn’t. Kasi ang sumasagi sa isip niya ay kung paano niya nahuling hinahalikan ni Jessica si Brille.How can she turned out to be someone she used to hate the most?“I w
“Turn around,” he whispered.At parang isang alipin, agad na sinunod ni Emory ang utos sa kanya ng binata. Pareho silang pawisan kahit na malamig naman ang aircon ng silid. It’s still raining outside but they’re sweating here, and panting.Nang makatalikod siya ay giniya siya ni Beau para dumapa sa kama. He placed a pillow below her abdomen and a gasp escaped from her lips when he suddenly slapped her butt cheeks. Tinukod tinukod niya ang kanyang siko para sana angatin ang sarili nang mabilis siyang hinawakan ni Beau sa batok at muling diniin sa kama.“Beau,” she whispered.And without any warning, Emory felt him slid his huge length inside her, making her moan out of pain and pleasure. It’s been a while since she last did it with Beau. Kaya naman hindi niya maiwasang makaramdam ng sakit.“Fuck,” Beau moaned. “Damn it.”Gusto niya sanang magsalita ngunit nang magsimulang gumalaw si Beau ay mariin siyang napakagat sa kanyang labi. Her hands grasped for the bed sheet as he started thrus
Hindi na mabilang si Emory kung pang-ilang shot na ang kanyang nainom. Basta ang alam niya ay hatinggabi na at kanina pa nag-ri-ring ang kanyang phone. But who cares, right? Wala nang sisita sa kanya kung bakit hatinggabi na at hindi pa rin siya umuuwi. Wala nang tatawag sa kanya o susundo sa kanya kahit lasing na lasing na siya.“Of course, I promise.”“The only woman I want to marry is you, Emory.”“I love you for the rest of my life.”“Ikaw lang ang babaeng nakikita kong ihaharap ko sa altar.”Reminiscing those memories makes her want to cry so hard. How can he be such a liar? How can he say those words without even flinching? How can he act like he was telling the truth?!“M-ma’am, lasing na po kayo─”“Ano ba kasi ang rason para magpunta rito?” pagpuputol niya sa bartender na kanina pa siya pinapakialaman. “Alam mo, kayong mga lalaki, ang galing niyo sa larangan ng panloloko!”Mukhang nagulat ito sa kanyang pang-aakusa ngunit hinayaan lang siya nitong magsalita. Muling tinunga ni
Chapter 01Naalimpungatan si Emory nang maramdaman niyang may kung anong mabigat ang dumagan sa kanyang tiyan. She wanted to open her eyes but she’s too sleepy to do that. Hilong-hilo pa rin siya at kapag nagising siya, alam niyang masusuka lamang siya.She turned around and hugged her pillow tighter. Mainit ito at medyo matigas. Ang katigasan nito ang nagdadala ng comfort sa kanya at pakiramdam niya ay gusto na niyang manatili sa ganitong pwesto.But when she felt something fanning against her neck, she stilled. Wala sa sariling naidilat ni Emory ang mga mata at ganoon na lang ang pag-awang ng kanyang labi nang bumungad sa kanya ang mukha ng isang napakagwapong nilalang.And just like that, memories started flashing inside her head from what happened last night. Bumilis ang tibok ng kanyang dibdib at pakiramdam ni Emory ay sasabog na ito. Sasabog na sa matinding kahihiyan!Sinubukan niyang bumangon ngunit nakayakap ang makisig nitong braso sa kanyang tiyan dahilan para muli siyang ma