GAYA ng gusto kong mangyari at gusto rin naman gawin sa akin ni Marius, kinain niya ako ng husto. Parang wala na yatang katapusan ang kaligayahan nararamdaman ko na kung ilalarawan ko ay tunay na mas mataas pa sa akin.Kinain ako ni Marius. At sa pagkakataong ito mas agresibo siya at mas naramdaman ko ang gigil niya sa akin. Pero ang lahat ng iyon ay nakapagpataas lang ng paghahangad na nararamdman ko. Ang lahat ng iyon ay parang nagbigay lang sa akin ng mas malalim na dahilan upang hayaan si Marius na gawin sa akin at sa katawan ko ang kung anumang gusto niyang gawin.Ilang sandali lang at naramdaman ko ang kamay ni Marius na sumapo sa puwitan ko. Pero hindi niya inalis ang bibig niya sa pagkababae ko.Ramdam ko ang pag-angat ng puwitan ko nang itulak iyon ni Marius upang magkaroon ito ng mas mainam na access. Para mas makain niya ito ng mabuti at husto. At ako bilang isang pinarurusahan ng masarap ay muling napaungol.Mahihina pero hindi ko nagagawang itago kung gaano kalupit ang li
MALUNGKOT ang buntong hiningang pinakawalan ko matapos ang alaalang iyon. Hindi ko talaga mapigilan ang magkakahalong emosyon sa puso ko nang mga sandaling iyon. Muli kong nilingon ang kuna ng anak ko na mahimbing na natutulog. Pagkatapos ay nagbuntong hininga ulit ako. “Sana talaga nandito ka. Katulad kagabi, magkatabi tayong natulog,” sambit ko. Nagbuntong hininga ulit ako. Pakiramdam ko sa ganoong paraan kasi kahit papaano ay maiibsan man lang ng kahit bahagya ang pangungulila ko kay Marius. Kahit kung tutuusin kaninang umaga lang kami huling nagkausap. Pero nagtalo na naman kami. Sa naisip ay muli na naman akong nagbuntong hininga. Tahimik kong pinagtawanan ang sarili ko pagkatapos niyon. Wala na yata akong ibang alam gawin kundi ang magbuntong hininga. Parang pakiramdam ko kasi kapag ganoon ang ginawa ko kahit papaano eh maiibsan ang pamimigat ng dibdib ko. Bagay na hindi naman nangyari dahil ganoon pa rin naman. Nanatiling mabigat ang pakiramdam ko dahil sa kalungkuta
NAGBUNTONG HININGA nalang ako sa lahat ng sinasabi ni Calum.Kabisado ko naman kasi ang ugali ng kaibigan kong ito. Hindi ito magsasalita kung hindi ito sigurado. At dahil nga masyado niya akong kilala, lalo lamang siyang nagkakaroon ng dahilan para magsalita at makatiyak na tama ito sa mga sinasabi nito.“Hindi ko pa napag-iisipan ang tungkol diyan,” pag-amin ko sa kanya.“Bakit naman kailangan pang pag-isipan? Eh gaya na nga ng sinabi ko, sure akong meron at meron uling mangyayari sa inyo ni Marius,” casual na sagot ni Calum. Hindi pa rin nagbabago ang tono ng pananalita niya. Maging ang emosyon sa mukha nito ay ganun pa rin. Kaya eventually, natawa talaga ako. “Oh, anong nakakatawa?” tanong pa niya habang nagsasalubong ang mga kilay.Magkakasunod akong umiling kasabay ang pagliit ng kanina ay malapad na ngiti ko. “Bakit ba parang seryosong-seryoso ka na may mangyayari ulit sa amin?” amused kong tanong.Kahit gusto kong mangyari ulit iyon, syempre medyo nagpakipot pa rin naman
"YOU know what? Hindi ako makapaniwalang suggestion ito nung lalaking iyon,” si Marius na hindi maitago ang kasiyahan sa tinig nang sabihin iyon.Hindi ako kaagad na naka-imik. Sa totoo lang kung malalaman kaya ni Marius ang totoo na si Calum ang number one na kakampi nito aside kay Lana, ganito pa rin kay ang mga sasabihin niya? Hindi nalang ako kumibo kahit pa ang totoo hindi ko mapigilan ang puso kong makaramdam ng sakit para sa kaibigan ko. Minsan parang gusto ko naring aminin kay Marius ang tungkol sa tunay na pagkatao ni Calum. Obvious naman kasing selos ang pinanggagalingan ng lahat nf nangyayari sa kanya. Pero dahil na rin sa kagustuhan ni Calum na ipagpatuloy namin ang ginagawang pagpapaselos kay Marius ay nagpipigil ako. “Best friend ko si Calum at walang masama sa suggestion niya. But I have to admit na hindi ko talaga ito gusto,” may kapaklahan ang tono ng boses kong sabi. Nilingon ko si Marius nang sabihin ko iyon. Ang totoo, gusto ko kasing makita ang magiging reaksyon
“OH, bakit ka nangingiti?” Hindi ko napansin na nakita pa ni Marius ang naging reaksyon kaya nagulat ako nang marinig ang sinabi niya. “Huh?” tanong ko habang pilit na iniignora ang labis na pag-iinit ng aking magkabilang pisngi.Hindi ko alam kung nahalata ni Marius ang katotohanang ayokong sagutin ang tanong niyang iyon. Pero deep inside ay nagpasalamat akong hindi na ito nagpumilit pa.Katulad ng gusto kong mangyari, coffee date. Kahit hindi ko alam kung ano ba ang dapat naming pag-usapan gaya ng sinasabi niya. O baka naman siya ay mayroong gustong aminin sa akin. Hindi ko tiyak. Kaya minabuti o mas piniling kong manahimik nalang.“Now tell me, anong nangyari sa’yo nung iniwan mo ako? Bakit umabot tayo sa ganoon?” seryoso ang tanong ni Marius. Pati na rin ang tono niya. At ginawa niya iyon habang nakatitig siya ng tuwid sa mga mata ko. Dahilan kaya mabilis na muling sumikdo ang kahit papaano ay kalmado ko na sanang puso.Alam ko naman na darating kami ni Marius sa ganito. T
Wala pa akong nakukuhang katulong o caretaker na pwedeng tumingin sa bahay ko kaya walang katao-tao doon.Hapon pero dahil nga isa iyong exclusive subdivision ay tahimik at walang tao sa labas. Lahat ay busy sa kanila-kanilang mga trabaho. Ang iba ay nasa loob ng kanilang mga tahanan, nagpapahinga. O baka abala sa paghahanda ng hapunan.“Maganda ang bahay mo,” iyon ang unang namutawi sa mga labi ni Marius matapos niyang ihinto sa tapat ng gate ng bahay ang sasakyan.Nagbuka ako ng bibig para magsalita pero bago ko pa man masabi ang gusto kong sabihin ay naunahan na ako ng kasama ko. Hindi iyon sa paraang inunahan niya ako sa pagsasalita. Hinalikan kasi ako ni Marius. Dahilan kaya muli na namang tumaas ang temperatura ng katawan ko.“B-Baka may makakita sa atin dito,” iyon ang sinabi ko kaagad kahit kung tutuusin alam ko namang hindi mangyayari iyon. Dahil gaya ng nauna kong sinabi, heavy tinted ang salamin ng sasakyan ni Marius.Hindi sumagot si Marius. Sa halip ay nanunukso pa nitong
Nag-aapura ang sumunod na naging pananalasa sa akin ni Marius. Hindi ko alam kung ginagawa niya ito para ubusin ang lakas ko kasi nagkaroon siya ng idea o baka nahulaan niyang nasa plano ko ang magpakitang gilas sa pagkakataong ito. Pero ang lahat ng iyon ay hindi na mahalaga. Sa mismong console table na iyon pinaulanan ako ni Marius ng magkakasunod na daluyong. Isinagad niya ang bawat birada ng pagkalalaki niya sa bukana ko. At marahil kung ako lang mismo ang ginugulpi niya nang mga sandaling iyon, baka lupaypay na ako sa pagod.Pero hindi ganoon ang naging pagtugon sa kanyang ng kasarian ko. Tinanggap niya ang bawat hindi makataong paghampas na ipinalasap sa kanya ni Marius. At ako bilang ang tunay at natatanging nagma-may-ari ng kasarian nilalapastangan ngayon ng masarap ni Marius ay nagpaubay ng walang pag-aalinlangan. Ginawa ko ang lahat ng pagtanggap na alam kong dapat kong gawin. Habang nilalapastangan ni Marius ang kasarian ko, ako naman ay tumutugon sa kanya sa pagmamagi
KATULAD nang inaasahan ko na. Hindi ako nilubayan hangga’t hindi niya ako napapalabas. Pakiramdam ko tuloy, bawat posisyon ay goal niyang lagyan ng marka. Goal niyang palabasin ko iyon.“Yeah, you were right in thinking na gusto kitang palabasin sa bawat posisyong gagawin ko sa’yo, Samantha Scott. Dahil higit kanino man, gusto kong magmarka ako hindi lang sa pagkababae mo kundi lalong higit alaala mo. Na ako lang ang nag-iisang lalaking may kakayahang dalhin ka sa r***k ng paulit-ulit.”Sa kabila ng paghahabol ni Marius ng paghinga ay nagawa pa rin talaga niyang sambitin ang mga salitang iyon. The fact na totoong hinang-hina na ako nang mga sandaling iyon at wala pa siyang plano kahit mag-menor man lang ng kaunti. Well, expected ko na iyon kay Marius.Hindi si Marius ang tipo ng lalaking hihinto para lamang bigyan ako ng pagkakataong magpahinga. Bihira kung gawin niya iyon. Pero mas madals, lagi niyang sinasamantala ang kahinaan ko. Kapag nakikita niyang sarap na sarap na ako sa ginag