THIRD PERSON'S POV
Hindi mapakali si Beth habang panaka-nakang sinusulyapan ang bawat kaklase niya na abala sa paggawa ng kanilang science experiment.Muli na naman niyang hinalungkat ang laman ng kaniyang bag, kahit katatapos lang niyang suyurin ang bawat bulsa nito. Nilabas niya ang lahat ng laman ng kaniyang bag, mula sa mga notebook ay inisa-isa at mabusisi niya itong tinignan. Lahat ng pahina ay matiyaga inisa-isa niyang buklatin. Pero natapos na niyang buklatin ang lahat ng walong notebook niya ay hindi pa din nito makita ang hinahanap.Napabuntong hininga siya. Nakaupo lang naman siya pero daig pa niya ang nag- PE class dahil sa pagod na nararamdaman niya ngayon habang sinusuyod ang laman ng bag.Sunod naman niyang tinignan ay ang mga libro niya. Kahit pa imposibleng naiipit niya roon ay tinignan pa din niyang mabuti.Napakamot siya ng ulo. Parang nayayamot na siya.Bumuntong hininga siya. Malakas at mabilis ang tahip ng kaniyang puso at namamawis din ang kaniyang mga palad. Pakiramdam niya ay binabaliktad ang kaniyang sikmura dahil sa pangamba na nararamdaman at prustrasyon na lumulukob sa kaniya.Malapit nang mag-uwian kaya dapat mahanap na niya 'yon.Nasaan ka na ba? tanong niya sa isip habang pilit inaalala ang mga ginawa at maging ang pinuntahan niya sa buong maghapon sa eskwelahan.Nakaramdam na siya ng labis na pangamba. Paano kung may nakapulot na pala?Sa panghuling subject nila ng hapon na iyon ay halos wala na siyang naisaulo.Sa murang edad ay abala ang kaniyang utak na mag-imagine ng iba't ibang nakakatakot na senaryo.Hindi ito isang normal na araw para sa isang batang babae na kagaya niya.Ang normal na araw para sa kaniya ay ang pagmasdan ng lihim si Kian. Si Kian na pinakaguwapong lalake sa buong eskwelahan nila. Mula nung nag-transfer ang batang lalake sa kanilang eskwelahan noong nasa ika-apat na baitang pa lang sila ay hindi na ito mawala sa kaniyang isip. Maging ang kaniyang panaginip ay sinakop na nito.Siya ang kaniyang unang crush. Puppy love kung tawagin.Bahagya pa siyang nagulat ng tumunog ang bell. Sa lalim ng kaniyang iniisip ay hindi na niya namalayan na tapos na ang klase nila.Paalis na ng classroom ang teacher nila. Ang mga kaklase niya ay kaniya-kaniya ng inaayos ang kanilang mga bags.Walang gana niyang inayos ang mga gamit sa loob ng kaniyang bag.Nang matapos ay muli niyang pinasadahan ng tingin ang bawat sulok ng kanilang classroom.Mukhang naiwala niya. Umaasa siya na sana ay nasa bahay lang nila iyon. Nasa kuwarto niya at hindi nawawala na gaya ng pinapangambahan niya ngayon.Nakasabay niya sa paglabas ng classroom si Kian. Bahagya siyang sinulayapan ng lalake at tipid na nginitian.Sa isang iglap ay nawala ang bigat na dala-dala niya. Isang ngiti lang ng crush niya ay napawi na ang kanina'y labis na pangamba.Nagtaka siya nang pagdating niya sa gate ng school nila at hindi makita ang kaniyang ama na araw-araw ay sumusundo sa kaniya tuwing uwian."Beth, sumabay ka na sa amin pauwi. Pinakisuyo ka sa akin ng daddy mo," sabi ng daddy ni Kian.Napangiti si Beth at mabilis na tumango-tango. Magkatapat lang ang bahay nila nina Kian kaya hindi naman abala sa kanila kung isabay nila ang batang babae sa pag-uwi."Tabi na kayo ni Kian sa passenger seat," sabi ng ama ni Kian.Inalalayan siya nito sa pagpasok sa loob ng sasakyan. Nilagay sa trunk ang kaniyang trolley bag bago pumasok sa sasakyan at simulang mag-drive.Magkatabi sila ni Kian na ngayon ay nakasalpak ang head phone sa tenga. Naka-full volume ang pinapakinggan dahil dinig din niya ang musika.May ilang pulgada ang pagitan nila. Kilig ang nararamdaman ni Beth sa loob-loob niya. Nakabuti pa ang hindi pagsundo sa kaniya ng ama.Napansin niyang nagtanggal si Kian ng headphone. Sinulyapan siya at ginawaran ng tipid na ngiti. Lumundag ang puso niya. Namula ang kaniyang mukha at napatungo dahil nakaramdam ng pagkailang.May kinalkal si Kian sa kaniyang bag. Nilabas niya roon ang dalawang piraso ng chocolate bar. Ngumiti ang binatilyo sa kaniya bago inumang ang chocolate bar.Mangha at hindi agad nakakilos si Beth.Binibigyan niya ako ng chocolate?Agad niyang inabot ang chocolate. Ngumiti at nagpasalamat.Pagkatapos no'n ay nagsuot ulit ng headphone si Kian. At siya naman ay kulang na lang yakapin ang dalawang chocolate bar na hawak sa kamay."Thank you po," nahihiyang pasalamat ni Beth sa daddy ni Kian. Pasimple din siyang lumingon kay Kian na dire-diretso nang pumasok sa kanilang gate. Tumango at ngumiti ang daddy ni Kian. Agad na din siyang naglakad papunta sa kanilang bahay na tapat lang ng bahay nina Kian. Pagpasok sa loob ng bahay ay muli niyang naalala ang bagay na maghapong gumulo sa kaniyang isipan."Nandito na po ako!" sigaw niya pagkatapos ay dumiretso na siya sa kaniyang silid. Nilapag ang bag sa kaniyang kama at agad ginalugad ang kaniyang study table na nasa may bintana nakapuwesto. "Nasa'n ka na ba?" tanong niya habang isa-isang tinitignan ang naliliit na drawer. "Wala!" impit niyang tili. Napasabunot siya sa kaniyang buhok. Sunod naman niyang nilapitan ang bed side table niya. At nang wala pa din siyang nakita. Hinanap na niya sa kaniyang kama. Sa ilalim ng unan. Nagawa na din niyang tignan maging ang ilalim ng kutson niya at ilalim ng kama pero wala pa din. Nasuyod na niya ang lahat pero wala pa din.
YEARS LATER..."Mano po, manang," pang-aasar ng mga kaklase ko. Unang araw ngayon ng klase. Second year college na ako pero hindi pa din sila nagbabago sa pakikitungo sa akin. Wala na silang kasawa-sawa sa pam-bu-bully na ginagawa nila sa akin na kinalakihan at kinasanayan na nila, ginagawa na nila ito sa akin mula pa ng mga high school kami. Nasanay na din ako sa pang-aasar nila. Noong una ay umiiyak pa ako kapag nagsisimula na silang mang-asar pero kalaunan ay pinag-walang bahala ko na lang. Hanggang sa mag-first year college na kami ay doon ako napuno, natuto na din akong lumaban sa kanila. Hindi naman ako nakikipag-away o nakikipag-sabunutan pero pinapakita ko sa kanila na hindi ako natutuwa sa ginagawa nila. Iniirapan ko sila kapag ganiyan na sinimulan na akong asarin. Pinupukulan ko sila ng masamang tingin. At ang pasimuno? Si Kian. Hindi na yata nakokompleto ang araw niya kapag hindi niya ako inasar o kaya'y pintasan. Parang kulang siya sa aruga sa mga inaasta niya. Akala
I found myself answering Kian's fiery kisses. At kakaiba ang nararamdaman ko habang ninanamnam ang halik at mga haplos niya. Mabilis ang pintig ng puso ko. May mga paru-paru na nagliliparan sa aking tiyan. My body aches for his touch. D-amn! Napaliyad ako ng marahan niyang himasin ang dibdib ko. Nasa loob na ng damit ko ang kamay niya habang marahan na hinahaplos ang aking dibdib na may suot pang bra."Aahh," impit kong ungol. Parang gusto kong mahiya sa aking sarili. Bakit ako nakakaramdam ng ganito. Bakit ako nasasarapan sa mga haplos at halik niya. We're not even in good terms, for fvck sakes!Sinandal niya ako sa pader ng kaniyang kuwarto. Hingal kami parehas ng bumitaw kami sa ilang minuto naming halikan. Tinitigan niya ako sa mga mata ko ng ilang saglit saka muli akong sinunggaban ng halik. Mabilis niyang nahubad ang lahat ng saplot ko, hubo't hubad na ako sa harap niya. Pinagmasdan niya ang aking kahubdan. I can see lust and excitement in his eyes. Never thought that I can t
I stayed in his house overnight. We stay awake late night having fun, and moaning each others name. Mag-umaga na yata kami nakatulog. Kinaumagahan ay sabay pa kaming pumasok ng university. Sinabay niya ako sa kaniyang sasakyan. Pinagbuksan niya ako ng pintuan ng sasakyan ng makarating kami sa parking lot ng university. Pinagtitinginan kami ng ibang mga estudyante habang naglalakad kami. Kunot ang noo at may pagtataka sa kanilang mga mukha habang nakatunghay sa amin. Tila mali sa kanilang mga mata na magkasabay kami ni Kian ngayon. Mali nga naman talaga.Tila hindi din normal sa akin ang araw na 'to. Walang nagtangkang mam-bully sa akin. Lalo na ang mga cheer leaders na madalas mambato sa akin ng mga nilukot na papel. Napangiti ako sa loob-loob ko. Hindi na din masama. The perks of being Kian's woman.Hinatid ako ni Kian hanggang sa pintuan ng unang subject ko. Hindi kami magkaklase sa mga major subjects ko dahil magkaiba kami ng kurso. Natahimik ang mga kaklase ko ng makita ako
Tahimik at nakayuko ang ulo ko habang nakaupo dito sa couch nina Kian. Napapagitnaan ako ng upo nina mommy at daddy. "Babae ang anak ko. Hindi ako makakapayag na hindi siya panagutan ni Kian," saad ni daddy. Hinahaplos Ni mommy ang braso niya upang pakalmahin siya. Naiiyak ako at isa lang ang tumatakbo sa isip ko. Ipapakasal kami ni daddy. Magiging asawa ako ni Kian..Pero si Kian, papayag ba siya? Tiyak na tatanggi yun. Worst ay kung tumakas siya. Tahimik lang ang magulang ni Kian. Hindi ko mahulaan kung galit ba ang daddy niya. Pero ang mommy niya ay nakangiti lang at kalmado. Narinig namin ang Pagdating ng sasakyan ni Kian. Bumilis ang pintig ng puso ko. Pinagapapawisan ang mga palad ko. Nang magbukas ang pinto ay nagyuko pa ako lalo. Hindi ko alam kung paano titignan si Kian. Oo may kasalanan siya sa akin at galit ako sa kaniya. Kaso ngayon ay natabunan iyon dahil sa bago na namang problema na kinakaharap namin. Kung minamalas ka nga naman. Naupo si Kian sa pang-isahan na co
Hindi ako gaano nakatulog sa magdamag dahil sa mga nangyari. Hindi ako makapaniwala na kasal na kami ni Kian. Ni hindi man lang kami dumaan sa ligawan or boyfriend-girlfriend stage. Nanatiling nakapikit ang aking mga mata. Gusto ko lang matulog sa maghapon. Weekends naman ngayon kaya wala kaming pasok sa university. Naramdaman ko ang pagbukas ng pintuan ng kuwarto ni Kian pero nanatili pa din akong nakapikit. Dinig ko ang paglapag niya ng kung anumang bagay sa bedside table at sunod kong naramdaman ay ang paglundo ng kama. Naupo siya sa aking tabi. Hindi ko sana siya papansinin ng maramdaman ko ang pagdampi ng kaniyang mga daliri sa aking pisngi. "I know you're awake," aniya. Kailan kaya ako masasanay na gumising sa umaga na mukha niya ang unang makikita ko? At boses niya ang unang maririnig ko. Nagmulat ako ng mata at ang labi niyang may mga ngiti ang nasilayan ko. Nakakahawa ang ngiti niya. He bit his lower lip. 'Tapos ay dumukwang siya para halikan ako sa aking ulo. Napapikit
Sinulit namin ang buong araw namin sa resort. Halos lahat ng activities na offer ng resort ay ginawa namin. I enjoyed a lot. This is our first date together. He promised that he will take me out on a date often. Sunday ng hapon kami bumiyahe pabalik ng Metro. Back to reality ika nga. Pansamantala kong nakalimutan na mga estudyante pa lang pala kami. Nawala sa isip ko iyon. Akala ko adults na talaga kami. We are in a legal age now but still we needed to finish our studies for our future. ———Nagtanggal siya ng sapatos at hinubad ang kaniyang tshirt bago siya nagpatibuwal sa kama. Ako naman ay pumasok na muna ng banyo para makapaghilamos at makapagpunas ng basang bimpo sa aking katawan. Nanlalagkit kasi ang pakiramdam ko. Nagsuot ako ng komportable damit bago ko siya tinabihan sa kama. Umunan ako sa kaniyang dibdib. Agad naman niya akong niyakap at hinalikan sa aking noo. Napangiti ako. Didn't know that I could feel so happy being in his arms. Him beside me. ——Maaga akong gumi
"Hmmmm... How many children do you want?" he suddenly asked. I don't know if it's still early planning or talking about this thing. I shifted on my sit and to see his face. Okay. He was serious. I sighed and shrugged. "Since I was an only child. I wanted to have a big family. I like to have a big and happy family." I grew up lonely. I wasn't like the other kids who stay most often outside their house. Playing with other kids. I stayed mostly at our house. Play alone. I don't have someone to tell my secrets to. Don't have someone to share my toys to. Kian was also an only child, but we are totally different. He's friendly. People likes to be friends to him. He get along well with others. While I prefer to be alone. I just don't want to be judge. Childhood memories and trauma made me this way. I fear to socialize. I don't want people to be nice at me while I'm in front of them, then stabbed me and say ill things behind my back. So, why bother to be nice and to please people if the