Kung kayo ang nasa kalagayan ni Belle, guys, ano ang pipiliin ninyo? Ang pangarap mo o ang lalaking matagal nang pinanpangarap at tinitibok ng puso mo? Puso ba o isip ang paiiralin ninyo? I want to hear your thoughts, guys. Comment lang❤️
RIK’s POV“Damn you! Where have you been?! Whole night kang wala, then you were not answering my calls?!!!”Hindi pa man nakakatapak ang paa ko sa loob ng bahay nila Angelica ay bumungad na kaagad sa akin ang malakas na boses niya. I shrugged my shoulder. Angelica is a nagger, no doubt about that. She continued to shout, pero katulad ng nakasanayan ko na ay hindi ko na lang siya pinapansin lalo pa at ang daddy niya ang sadya ko ngayon.I thought she’s done with her tantrums pero hindi pa pala dahil nagulat na lang ako nang sumambulat ang flower vase sa uluhan ko. Agad akong napalingon sa kaniya kasabay ng paghawak sa pisngi kong natamaan ng bubog.“Fuck!” agad kong mura nang makita kong may dugo ang daliri kong ipinampunas sa nasugat kong mukha. “What is wrong with you?!”Honestly, I don’t want to argue with her especially in this kind of state of her. Mahilig mamisikal si Angelica, at iyon ang pinagkaiba niya kay Belle. Sa kaunting pagkakamali ko lang ay agad niya aking sinasaktan.N
ANNABELLE’s POV“Damn it! Lasing ka na naman?! Hindi ka ba talaga puwedeng umuwi na hindi lasing?!” tungayaw ko kaagad kay Rik nang umuwi siya. I regret it! I regret choosing him over my dream. Now, I’m suffering. Serves me right, right?Malaki na ang tiyan ko kaya kailangan kong tumigil sa trabaho. I ruined my life because of my love for him. He proposed, then I accepted his proposal because I thought, his feelings would changed.Well, nagbago nga, mas lumala. Lahat lumala. The pain. The suffering.“Shut up, Belle, huh?! Nahihilo ako! Ipagtimpla mo tuloy ako ng kape!”“Damn you! Damn this life! Tingnan mo, wala na nga tayong halos makain dahil sa kagagawan mo, nakuha mo pa ang mag-inom nang mag-inom!”Ayaw kong magpaawat! I hate it! Gusto ko nang bumitaw na lang sa kaniya at iwan siya! But this damn heart is so stubborn na para bang siya na ang nagmamay-ari nito at hindi ako.“I’m sick of this life, Rik! This is not what you promised me when I accepted your love again! But look what
ANNABELLE’s POVNapatayo ako nang marinig ko ang sasakyan ng asawa ko mula sa labas. Inayos ko ang sarili ko kahit ang totoo ay kinakabahan ako sa puwede niya na namang gawin sa akin. Alas-dose pasado na, pero ngayon pa lang siya nakauwi. At kahit hindi ko pa siya nakakaharap, alam kong lasing na naman siya. Ano ba ang bago roon?It’s our 3rd wedding anniversary, pero katulad noong una kaming nagsama ay wala pa ring pinagbago sa buhay namin. Katulad pa rin ng dati. Masasakit na salita at sakit ng katawan ang natatanggap ko sa asawa ko. Pero kahit ganoon ay mahal ko siya, at siya lang yata ang mamahalin ko hanggang sa huling hininga ko. Napapagod ako sa sitwasyon ko, pero hindi sapat na rason iyon para iwan ko siya, ang asawa ko, si Cedric. Ang lalaking una kong minahal. Ang lalaking nagpapatibok ng puso ko, at siya ring dumudurog dito. Ang lalaking pinakasalan ako dahil
ANNABELLE’s POVNakaharap ako ngayon sa salamin habang ginagamot ang pasa na natamo ko mula sa pananampal sa akin ni Cedric. Habang nilalagyan ko ng cold compress ang gilid ng bibig ko ay natigilan ako. Hindi ko naiwasan na maalala ang nakaraan...Nakatingin ako kay Cedric habang kausap niya ang kapatid kong babae. Nasa sala kasi ang mga ito habang ako ay nasa kusina at naghuhugas ng pinagkainan nila.Hindi ko maiwasan ang mapabuntonghininga dahil sa kalagayan ko. Sa kabila ng kayamanan ng pamilya na kinabibilangan ko, ay heto ako, gumagawa ng gawaing-bahay. Dinaig ko pa ang all-around-maid dahil sa dami ng trabaho ko araw-araw. Pinaalis kasi ng mga magulang ko ang mga katulong namin, at ang rason ng mga ito ay narito naman daw ako para gumawa ng mga gawaing bahay.I can’t complain, of course.I must not.Wala akong karapatan na mag-complain dahil hindi naman ako totoong anak ng mag-asawang Artemis. Bilyonaryo ang angkan ng parehong mag-asawang kumupkop sa akin. May anak din naman ang
ANNABELLE’s POVPaglabas ko ng bahay ay kakaripas na sana ako ng takbo papalayo nang makasalubong ko naman si Ate Angelica. Nagtataka siyang napatingin sa akin habang hawak niya ang cell phone niya na nakalapat pa sa tainga niya kaya halatang may kausap siya.Nagtataka ko rin siyang tiningnan. Kausap niya na naman ba si Keith? Ipinilig ko ang nga balikat ko para iwaksi ang katanungan na iyon sa isipan ko. Wala akong karapatan na panghimasukan ang buhay niya. Total naman ay matanda na siya, kaya alam niya na ang tama at hindi.“Where are you going, Belle?” tanong niya pa sa akin.Napakamot ako sa ulo. “Kay Stefano sana, Ate Angel. Mukhang may sakit ang isang iyon, eh. Puwede ba? Tapos na naman ako sa mga gawain ko sa bahay, eh.”“Pero nandito pa si Cedric, eh.”“Eh?” Ano naman ang connect ng boyfriend niya sa pag-alis ako? Ah, oo nga pala. Bigla kong naalala ang dahilan.Napatingin ako kay Ate Angelica. She has everything. Nasa kaniya na lahat ng magagandang bagay na hinahangad ng isang
ANNABELLE’s POVMatapos kong makita ang tagpong iyon ng mag-anak na umampon sa akin ay mas napatunayan ko na sa kabila ng kayamanan nila ay hindi pa rin pala sapat iyon sa kanila. They are greedy.At kahit yata gaano pa kamahal ang ibayad sa family doctor ng mga ito ay wala nang pag-asa pang gumanda ang budhi ng mga taong nakatira dito.Bumuntonghininga ako, at umastang wala lang sa akin ang mga narinig ko. Naglakad ako papunta sa hagdan para sana umakyat na sa kwarto ko nang harangin ako ni Mommy.“We need to talk, Annabelle.” The way she calls me, ang paraan ng pagsasalita niya, alam kong tungkol iyon sa narinig at nasaksihan ko kani-kanina lang.“Ano po iyon, Mommy?” I tried my best to calm down, kahit ang totoo ay gusto ko nang sumigaw. Hindi ko matanggap na sobra na ang kasamaan nila.“I want you to shut that fvcking mouth, all right? Wala kang nakita, wala kang narinig. Kapag makalabas ang nangyaring ito sa mga Arkanghel ay mananagot ka sa akin.” Mahina lang ang boses na iyon ni
ANNABELLE’S POVKinabukasan nang magising ako ay mas lalong kita ang pasa ko lalo pa at maputi ako. I tried my best to hide my bruises with the use of right amount of concealer. Nang masiguro na hindi na mababakas ang pananakit ng asawa ko ay saka lang ako tumayo. Maglalakad na sana ako palayo nang makita ko ang kabuuan ko sa salamin. Napakurap ako. Nasaan na ang batang Annabelle noon? Bakit hindi ko na siya makita sa sarili ko ngayon?Bumuntonghininga ako at iwinaksi at kakatwang pakiramdam na lumukob sa dibdib ko. Kasalanan ko ito, aminado naman ako sa pagiging martir ko kaya bakit ako magrereklamo?Puso ang pinapairal ko. At kapag puso ang kalaban, paano mo pa mapipigilan?Paglabas ko ng kwarto ko ay sumalubong sa akin ang nakabibinging katahimikan na kahit araw-araw ko nang nabubungaran ay hindi pa rin ako nasanay. Naglakad ako papunta sa kwarto ni Cedric. Pagpasok ko ay nakita ko ang bakanteng kwarto niya. Lumapit ako sa unan na ginamit niya at kinuha
ANNABELLE’s POVNasa canteen kami ng hospital ni Trinity to have our lunch together nang maagaw ang atensiyon namin sa pinapanood sa T.V. Isa iyong balita tungkol sa taong hinahangaan ko. Somehow, kahit hindi ko siya kilala ay binibigyan niya ako ng pag-asa. She’s a doctor, but not only that, she’s a successful businesswoman, too. Namamayagpag sa larangan na gusto niya. “Sa tingin mo, ilang taon na siya?” tanong sa akin ni Trinity. She likes the woman, too. “25? 27? I don’t know…” Nagkibit pa ako ng mga balikat dahil hindi ko rin alam. The woman didn’t disclose about her personal life that much. But she looks younger, that’s all we know. “By the way, Belle, what are your plans now?” Naudlot ang gagawin kong pagsubo dahil sa tanong na iyon ni Trinity. Ano na nga ba ang plano ko? Kailangan bang may gawin ako?“A-ano ang i-ibig mong sabihin?”“You know what I mean kaya nga nauutal ka riyan, eh.”“I don’t know?” walang kasiguraduhan kong sagot. Nagkibit pa ako ng mga balikat para ip