PINILIT na ipikit ni Ffion ang kaniyang mata kinagabihan. Wala si Audric, mamaya pa ito papasok sa kanilang silid kapag nasigurado na nitong tulog na siya at kuha niya na ang bagay na iyon. Gano'n ang set-up nila lagi mag-asawa.Masakit na masakit ang kaniyang ulo at para itong mabibiyak. Mainit din ang kaniyang katawan kahit tapos na siyang uminom ng isang pirasong paracetamol. Pero kahit anong pilit niya, hindi siya dinadalaw ng antok. Mailap ito sa kaniya na parang isang hayop. Gusto niya ng magpahinga mula sa nakakabaliw na pangyayari sa araw na ito. Ito yata ang dahilan sa lakas ng pagkakasampal sa kaniya ng Donya o sa takot na nararamdaman niya kay Lorenzo. Alinman sa dalawa, hindi niya na ito pinansin. Hinihiling niya na sana ay makatulog na siya at maaga pa siya bukas para paghandaan ang lalaki.Nagpasya siyang bumangon at kasunod niyon ang pagsigid ng sakit sa ulo niya. Mainit na mainit ang kaniyang balat at para siyang napapaso sa sarili niyang init. Hindi naman siguro siya
"Adi!" Awtomatikong napabangon si Ffion sa kanihihigaan. Mabilis siyang napalingon sa kaniyang tabi, wala ang lalaki. Napatingin din siya sa bintana, umaga na!No! no! Baka gutom na siya. Nagmadali siyang bumaba ng kama. Ang pangit ng kaniyang panaginip! Nagkasakit daw siya at nawalan ng malay sa banyo. Si Audric din daw ang bumuhat sa kaniya at buong gabi siyang binantayan.Saglit siyang natigilan nang makitang ibang oversize shirt ng kaniyang asawa ang suot niya. Mas lalo pa siyang nagulat nang makitang wala siyang underwear na suot kundi boxer short ni Audric!Gusto niyang pawian ng ulirat nang maalalalang hindi pala siya nanaginip. Kundi totoong nagkasakit siya at ang asawa niya ang nagpalit sa kaniya ng damit?!Kaagad na kumalat kahihiyan sa kaniyang magkabilang pisngi pero nang maalalang wala naman pala itong nakikita ay nakahinga si Ffion ng maluwang. Pero bakit nakadama siya ng panghinayang nang maalalang wala man lang itong nakita sa kahit anong parte ng katawan niya?Ffion!
"I'm ready." Napakislot si Ffion. Parang kabayong nagsikarerahan ang kaniyang puso nang dumapo ang kaniyang tingin sa lalaki. Tapos na itong maligo. Suot nito ay kulay abuhin na t-shirt at itim na casual shorts. Bawat damit nito ay naka-arrange sa closet kung ano ang kulay. Inaarrange niya iyon dahil ito ang gusto ng ni Audric."Hey?""Oo!" Napaigtad siya. hindi pa rin siya makapaniwala na niyayaya siya nitong mamamsyal sila sa labas ngayon. "Wait lang ha, kukunin ko lang ang phone ko—""No need. Gusto ko na walang isturbo sa pamamasyal natin."Namula naman ang kaniyang pinsgi. Ito na ba? Ito na ba 'yong sign na hinihingi niya na tuluyan na siyang mapansin ng lalaki?"Let's go? Habang hindi pa mainit.""S-sige..." Lumapit siya rito para sabay silang lumabas ng gate. Nagdalawang isip siya kung hahawakan ba niya ang braso ni Audric o hindi. Nalilito siya kung aalalayan ba niya ito ngayon lalabas sila ng bahay though my folding blind stick itong hawak sa kanan kamay. "Here." Naglahad it
NAGKASYA na lamang si Ffion na titigan ang lalaki hanggang sa hindi niya namalayan nakatulog siya sa tabi nito. Sa unang pagkakataon, nakadama siya ng tunay na pahinga sa tabi ng lalaking mahal niya. Kung dati, hindi niya ito abot kahit magkatabi sila sa iisang kama, ngayon, abot na abot niya ito.Sa panaginip niya, hinaplos daw ni Audric ang kaniyang pisngi at hinayaan siya nitong matulog sa balikat nito. Sa panaginip niya, hindi galit ang lalaki... "Ffion...?""Hmm?" "Inaantok ka pa rin ba?""Yes..." At hindi niya na narinig ang boses ni Audric. Ang sarap ng kaniyang panaginip. Ayaw niya ng maputol ito... gusto niya ang lambing sa boses ng lalaki at ang ginawa nitong paghaplos sa kaniyang pisngi at buhok. Gusto niya ang pagmamahal na nararamdaman niya mula sa asawa. Hindi niya alam kung ilan oras siyang nakatulog. Basta nung magising siya, nakatayo na si Audric at nakaharap ito sa kanan bahagi ng planta. Pansin din niyang tanghali na at sa isipin na gutom na ang asawa, kaagad siya
"GOOD MORNING."Biglang napalingon si Ffion, nakita niya sa bukana ng pintuan ang asawa niya. Parang may kung anong mga paru-paro na nagsiliparan sa kaniyang sikmura nang makita ang maaliwalas na mukha ni Audric. "G-good morning!" Ngumiti siya kahit hindi naman nito nakikita. Nasa kusina siya at at naghahanda ng almusal nila mag-asawa sa umagang iyon. "Let me guess, bacon and egg?"Natawa siya ng mahina. Tama ang hingala ni Audric. Bacon and egg nga ito pero hindi na sunog. Pinag-aralan niya na kung paano magluto ng tama. Ayaw niya ng mapahiya kay Manang. Kahit sa almusal man lang, mapasaya niya sa mesa ang asawa."Oo. Kain na tayo, tapos na ito. May gatas na rin sa mesa.""Okay," anas nito. Humakbang ito papalapit sa mesa.Habang siya ay kumukuha ng kutsara at baso. Nilagay niya ito sa mesa. Hinubad niya rin ang suot na apron at umupo paharap kay Audric sa bilogang mesa. Masaya siya na kahit papaano, kinakausap siya ngayon ng normal ng lalaki. Tinikman din nito ang luto niya at tum
PERO ANG plano nilang mamasyal ay napurnada nang umulan ng malakas sa hapon iyon. Walang magawa si Ffion kundi ang mapalupaypay habang nakamasid sa labas ng bintana. Nagpalit pa siya ng damit at sinigurado niya na talagang dinala ang kaniyang cellphone para makunan at ma-record niya ang pamamasyal nila ni Audric sa araw na ito.Hindi ka naman nakisama, ulan... Napasimangot siya habang nakatingin pa rin sa may bintana."Malakas yata ang ulan." Nagsalita si Audric. Nasa dulo ng hagdanan ito. Kakababa lang."Oo. M-malakas talaga.""Pero gusto mo pa rin mamasyal?""Ha?" Napalingon siya rito nang wala sa oras. Paano sila mamasyal sa labas kung ganitong malakas ang ulan? Sinasabayan pa ito ng malakas na hangin kaya alam niyang mangangatal lang sila kapag lumabas sila."I'm thinking to play in the rain."Nalaglag ang kaniyang puso sa sinabi ng lalaki. Kung alam lang nito na matagal niya ng gustong maligo ng ulan pero dahil natatakot siyang pagagalitan nito kaya hindi niya magawang maligo ng u
AT ANG buong inakala ni Ffion na iyon na ang simula ng magandang pagsasama nila ni Audric, nagkamali siya. Dahil kinaumagan, tumawag ang kaniyang Amain na nasa Hospital ang kaniyang Ina. Kaya kahit ayaw niyang iwanan ang lalaki na mag-isa sa Villa, wala siyang magawa kundi ang bumalik ng Maynila.Pinakiusapan niya si Manang Minda at Manong Lito na ang mga ito muna ang bahala sa asawa niya. Naiintindihan naman siya ng mag-asawa at sinabihan mag-ingat siya sa byahe. Kahit mabigat ang kaniyang dibdib, nagpaalam siya kay Audric. Wala naman sagot mula sa lalaki. Tinalikuran lang siya nito at nagtungo sa kusina. Nasaktan siya sa malamig na pakitungo nito sa kaniya. Kahapon lang ay masaya silang naglalaro sa ilalim ng ulan. Kahapon lang ay para silang batang bumalik sa nakaraan pero ano pa nga ba ang magagawa niya? Pinapangako ni Ffion na babalik siya agad. Mahalaga rin ang kaniyang Ina at nag-iisang kamag-anak lang siya nito kaya kailangan niyang bumalik ng Maynila. Personal niyang kukusmut
“Umalis ka! Anong pinagsasabi mong ako ang may gusto sa lahat ng 'to?! Wala akong naaalalang nakipagsunduan ako sa taong tulad mo, Lorenzo!”Napuno naman ng halakhak nito ang buong sulok ng silid. “Gano'n ba? Ang naaalala ko ay nagkaroon tayo ng kasunduan noon o nanaginip lang ako.” Nagkibit ito ng balikat. “Sino nga pala kasama ng pinakamamahal mong asawa, ha, Ffion? Mag-isa lang sa Villa?”“Binabalaan kita, Lorenzo! Huwag na huwag mong tatangkain ang buhay ng asawa ko! Dahil oras na may mangyaring masama sa kaniya, ipapabulok kita sa kulungan at alam mong kayang-kaya kong gawin iyon!”“Tumapatapang ka na Ffion. Gusto ko 'yan. I like the Ffion I'm seeing. Ganiyan, ganiyan ka dapat. Fierce ba!” “Alis!” Tinuro niya ang pintuan. “Umalis ka kung ayaw mo ako mismo ang magkakaladkad sa'yo papalabas sa silid na ito!”Tumawa ito nang malakas sa kaniyang sinabi. “Wait, papaalisin mo na ako? Inutusan ako ni Papa na magbantay rito sa Ina mo. Sorry sis, dito lang ako hanggang sa magising ang ba