Ang Babae at Ang PagbatiMga bulong. Mahihina at tila nag-uusap ang unang nadinig. Agad akong bumangon at agad na kirot ang naramdaman mula sa aking binti. At mas kaya ng indahin kumpara kanina. Mula sa mariin na pagkakapikit ay dahan-dahang iminulat ko ang mga mata. Saka dumako sa binting kanina ay nagdurugo na ngayo'y malinis at maayos na ginamot at natatakpan ng malinis na tela.Napalingon ako sa paligid. Wala namang ibang tao kundi ako lang. Mukhang luma at abandonado na rin ang bahay na kinaroroonan ko. Gayumpaman, malinis at katulad ngayo'y maaring tirahan din ito."Hindi," agad na pigil ko sa sarili. "Hindi kaya isa na naman itong ilusyon?"Nakailang kurap ako at kinurot ko ng ilang ulit ang sarili sa pag-aakalang isa na naman ito sa ilusyon ng bundok. Napaigik na lang ako matapos sampalin ang sariling mukha. Naalala kong kahit sa ilusyon ay may nararamdaman pa rin ako kaya't kahit gawin ko pa ito'y wala rin iyong saysay. Lahat sa loob ng ilusyon ay pawang nasa katotohanan kahi
Natatago sa Huwad at KatotohananHindi ko masabi kung gaano katagal na akong naririto. Simula nang gabing iyon ay hindi lamang ang babaeng iyon ang bumisita sa mahiwagang tahanang tinutuluyan ko. May mga kadalagahan at mga kabataang sumisilip mula sa pintuan.Hanggang sa hindi ko na mabilang kung ilang araw ang lumipas. Gamit ang hindi ko kilalang gamot at orasyong binibigkas nila sa tuwing ginagamot nila ang aking natamong malalim na sugat. Unti-unti na nga at ngayon nga'y nakaya ko nang tumayo at maglakad ng mag-isa.Hindi pa rin ako sanay sa bago kong pagkakakilanlan. Naninibago pa rin ang aking pandinig sa tuwing binabati nila ako o kapag tinatawag nila ang estadong kailanman ay hindi ko inasam. At higit sa lahat ay naguguluhan pa rin ako sa lahat nang nangyayari.Ano nga ba ang Bundok Nilayen? Ano ang mga nakatagong lihim na nakapaloob dito? Ang mga sinabi ng Senyora Valleri ay mga katotohanan nga ba o mayroon pa itong hindi nalalaman?Kung ang bundok na ito'y pinangalanan dahil
Sa Ilalim ng LawaMga puno'y kay luntian. Bagay na kabaliktaran sa aking unang pagpasok ko rito sa bundok. Tubig na kay linaw, lumalagaslas kasabay ng iilang mga bulaklak at dahon na nahulog mula sa mga punong pinagmulan. At ang repleksyon ng buwan sa malinaw na lawa ay nagdaragdag ganda at nagbigay ng kalmadong pakiramdam sa gitna ng gabing walang kasiguraduhan.Hindi ko na mabilang ang ginawang pagbuntong-hininga habang nakatingala at nakatanaw sa kalangitang may pinta ng itim at ang buwan na may naghahalong kulay abo at puti na siyang sentro ng sining.Pumikit ako ng taimtim habang dinaramdam ang lamig na bumabalot sa aking kahubdan. Hanggang sa unti-unting linubog ko ang sarili sa ilalim. Hindi ko mapunto ang nararamdaman sapagkat hindi naman inaasahang ganito ang magiging sitwasyon ko.Nagsimula lang naman ang lahat ng ito sa usapan ng Hari at ng Senyora. Sunod ay mga pagsubok na kailangan kong magawa at makompleto. At habang nasa kalagitnaan ng pagsubok, hindi lang pangalan ng b
Anino mula sa DilimMga usok at siga mula sa nag-aapoy na kahoy, mga nagkukwentuhan, nagkakatuwaan at mga nakatingin sa sumisilip na buwan ang tumambad sa aking paningin mula sa lawang pinanggalingan.Si Calla ay kaagad akong pinauna at pinaupo sa upuang kahoy katabi ng ilang niyang kasamahan. Mula sa nag-aapoy na kahoy ay naroon ang nilulutong hapunan.Sa aking mga nakikita lahat ay simple. Ang totoo'y unang beses kong maranasan ang ganitong pagtitipon. Nasa labas ng tahanan, nagtitipon sa kailaliman ng gabi, at nag-uusap habang hinihintay maluto ang pagkain.Kahit pa ang sitwasyon at lugar ay nasa gitna pa rin ng walang kasiguraduhan, hindi ko maitatangging naging pangarap ko ito noon. At hindi ko inaasahang kahit nasa gitna pa rin ako ng pagsubok at kalituhan, kahit papaano'y masayang nasaksihan ko ang sandaling ito.Ngunit gayumpaman ay kailangan ko pa ring maging mapagmatyag, mapanuri at mag-ingat. Hindi sa lahat ng oras ay ganito lamang kaluwag ang bawat sitwasyon."Nasa malayong
Ang Estranghero Ang pakiramdam ay abot-langit na kaba at halos mahinto sa paggalaw mula sa aninong bigla na lamang sumulpot sa aking likuran. At nang makabalik ako sa sariling huwisyo'y kaagad akong kumilos palayo't hinarap ang anino. Ngunit hindi anino ang aking nakita, bagkus ay isang matipunong lalaki na nababalutan ng itim na balabal ang itsura. May mga gintong ornamento ang kanyang itim din na damit na naiilaliman ng itim na balabal na suot niya. Ipinapakitang may pagkakapareho sa mga may dugong bughaw na matataas ang pagkakakilanlan subalit mayroon ding pagkakaiba. Ang kulay tsokolateng buhok na abot hanggang balikat at mga luntiang mata nito na tila ibig akong bihagin mula sa hiwagang nasa ilalim niyon.Humakbang ito paabante, kasabay naman ang paghakbang ko ng paatras. Subalit hindi ko inaasahan nang yumukod ito't nagbigay galang. "It's an honor for me to meet you here, your Majesty. I'm truly grateful to see the presence of the Koroteya's Queen in my territory," anito sa
Sa gitna ng kabilugan ng buwan. Sa lunos ng malawak ng mga walang buhay. Sa pagitan ng kadalisayan at kapayapaan. Saksi niyon ang sakripisyong dugo't luha ang pinagmulan. Pagtangis sa nakabibinging katahimikan. Tagumpay nga ba'y karapat-dapat? O, isa lang itong maskara sa totoong wangis ng mga maruruming ganid sa kapangyarihan? Kumalat sa pandinig ang lakas na ingay ng trumpeta. Kasabay niyon ay mga yabag, hindi lang dalawa kun'di sa hindi mabilang sa rami ngunit may nangingibabaw sa unahan. Sumisigaw ang kanyang posisyon at pagkakakilanlan. Pawang tumagos sa sarili ang lamig ng mga mata nitong nababalutan ng kulay itim. Lumuhod ito't naramdaman ko ang malamig na pagdampi sa aking pisngi. Nasa pagitan ng marahas at maingat na inangat niya ang nanghihina kong sarili upang magpantay ang aming parehong pagtitig. Katulad ng kanyang mga mata. Malalim, malamig at puno ng hiwaga siya'y nagwika, "natagpuan ko na ang karapat-dapat.
PagkabahalaHindi na lingid sa kaalaman ng lahat, ang paulit-ulit na pagdanas ng luha't pagpapahirap mula sa mga ganid na nakamaskara bilang matataas na opisyal sa buong bayan ng Satrosa.Hindi ko na mabilang ang lahat ng kanilang ginawa magmula pa n'ong aking kamusmusan. Sa mga panahong iyon hanggang sa nagkaroon ako ng malay sa magulong mundo, hindi na bago sa akin ang makitang pagpaparanas nila ng dahas sa mga katulad kong nagmula lang sa angkan ng mga alipin."Gah!"Isang namimilipit na daing ang narinig mula sa babaeng ngayon ay nakahandusay na sa kalupaan, mula sa latigong hawak ng kanyang pinagsi-silbi-han."Isang hangal! Balak mo pang tumakas mula sa'kin?" anito, patuloy sa pagla-latigo sa kaawa-awang babaeng alipin.Umiling-iling ang alipin sa pagitan ng pagtangis. "N-Nagkakamali po kayo... H-Hindi ko magagawa-"
Pag-anyaya"Isa pa, tumayo ka!"Narinig kong mariin na sabi ng Senyora. Ang mga mata ko'y papikit na, ang mga braso't kamay ko ay nanghihina na. Maging ang aking buong katawan ay bumigay na.Umiling ako. At kahit na nanghihina na ay nagsalita ako."S-Senyora... H-Hindi ko na po kaya..."Hindi ko lang lubos maisip ang dahilan nang lahat ng ito. Wala akong ideya sa pinagmulan at kung papaano ba 'to nagsimula. Ang naalala ko lang ay biglaan ang lahat.Akala ko ay magtataas pa muli ng boses ang Senyora at ipagpapatuloy muli namin ang ginagawa sa halip ay nilagpasan lang ako nito't lumakad pabalik sa loob ng kanyang tahanan.Hindi pa man tuluyang nakakapasok sa loob ay nagsalita si Senyora."Bukas ay ipagpapatuloy na'tin ang hindi natapos ngayon," aniya saka na nagpatuloy pumanhik sa