Na stuck ako hahaha. Bukas ulit :) Thank you.
Feleona's POV . Mahigpit ang hawak ko at maingat ang ginawang pagtulak sa wheelchair niya. Tahimik kaming dalawa at napatingin ako sa paligid sa labas nang mailabas ko siya nang bahagya sa may pinto. Wala ni isang tao. Nagbabakasakali kasi ako na may kasama siya sa labas, pero wala, at mukhang siya lang mag-isa. "Wala po ba kayong kasama? Paano po kayo nakapunta rito? At paano rin po kayo uuwi?" Ipinuwesto ko siya sa gilid lang at ni lock ang wheelchair sa bahagang gulungan para hindi niya maigawa ito. I looked around again, took a few steps behind him, and looked ahead. May isang sasakyan na malapit lang dito at van ito. Tiyak ito yata ang sasakyan niya, dahil ang sasakyan na ginamit ko ay medyo malayo pa naman. Pero makikita ito mula rito. "Sa 'yo ba ang van?" tanong ko at humakbang na ako pabalik sa pwesto niya. I smile when I looked at his behind. Lalaking-lalaki siya at matipuno ang pangangatawan sa likod na bahagi. Desente ang pananamit at nakapanton na itim. May takip
Feleona's POV . "May lahing pusa ang asawa mo," ngiwi niya habang nakatitig kay Gabriel. Hawak niya si Gabby sa kamay niya at hindi maalis ang ngiti sa mukha niya. What else do I expect? He lives far from his place and his Nonno. Bumyahe kami ng dalawang oras, at nang makarating rito sa tagong lugar na bundok na ito ay nandito na sina Elsa at baby Gabby. Nag-chopper sila. "Alam mo? Magiging piloto yata ang anak ninyo. Panay ang tawa niya sa helicopter kanina na parang ang saya-saya. Hindi siya nabingi 'te. Nakakamangha nga." Sabay nguya niya. "In fairness ang ganda ng lugar na 'to at mas type ko rito kaysa sa mansyon ni Gabriel. Sa kanya rin ba ang bundok na 'to?" Tumayo na siya at inikot nang tingin sa buong paligid. I also like this place because it's solemn and quiet. You have no neighbours, and the whole mountain is yours. "And I like Bleu. Is he single and available?" kurap ng mga mata niya. Nagpapacute ang bruha. Napabuntonghininga na ako at tumayo na. Hindi ko na pinakin
Gabriel's POV . It's an awkward feeling, but I'm getting used to this. My routine is the same, an exercise in the morning, and she wakes at the same time as me. Gabby was a good sleeper at night, giving Feleona and me a lot of time for ourselves. Madalas kaming nag-uusap na magkayakap dalawa. Hindi ko rin maalis sa kanya ang ugali na mapag-aruga. I stopped her many times, but she's keen and wants to look after me. I have no complaints about it. It honestly gives me the courage to work hard for myself to get better. Ngayong araw na ito ang unang pagsubok na hindi ko gagamitin ang wheelchair ko. I could take a step, but not much. It needs more practice. Unti-unti ko na rin nagagawa ang mga bagay sa tulong niya at minsan hindi ko ito namamalayan sa sarili ko. I must admit that Feleona is a darling angel who fell from the sky to help me and made me whole again. "You're doing good, darling. I'm so glad that it turns out okay." She sat beside me, and I moved a little bit, giving her
Feleona's POV Hindi maalis sa mukha ko ang ngiti habang pinagmamasdan ang dalawang tao na puno ng ngiti sa isa't-isa. Karga ni Gabriel si Gabby at walang tigil sa kakatawa si baby Gabby sa ginawa niya. It's nice to get out of Italy, and we are back here in Australia. Gabriel is now doing good with everything. Tatlong linggo lang yata siya sa crutches niya at heto, naglalakad na siya na parang experto. Maingat pa siya at hindi pwedeng biglain ang katawan niya sa ibang bagay. Sa pagkakataong ito ay ako ang boss sa destinasyon namin at siya naman ang financial adviser ko. He told me we would spend five years living abroad before returning to Italy to settle Gabby's education, and I agreed. Pansamantalang naiwan si Elsa sa Italya dahil may trabaho siya sa kompanya nina Gabriel. Inalok siya ng trabaho ni Nonno sa malaking halagang sweldo. At dahil magaling si Elsa sa propesyon niya ay pumayag na siya. Syempre gusto ng bruha roon dahil kay Blue. At parang aso at pusa naman silang dalawa
The ray of sunshine showed half of her face, and my brows crossed while looking in her direction. It's stupid of me to do this, but like an idiot, I followed her secretly, and I don't know why. Madalas siyang binubully ng mga kaklase niyang babae at kasama na si Mikah sa pambubully sa kanya. Madalas din niyang tinatakpan ang mukha niya gamit ang espesyal na uri ng panyo na nakatabon sa kalahating mukha niya ito. Katamtaman ang katawan niya at may hugis. Hindi gaanong matangkad at okay lang din ang kulay ng balat niya para sa akin. Medyo payat pero may hitsura. Maamo ang mukha, pero may kakaiba sa kanya. Halatang hindi galing sa mayaman na angkan dahil pabalik-balik lang ang sapatos niya at uniporme. Mukhang isa o dalawa lang ito. Naiiba siya sa lahat ng babae rito sa campus at madalas ay nasa kanya ang atensyon. Matalino kasi siya at nangunguna sa board. "Hey, Gab? No way, man." Akbay ni Josh sa akin. "Is your standard getting to its minimum?" he jokingly said, and I shook my hea
Feleona's POV . Calm down self, let it flow, let it go. My mind speaks in silence while letting the cold water into my face. Gusto kong mahimasmasan sa sarili at nang sa ganoon ay magising ako sa masamang panaginip na ito. Sumabay ang patak ng luha ko sa tubig na pumapatak sa mukha ko galing sa shower. If only I could turn back the time and stop her from going away, she would still be alive. But no, I was also stupid, so much stupid like her. Pinatay ko na ang shower at mabilis na inayos ang sarili. Nagpalit ng damit at pinili ko ang paboritong damit niya. I smiled holding the sexy maroon party dress. Naalala ko lang na binili niya ito para sa akin, pero siya at unang nag-suot nito. Hmp, that lunatic, Careina! Sigaw ng isip ko. I fix myself, trying to be the most beautiful woman tonight. I know it may be too late, but I want to remember her by doing this. Isang taon na din simula nang mawala si Careina at iniwasan ko na ang mundong ganito. I promise myself that I will no longe
Gabriel's POV.Cruising around smoothly while listening to the music on the wireless going home started the day of my early retirement. I love the life I have now. I'm free, nothing to worry about, and no one knows me. I stepped onto the brake, and the garage sliding door rolled up. I park the car inside. Push the little button from my key, and it's locked.The sensor lights came on when it detected my presence. I open the door that leads me to the lounge of this house.Sa kusina agad ako nagtungo at binuksan ang refrigerator para sa malamig na tubig. Tahimik ang buong paligid at walang kakaiba sa bandang ito. Humakbang ako patungo sa ikalawang palapag ng bahay ko para sana mag-shower. Pero napansin ko agad ang konting pagbabago sa upuan na malapit sa library ko.My library room is always open, and from where I stand, I can see the sliding door that leads to the little balcony that connects to the other side of my room. I took a step, walking lightly in the thin air. I could sense th
Feleona’s POV . "Congratulations, Fel. As always ang galing mo talaga," si Sofia sa akin, ang asawa ni Marco. "Thank you, Architect," pormal na tugon ko sa kanya. "And congratulations too, Raquel. I hope the two of you will work as a team?" Papaikutin ko sana ang mga mata ko pero hindi ko ginawa, dahil nasa harapan kami ng maraming tao. I won, as most of the board voted for my design, and Raquel came second. I was confident that I would win this project, and I was right. "We will work as a team, Architect Sofia. Don't worry. I am flexible and can easily blend into everything," arteng tugon ni Raquel sa kanya. "Gecko ka ba?" taas ng kilay ko. Namaywang na akong tinitigan ang bruha. "Hindi, bakit!?" talas na titig niya. "May pa blend in ka pang nalalaman. Ano ka Gecho? Camouflage effect?" Ngiwi ko, at bahagya ang ginawang pagtawa ni Sofia sa amin. I couldn't understand why the two of us couldn't be friends. Tama nga siguro ang kasabihin na sa bawat babae ay may isang ka