Chapter 3: Terrible Things

CHAPTER 3

Terrible things

Way back 1889...

"Kailangan n'yo syang hanapin, mga tanga!" Hindi mapakali sa kaniyang kinauupuan ang lalaking tila binabalot ng depresyon. Inutusan niya ang bawat grupo ng mga sundalo ng kaniyang ama na hanapin ang babaeng mahal na mahal niya.

Hindi niya kasi alam kung saan nagpunta ang babaeng kaniyang minamahal. Bigla na lamang itong nawala nang parang bula sa ikalawang pagkakataon.

Walang makapagsabi kung nasaan ang dalaga at ang kasintahan nito.

Oo, may kasintahan ang dalaga. Ngunit isa siyang Salazar. At ang isang Salazar ay hindi titigil hangga't hindi nakukuha ang kaniyang nais. Ang mga Salazar ay hindi naaagawan. Ang mga Salazar ay kinatatakutan kubli sa kanilang magagandang mukha na tila isang anghel kung titignan.

Isang matanda ang nagbigay sa kaniya ng ideya na ang kaniyang iniibig ay hindi taga roon kaya't kahit na anong gawin niyang paghahanap sa babaing ito ay hindi niya mapagtatagumpayan.

Ilang sundalo na rin ang napatay niya dahil sa inis. Ang una ay kaniyang binugbog ng walang tigil hanggang sa hindi nawawala ang bigat sa kaniyang dibdib na naisahan siya ni Sebastian. Nagawa nitong itakas si Lara palayo sa kaniya. Ang ikalawa at ikatlong sundalo ay kaniyang napatay sa kadahilanang nakita niya ang mga itong nagpapahinga at kumakain sa lilim ng isang puno habang nasa trabaho at dapat ay nagbabantay sila sa tarangkahan ng kanilang mansyon. Walang awa niyang pinagbabaril ang mga kawawang sundalong indio.

Ang mga katulong sa bahay ay kaniya ring minamaltrato. Ang mga ito ay kaniyang binabato ng pagkaing hindi niya nagustuhan, ang ilan ay nilalatigo. Ganoon siya kalupit sa mga indio. Habang tumatagal ay namamana niya ang kaugalian ng ama. Nagbago siya mula sa isang binatang mabait at bolero, hanggang sa maging isang binatang binalot ng kasamaan nang mawala ang babaeng nag-pa-ibig sa kaniya.

Matagal na niyang nakakaalitan si Sebastian kahit hindi pa dumarating si Lara sa buhay niya. Si Sebastian ay maraming kaibigan, ngunit siya ay wala. Si Sebastian ay mayaman sa pagmamahal, ngunit siya ay hindi. Ang tanging yaman na mayroon siya ay ang mga lupaing kanilang pag-aari at mga ginto't salapi.

Si Sebastian ay kinagigiliwan sa eskuwela, ngunit siya ay itinuturing na sutil at walang ibang ginawa kung hindi ang mambola ng mga binibini.

Nagdilim ang kaniyang paningin at pinuntahan ang matandang nagsabi sa kaniya ng mga impormasyon tungkol kay Lara. Isa kasi itong manghuhula.

Ang matandang iyon ang nagbigay sa kaniya ng isang teknolohiya na magagamit niya upang mapuntahan at hanapin ang nawawalang sinta.

Binalaan siya ng matanda na kung hindi siya maingat ay baka sa ibang panahon siya mapunta at hindi sa kung saan naroon si Lara.

Nagpunta siya sa kakahuyan malapit sa kanilang mansyon at mabilis na itinaas ang joystick ng device na hawak niya.

.

.

.

Hinihingal na nagising si Kamatayan. Alam niya ang lahat ng kaniyang mga kasalanan. Ang maalala niya habang buhay ang mga kasalanang kaniyang nagawa sa nakaraan ay ang parusang ipinataw sa kaniya ng mga Diyos at Diyosa sa kalangitan. At ang manatili sa kaniyang binatang bersyon ang isa rin sa mga parusang ipinataw sa kaniya, bilang paalala na isa siyang makasalanang tao ng nakaraan. To remind him of his heinous crimes. Hanggang sa walang hanggan.

Nang umakyat sina Lara at Sebastian sa paradiso ay hindi siya ang tumanggap sa kaluluwa ng mga ito.

Matagal na niyang pinagsisihan ang lahat ng kaniyang nagawa kina Lara at Sebastian. Matagal na niyang gustong mawala ang bigat sa kaniyang puso. Ngunit hindi niya magawa. Siya ay mayroong itim na kaluluwa. Siya ay isang makasalanang nilalang.

Siya ay ang nag-iisang si Lorenzo Salazar.

.

.

.

Nakauwi na kami sa apartment nina Mama at Oyo. Napakasarap sa pakiramdam na sa bahay na kami ulit matutulog. Ayoko talaga ang pakiramdam ng nasa hospital. Namamahay ang mga mata ko.

"Hoy, Oyo. Maligo ka ha. Marami nang virus na nakadikit d'yan sa katawan mo," sabi ko kay Oyo na humiga sa lapag at tumingin sa kisame ng maliit naming apartment.

Tumango siya at natawa si mama, "'Yang kapatid mo, sobrang kulit sa ospital," sabi ni mama at tumingin sa akin, "Pilit nyang hinihila si Paul papunta sa dextrose ko tapos pinapabilis niya yung pagpatak sa hose." Nagtawanan kami ni mama. Likas kasing makulit si Oyo, pero marunong siyang makinig kapag binabawalan.

"Buti na lang po hindi nabubwisit si Paul?" sabi ko saka umupo sa tabi ni mama.

"Hindi naman. Trip din naman siyang kakulitan ni Paul eh," sabi ni mama saka tumingin sa akin. "Alam mo anak, I think you should reconsider," sabi niya saka hinawakan ang mga kamay ko. "I-consider mo rin yung feelings sayo nung tao," patungkol niya kay Paul.

Matagal nang nanliligaw sakin si Paul. Simula nang maging magkaklase kami hanggang ngayon ay nariyan pa rin siya tuwing kailangan ko.

"Friendship lang kasi talaga ang mai-o-offer ko kay Paul, Ma," I said as I smile to my mother dearly. "Ayoko pong paasahin yung tao."

Alam ni mama na hindi ko priority ang pagkakaroon ng relationship sa ngayon. Alam rin ni Paul yun dahil nilinaw ko iyon sa kaniya noon pa.

Naghanda na kaming mag-iina para sa pagtulog. Nakatulog na sina mama at Oyo. Magkakasama kami sa isang kwarto. Pumunta ako sa kusina at uminom ng tubig.

Bawat araw na dumadaan ay napakabigat para sa akin. Lahat ng problemang pasan ko ay hindi man lamang gumagaan. Gusto ko nang sumuko ngunit hindi pwede dahil paano na sina mama?

Naramdaman ko ang luhang tumulo mula sa aking mata. I watched that tear fell from my cheeks to the tiled sink. Six years ago, I've had a habit of crying every night I go to sleep. Ever since my father left us, I've been crying a lot. Not just because he left us without notice, but because he left us so many bills and debts to pay!

Paano mababayaran ni mama ang mga iyon gayong naging sakitin si mama pagkatapos niyang lumayas ng walang paalam? Syempre ako ang gagawa ng paraan lalo na't isang taon pa lang si Oyo nang lumayas ang walang kwenta naming ama.

I resent him so much. Feeling ko hindi ko na siya mapapatawad once na magpakita ang makapal niyang pagmumukha sa akin.

Before he left, few months ago, he always comes home late and they always argue in front of me and my one year old brother. Palagi siyang lasing kung umuwi at binabanatan si mama sa harap namin. Ang walang kwentang lalaking iyon. I just hope he's already dead.

I went out to get some fresh air before going to sleep. Sira kasi ang bintana sa kwarto at hindi rin pumapasok ang hangin doon.

I inhaled and exhaled. A few months ago, I learned to smoke. Hindi iyon alam ni mama. She'll go crazy when she finds out. She hates cigarettes.

I popped the cigarette box open and get one from the last two sticks that I've got. Cigs are too pricey nowadays. I light the cigar and start to smoke.

Lumabas ako sa apartment at naupo sa mahabang upuan sa labas na ginagamit ng mga tambay at tsismosa sa umaga. Walang katao-tao sa labas dahil na rin sa mag-a-alas dose na ng madaling araw.

Kung sana ay parati na lamang gabi. Sana palagi na lang ganito katahimik. Sana...

Napalingon ako sa kanto kung saan may narinig akong sasakyan na paparating. Kinabahan ako dahil na rin siguro sa nangyari sa akin nung nakaraan na muntik na akong masagasaan kung hindi lang ako itinulak ng batang babae.

May isang motor na paparating na tinatahak ang daan kung saan ako nakaupo.

Muli akong humigop at ibinuga ang makapal na usok mula sa mga labi ko. Napatayo na lamang ako sa kinauupuan ko dahil alam kong mabilis ang patakbo ng Crosswind at ng nagmamaneho ng motorsiklo.

Tumayo ako at iwinagayway ang mga kamay ko paharap sa lalaking naka-motor. Pinapahinto ko siya dahil napansin kong walang ilaw ang sasakyang paparating at maaaring hindi niya ito mapansin at magkaroon ng collision.

Mukhang hindi ako maintindihan ng rider. "Hinto!" sigaw ko sa kaniya at itinuro ko ang kanto kung saan may paparating na sasakyan ngunit hindi niya ako maunawaan.

A loud crash was heard and I suddenly heard a sickening loud noise.

Napatakip ako sa bibig ko.

What the hell just happened?