Chapter Four

"John! Anong ginagawa mo?"

Natigilan ako sa pagkatulala nang tawagin ako ni Uncle. Humarap ako sa kanya at para itong nagtataka habang ineestima ako. Diretso ang tingin nito sa akin. Mabilis kong tinanggal ang kamay ko sa pagkakadakma sa kahabaan nito.

Kumabog ng mabilis ang dibdib ko. Pinagpapawisan na ako. "U-uncle,"

Huminga ito ng malalim at umayos ng upo. "John, bakit mo ginawa iyon?"

Mas lalong bumilis ang kabog ng dibdib ko. Hindi ko malaman kung bakit hindi ko napigilan ang sarili ko na gawin iyon kay Uncle. Nakagat ko ang ibabang labi ko dahil sa takot kay Uncle.

"Pinagnanasaan mo ba ako?" Kalmado, pero may diin ang pagtatanong nito.

Para akong binuhusan ng mainit at malamig na tubig sa tanong na iyon ni Uncle. Halos nailunok ko na ata ang lahat ng laway ko dahil sa sobrang kabang nararamdaman ko ngayon.

Paano ko pa itatanggi ang lahat kung si Uncle na mismo ang nakakita sa ginawa ko sa kanya? Parang gusto ko na lang na lamunin ng lupa ngayon dahil sa kahihiyan.

"U-uncle..."

"Sagutin mo ang tanong ko, John!" Maawtoridad na utos nito.

Halong takot at kaba na ang nararamdaman ko. Hindi ko alam kung anong tumatakbo ngayon sa isip ni Uncle. Pero kung papalayasin niya ako sa bahay niya ay ayos lang naman. Handa na ako. Kasalanan ko rin naman ito. Kung nagpigil lang sana ako.

"U-uncle, pa-pasensya na k-kung–"

"So, totoo nga?" Putol nito sa sinasabi ko.

Hindi na ako nagsalita. Napayuko na lamang ako at unti-unting tumulo ang luha ko.

Muling bumuntong hininga si Uncle. "Kaya pala napansin kong may butas sa cr namin sa kwarto ko?" Palatak na natawa si Uncle habang sinasabi iyon.

Mas lalong dumagundong ang dibdib ko. Tila gusto ko ng magpalamon ngayon sa lupa dahil sa sobrang kahihiyan.

Alam na pala ni Uncle ang tungkol doon. Pero wala siyang sinasabi na kahit ano dahil ang akala niya'y wala akong malisya sa kanya.

Balot ako ng takot ngayon. Ni hindi ko na nga magawang gamutin ng maayos ang sugat niya dahil sa nerbyos ko.

"Oh, bakit ka umiiyak?" Takang tanong nito.

Agad akong nagpunas ng luha. "S-sorry, Uncle. H-hindi ko naman s-sinasadyang ga-gawin iyon." Sagot ko. Ni hindi makatingin sa mukha nito.

Humugot ng malalim na paghinga si Uncle.

"Okay lang, John. Gamutin mo na ang sugat ko. Pag-uwi ko ng bahay, doon na lang natin pag-usapan ang lahat."

Napatingin ako kay Uncle. Kasalukuyan na itong nakapikit.

Medyo gumaan ang loob ko sa sinabi niya. Pero hindi pa rin nawawala ang pangamba.

Paano kung palayasin ako ni Uncle? Paano kung sabihin niya kay Auntie o sa mga magulang ko ang palihim na kahalayang ginagawa ko sa kanya? Paano na lang ako? Isang malaking kahihiyan ito sa pamilya ko. Pati ang sarili kong kadugo ay pinagnanasahan ko.

Napakawalang utang na loob ko. Sa kabila ng naitulong sa akin ni Uncle, ito lang ang isusukli ko sa kanya.

Pero anong magagawa ko? Kasalanan ko bang magkaroon ng lihim na pagntingin sa kanya? Siya rin naman ang may gawa nito. Alam kong hindi siya nagpapakita ng motibo sa akin. Pero sa bawat galaw niya, mas lalong umiigting ang pagnanasa ko.

Kahit puno ako ng takot at pangamba ngayon, pinilit kong gawin ang tungkulin ko bilang Nurse. Ginamot ko pa rin ang sugat ni Uncle.

Matapos nito ay agad akong lumabas ng kwarto niya. Hindi ko na nagawa pang magpaalam kay Uncle. Baka lalo lang itong magalit sa akin.

Agad akong dumiretso sa cr at doon nilabas ang lahat ng luha ko.

Nahihiya ako sa ginawa ko. Ang laki ng utang na loob ko kay Uncle tapos ay ito lang ang igaganti ko sa kanya?

Bakit kasi sa dami ng pwede kong magustuhan, sa Uncle ko pa? Na kamag-anak ko at parte ng buhay ko. Kahit pa pagbaligtarin ang mundo, hindi mababago nito na magkadugo kaming dalawa.

Oo, tanggap niya ako bilang isang bakla. Pero hanggang doon lang iyon. Hindi na lalagpas pa sa ideyang nililikha ko sa aking utak.

Tandaan mo, John. Hinding hindi magkakaroon ng pagtingin sa'yo si Uncle dahil tunay siyang lalaki. Hindi siya magkakagusto sa isang baklang tulad mo. Hinding hindi ka niya pagbibigyan sa pagpapantasya mo!!!

Lumabas ako ng cr na laglag ang balikat at namumugto ang mata.

----

Tatlong araw makalipas ang nalaman sa akin ni Uncle ay lumabas na ito ng ospital.

Gusto na sanang bumalik sa trabaho ni Uncle pero hindi ito pinayagaan. Kailangan pa daw muna niyang magpahinga.

Pagkarating namin sa bahay, agad itong naupo sa sofa habang ako naman ay inasikaso si Uncle. Nagsaing ako at nagluto ng ulam dahil malapit na ring magdilim.

Nasa kalagitnaan ako ng paghihiwa ng manok nang tawagin niya ako.

"John,"

Mabilis akong lumapit sa kanya. Baka may kailangan rin kasi ito.

Lumingon sa akin si Uncle at sinenyasan akong maupo sa tabi niya. Sinunod ko naman iyon.

Hindi ko naiwasang hindi kabahan. Baka ngayon na ako kakausapin ni Uncle tungkol sa nalaman niya.

"Uncle, ano po iyon?" Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko. Pero sa totoo lang, para na akong aatakihin dahil sa sobrang kaba.

Ngumisi ito. "Gustong gusto mo talaga ako, 'no?" Umpisa nito.

"Ah, eh." Napayuko ako.

"Para ka kasing asawa ko kung asikasuhin ako. Samantalang kaya ko namang kumilos ngayon. Hindi naman ganoon kalaki ang sugat ko." Sabi nito.

"Uncle, pasensya na pero kailangan pa rin kitang asikasuhin."

Tumingin ito sa mga mata ko at nginisian ako. "Iyon lang ba talaga ang pakay mo?"

Napayuko ako. Hindi ko alam ang isasagot. Alam ko naman ang ibig niyang sabihin.

Maya maya ay biglang ginulo ni Uncle ang buhok ko at humagalpak ito ng tawa. Naguluhan ako sa inakto nito.

"Sige na, tapusin mo na 'yang niluluto mo. Hatid mo na lang sa kwarto ko kapag nayari na. Magpapahinga muna ako." Mabilis na tumayo si Uncle at umakyat sa taas.

Saglit akong natigilan sa inasta ni Uncle. Akala ko nga ay sasaktan niya ako o bubulyawan at biglang palalayasin dito sa bahay. Handa naman na ako sa pwedeng kahinatnan ng nalaman niya.

Pero mukhang nag-iba ata ang ihip ng hangin. O ako lang itong nakakaramdam ng ganito?

Syempre, hindi ko naman alam kung anong nasa utak ng Uncle ko. Baka mamaya ay may pinaplano ito.

Pero kung ano man iyon, kailangan ko munang kalimutan. Hindi pa maayos ang kalagayan ni Uncle.

Madali akong nagtungo sa kusina at tinapos ang dapat tapusin. Muntikan pa tuloy masunog ang sinaing dahil sa lalim ng iniisip ko.

----

Matapos ang gawain ko, agad akong nagtungo sa kwarto ni Uncle dala dala ang pagkain nito.

Muling namumbalik ang kaba na kanina pa ngumingitngit sa dibdib ko. Baka kasi pagpasok ko sa loob ay may nakahandang panaksak si Uncle at bigla nalang akong undayan ng saksak.

Pero hindi naman siguro gagawin iyon ni Uncle. Winaksi ko iyon sa utak ko.

Kakatok na sana ako nang mapansin kong nakauwang ang pinto ng kwarto nito.

Mabilis ko iyong binuksan at pumasok na sa loob. Kasalukuyang nakahiga ng patagilid si Uncle. Ibinaba ko muna ang dala kong pagkain niya.

"Uncle," Tawag ko rito.

Hindi pa rin nagigising si Uncle kaya minabuti ko ng kalabitin ito.

Sa pangatlong kalabit ko ay doon na nagising si Uncle. Mabilis itong bumalikwas ng bangon.

"Nandyan ka na pala."

"Uncle, nandito na ang pagkain mo. Kumain ka na po."

Lalabas na sana ako ng kwarto niya nang tawagin ako nito. "John." Mabilis akong lumingon. "Hindi mo ba ako sasabayang kumain dito?"

Saglit akong natigilan. "Hindi na po, Uncle. Doon na lang ako sa kusina."

Pilit na tumayo si Uncle at hinila ako papunta sa kama. Nagulat ako sa inakto niya.

"Hintayin mo ako dyan. Kukuhaan kita ng pagkain."

Hindi na ako nakapagsalita dahil mabilis na lumabas ng kwarto niya si Uncle.

Hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyayari. Bakit parang iba ang pakikitungo sa akin ni Uncle? Dapat nga ay iniiwasan niya ako dahil sa nalaman niya tungkol sa pagnanasa ko sa kanya. Pero parang iba ata ang nangyayari ngayon.

Naguguluhan man ako, hindi ko na lang iyon binigyan pa ng ibang kahulugan. Ang mahalaga ay maayos pa rin ang pakikitungo sa akin ni Uncle.

Nakangiting bumalik si Uncle na may dalang pagkain ko at inilapag ito sa maliit na mesa.

"Oh ayan. Samahan mo akong kumain dito. Ang boring kayang mag-isang kumakain." Sabi nito pagkaupo.

Napakibit balikat na lang ako.

Hindi ko alam kung dapat ba akong magtiwala sa ginagawa ni Uncle. Pero at the same time, gumagaan ang loob ko sa ginagawa niya. Medyo nababawasan ang alalahanin ko.

"Oh, bakit ka ngumingiti riyan?" Pansin sa akin ni Uncle kaya mabilis kong isinara ang bibig ko. Naulinigan ko pa ang mahinang pagtawa ni Uncle.

Tahimik lang kaming kumain ni Uncle hanggang matapos. Ni hindi namin pinag-usapan ang nalaman niya tungkol sa akin. Para bang wala lang sa kanya iyon. Sana nga.

"John," palabas na sana ako nang tawagin niya ako. "Dito ka muna. May sasabihin ako."

Napakunot ang noo ko.

Hindi kaya ito na ang pinaplano ni Uncle? Hindi ko maiwasang isipin.

Wala na akong nagawa kundi ang lumapit na lang sa kanya. May kung anong kaba ako na nararamdaman.

Naupo ako sa tabi nito. "Ba-bakit, Uncle?"

Bahagya siyang ngumiti. "Gaano mo na ba ako kadalas na binobosohan?" Diretsang tanong nito.

Nagulantang ako sa biglang pagtatanong ni Uncle. Kaya hindi agad ako nakasagot.

"Okay lang, John. Hindi ako magagalit." Malumanay na sabi nito.

Naikagat ko ang ibabang labi ko dahil sa sobrang kaba. Ang akala ko'y ayos na ang lahat. Hindi pa rin pala tapos ang issue.

Siguro, dapat na ring malaman ni Uncle ang tungkol sa pagpapantasya ko sa kanya. Wala na rin namang mawawala. Alam niya na ang lahat.

Humugot ako ng malalim na paghinga.

"N-oong bata pa lang ako Uncle, gusto na kita." Umpisa ko. Taimtim na nakikinig sa akin si Uncle. "Hindi ko alam, pero sa tuwing nakikita kita noong wala ka pang asawa at bata pa ako, feeling ko ay asawa mo ako lalo na kapag hinaharot mo ako noon." Hindi naiwasang matawa ni Uncle dahil sa aking sinabi. Pero ako, hiyang hiya na ako habang kinekwento na sa kanya ang lahat.

"Ganun ba?" Tanong nito.

"Pero mas lalong lumalim ang pagpapantasya ko sa'yo noong tulungan mo ako sa aking pag-aaral at kunin mo ako mula sa probinsya. Hindi ko kasi maiwasan sa tuwing makikita kitang walang suot na pang itaas. Para ba akong sinisilihan. Gusto talaga kita, Uncle. Pasensya na." Yumuko ako at mahinang humikbi.

Bakit ko ba ginagawa 'to? Pwede naman akong magsinunangaling kay Uncle.

Pero mas maganada na rin na alam niya ang totoo. Nakakahiya naman kung paglilihiman ko siya. Napakalaki ng naitulong niya sa akin at sa magulang ko.

"Ssshhh. Tama na. Ayos lang iyon, John." Pagtahan nito sa akin. Tumigil ako sa pag-iyak. Inangat ko ang ulo ko at tumingin kay Uncle.

Nakangiti ito sa akin. "Gusto mo bang makita kung gaano kalaki at kasarap ang alaga ni Uncle?"

Natigilan ako sa biglang sinabi ni Uncle. Parang umakyat lahat ng dugo ko sa aking ulo. Totoo ba itong narinig ko mula sa kanya?

Gusto niyang ipakita sa akin ang pinapantasya kong pagkalalaki niya?

'Yung totoo? Nangyayari ba talaga ito?

Shit! This is it, John.

💦💦💦💦💦