Enjoying the story? Hoping makapag-vote po kayo ng gems. Arigathanks!
PAGTATAMPO “Wala nga ‘to, Maya. Ako pa ba?” tinapik pa ni Rosell ang sariling ulo. “Nasaktan ka na naman dahil sa’kin. Pangalawang beses na ‘to,” malungkot niyang hayag habang nakatingin sa benda ng ulo ng kaibigan. “Ano’ng pangalawang beses? May nangyari din ba noon na hindi ko alam?” biglang sabat ni Kael. Halos mapatampal sa noo si Rosell dahil sa kaniyang kapabayaan. Siya nama’y hilaw na napangiti. Muntik na nilang makalimutan na kasama pala nila ngayon si Kael at hindi nito alam ang tungkol sa nangyari noon sa bar ni Simon. Ang pagkakadroga sa kaniya at ang muntik nang pananamantala sa kanila ng kaibigan. Nagsenyasan sila ni Rosell para gumawa ng irarason. Hindi nila pwedeng sabihin iyon kay Kael lalo na’t padalos-dalos ito sa mga ikinikilos. “Wala lang ‘yon. Natamaan lang ako ni Maya habang naggagapas ng mga damo sa hacienda,” pagsisinungaling ni Rosell na bumenta naman sa lalaki. “Nagtatrabaho pa rin kayo dun? You should have taken a break or find a more decent job. Your
TWO LINES Sa nanginginig na kamay ay itinaas niya ang pregnancy test na sikreto niyang pinabili kay Derlyn. Naalala pa niya ang bakas ng pagtataka sa mukha ng batang kasambahay. “Bakit pa po kayo magpapabili ng pregnancy test?” takha nitong tanong. “G-gusto ko lang makasiguro, Derlyn. Sige na, please. Pumuslit ka na lang kapag abala pa sila sa pamimili ng grocery o sa palengke. Maghanap ka ng pharmacy at bilhan mo ‘ko ng limang pregnancy test stick. Please. Huwag mong ipaalam sa iba. Mapagkakatiwalaan naman kita, ‘di ba?” “Sige po, Ate Maya. Makakaasa po kayo sa’kin.” Ngayon ay nasa harap niya ang panglimang stick. Panglimang subok niya sa pregnancy test. Nanlumo siyang napaupo sa inidoro at sunod-sunod na tumulo ang kaniyang luha. Ganoon pa rin ang resulta. Dalawang pulang linya. Napailing siya at hindi makapaniwala. Siguro’y sira lang ang limang pregnancy test stick na kaniyang pinabili. Sira lang ang mga ito. Mali lang ang resulta. Napahinga siya malalim bago nabitawan ang pr
ANGRY “You left our wedding ring?! Saan ka pumunta at kailangan mo pang iwan ang singsing mo? You even colluded to one of our maids just to get out. Don’t even deny it ‘cause I’ve checked the security cameras.” “Huwag mo ng idamay si Derlyn dito. Huwag mo siyang sisantehin dahil sumunod lang siya sa utos ko. Kung may pagagalitan ka man, ako lang ‘yon dahil plano ko ang lahat.” “Shut up, Ms. Aguilar. I never told you to speak up, unless I finish talking.” “Hindi mo naman kasi ako pinakikinggan! Bakit ba napakakitid ng utak mo?!” lakas-loob niyang sabi rito. Natigilan si Lorenzo sa kaniyang sinabi. Si Gilbert naman sa gilid ay pinigilan ang nagbabadyang nitong ngiti dahil sa pagdilim ng mukha ng lalaki. No one ever insulted Lorenzo especially on his rationality and thinking. On the contrary, he’s always praised for being a genius and critical-thinker. Ngayon lang siya sinabihang makitid ang utak. “What the? You really dared telling me that? Ikaw pa ngayon ang nagagalit na ako ang b
EMBARRASSED Several questions were asked to her by the police. Wala rin siyang pinalampas na impormasiyon ayon sa kaniyang naaalala. She mentioned about the boss named “King” and the plan of killing her after the supposed rape. Lorenzo just stood there on the side while she’s being interrogated. Masama pa rin ang tingin sa kaniya. “Thank you, Mrs. Tanaleon for helping us out in the investigation,” wika ng chief of police. She almost cringed hearing her getting addressed as “Mrs. Tanaleon.” It doesn’t sound real. “Walang anuman po. Maraming salamat din po.” Bago pakawalan ang pulisya ay kinausap pa itong muli ni Lorenzo. Hindi na niya inalam kung ano iyon dahil seryoso ito. Nang umalis ang mga ito saka na siya binalingan ng lalaki. “I’m gonna stay at the hospital today.” Napaismid siya. Ibig sabihin ay aalis na naman ito para puntahan si Valerie. “Hindi ko naman tinatanong.” “Why are you so grumpy? Kay lolo ako pupunta, hindi sa iba.” “Wala naman akong sinabi,” pagkakaila niy
RUINED Nakatulugan niya sa gabing iyon ang kaniyang mga stress. Stress from the sudden visit of her aunt,uncle, and cousin. Stress from the whole day chores commanded by Madam Odessa. Stress from that night’s dinner with Lorenzo’s relatives. That whole hour dinner felt like a five-hour torment for her. Halos lahat ng nakaupo sa long table ay hindi siya pinapansin at alam din niyang hindi pabor ang mga ito sa kaniya. Pasulyap-sulyap ang iba sa kaniya lalo na iyong mga lalaking pinsan ni Lorenzo. Yung iba nama’y nagbubulungan matapos sumulyap sa kaniya. She almost sneered. Can’t they do it in secret? They should have gossiped her when she’s not looking. Not like this obvious. “Ayos lang kung matutulog ka na, Maya. Mabuting magpahinga ka ng maaga para sa baby,” si Freddie, kuya ni Frenzie—ang tanging matinong nakausap niya sa gabing iyon. Ito na mismo ang naunang kumausap sa kaniya dahil kanina pa siya napapansin ng lalaki na palihim na humihikab. “Mariyanna, umakyat ka na sa taas.
STUPID Lorenzo stride towards her direction. Loosening his tie as his gaze fixed on his table. His slender fingers found the tissue and slowly wiped his things. Tahimik lang ito at hindi siya pinapansin. “Hindi ko nga sinasadya. Narinig mo ba ‘ko?” aniya pagkaraan. She was just shocked to see the demolition plan with his signature. Ibig sabihin ay inaprubahan na nito ang proposal. She shouldn’t feel guilty, right? Siya nga dapat itong nanghihingi ng eksplenasyon. Why did he lie? Why is he bluffing? She assumes he was not sincere this whole time. Ang pangako nito ay puro kasinungalingan. “You were already warned not to touch my things. So why are you here with that fucking coffee? Do you know how much important these things to me? They multi-million dollar signed projects!” Natulos siya sa kinatatayuan. Signed projects? Ibig sabihin ay nabuo na ang plano ng mga ito at isasagawa na ayon sa timeline. Ibig sabihin, ang lugar nila ay totoong ipapa-demolish na sa susunod na buwan! Hindi
SORRY A hopeless sigh came out her mouth. Kanina pa niya hinihintay ang reply ni Lorenzo mula sa kaniyang text. Nakauwi na siya ng mansiyon at wala pa rin itong tugon. Masiyado nga talaga itong busy. “Mariyanna, hindi ka pa nakapagbihis.” Napatuwid siya ng upo nang madatnan ni Madam Odessa na nakapangalumbaba sa study table ni Lorenzo. Hindi pa nga siya nakakapagbihis mula sa kompanya at kanina pa siya natutulala sa kaniyang cellphone. “Pasensiya na po. Nakalimutan ko.” Talagang nakalimutan niya. Tanging tumatakbo sa kaniyang isipan ay ang ginawa niyang gulo sa opisina ni Lorenzo. Hindi lang siya nakagawa ng problema sa lalaki kundi pati na rin sa mga kasamahan niya sa hacienda. Her recklessness brought them to another predicament. Paano na ngayon ‘yan? Maiaayos pa kaya yung dokumentong nasira niya? “Bakit hindi ka magpalit ng damit at sumali sa baba? Mangangabayo sila sa hacienda.” Inayos nga mayordoma ang mataas at malapad na kurtina. Mangangabayo ngayong maggagabi na? Kung sa
HUG 5:00 in the morning, she already woke up. Muntik na niyang makalimutang nasa kwarto sila ni Kael. Binantayan niya si Rosell buong gabi at baka may gawin na naman itong kabaliwan. Nang ayusan niya nga ito kagabi ay nagising ito at kumanta buong magdamag. Kahit si Kael ay halos busalan na si Rosell para lang matahimik ito. Nakumbinsi niya lang itong matulog pagkaraan. Uminom siya ng tubig matapos magsuka sa banyo. Everyday, her morning sickness gets rougher. Napahikab siya habang tinatanaw si Rosell na nakahiga pa rin sa kama. Naningkit ang kaniyang mga mata nang mapansing nagtutulog-tulugan pa rin ito kahit kanina pa gising. “Rosell, bumangon ka na nga. Alam kong gising ka na. Huwag mo na akong artehan.” Nagmulat ng mata ang kaibigan bago ito hilaw na ngumiti. Alam niyang alam nito ang pinaggagawa kagabi. Rosell can be drunk but her memory is clear as the sky. Kabaliktaran sa kaniya na kung malasing ay walang maaalala. Nasapo nito ang ulo nang bumangon. “Ano’ng oras na? Naku! M