"Do I look good?" tanong ni Mosqueda habang naglalakad kami palabas ng mall.
Tumakbo pa siya sa harapan ko at naglakad nang patalikod upang makaharap sa akin.
I blinked a couple times. She looks different. Mas lumiit pa ang kaniyang mukha dahil sa bago niyang gupit and I can clearly see her face now that her bangs were gone.
"So?" she asked again when I didn't answer.
Kumibot ang aking labi upang pumorma ng isang ngiti.
"Yes, it suits you," ani ko at mukha namang natuwa siya sa sagot ko dahil mas lumaki pa ang ngiti sa kaniyang mga labi.
She stopped walking. Akmang tatalikod na upang maglakad ng maayos nang makita ko ang isang mahaba at pinagdugtong-dugtong na pushcart na tulak-tulak ng isang empleyado sa mall. Patungo iyon sa direksyon niya at isang hakbang na lamang ay babangga iyon sa kaniya.
Mabilis ang pagkilos ko. I held her arms and pulled her closer to me. Medyo napalakas nga lang dahil naramdaman kong tumama ang pisngi niya s
Andrei nudges me and I blinked. Doon na bumalik ang lahat ng ingay at tao sa paligid ko. Para bang nagising ako sa isang napakagandang panaginip."Good morning?" she greeted again at hindi ko alam pero bigla na lang akong napatayo ng diretso na para bang sundalong reporting on duty."G-good morning!" I exclaimed, stuttering.She just smiled at me pagkatapos ay inipit niya ang kaniyang buhok sa likuran ng kaniyang tenga. She excused herself then finally went to her seat.Medyo napayuko naman ako nang maramdaman ko ang bigat ng braso ni Andrei nang bigla niya akong akbayan."Kilala mo 'yon?" nanlalaki ang mga matang tanong niya. Tinignan ko lang siya at napansin ko ang pagningning ng kaniyang mga mata.I tsk-ed then removed his arm on my shoulders at iiling-iling na bumalik sa inuupuan ko. Nang makaupo ay binalik kong muli ang aking tingin kay Mosqueda. She's wearing a makeup now. Hindi naman gaanong kakapal, it was just simply right. She look
Humihikab ako habang paupo sa aking puwesto. Napamaang ako nang biglang kumaripas si Andrei ng takbo palapit sa akin habang may hawak na columnar pad."Guevarra!" he shouted na tila ba wala ako sa harapan niya. "May assignment ka sa accounting?" tanong niya sa akin."Ha? May assignment?" nakakunot noong tanong ko sa kaniya."Oo pre, p-in-ost daw sa group page last week," sagot nito.Nanlaki ang mata ko, "May group page tayo sa accounting?!"Medyo napalakas ang boses ko kaya nagsitinginan sa direksyon namin ang iba naming kaklase."Gago, bakit hindi ako kasali?" usal ko saka nagmamadaling hinugot ang columnar bag at ballpen sa loob ng aking bag. "May sagot ka na?"Napakamot siya sa batok at doon pa lang ay alam ko nang wala siyang sagot kaya binatukan ko siya."Wala ka talagang kuwenta," I tsk-ed saka luminga-linga sa paligid upang maghanap ng mako-kopyahan.Sakto namang pagpasok ni Mosqueda sa classroom habang may kagat-
The way she moves is like a dream to me. How her hair was being swept along by the wind under the bright shine of the sun. The first time, she is a mystery but now she eventually became a dream that's hard to reach."Ty! Ty!" Iminulat ko ang aking mga mata kasunod ng malakas na tinig na iyon. I yawn then push myself up on my bed.Ang alam ko ay nanaginip ako. Kumunot ang noo ko saka napasapo ako sa aking ulo. Ano nga ulit iyon?"Sabi group study. Bakit natutulog ka?" ani Andrei na kumakain ng chips habang nakataas pa ang paa sa study table ko. Hinablot ko ang unan na nasa tabi ko lang saka ibinato iyon sa kaniya."Akala mo naman nag-aaral talaga," I tsk-ed then went out of the bed to join the rest of them.No use of thinking about it over and over again pero nakakadismaya lang kasi alam ko talaga na maganda ang panaginip kong iyon. Malalim akong nagbuntong hininga saka nakikain ng
"Saan ka pupunta?" tanong ko nang makasabay ako sa paglalakad niya."Uuwi na," sagot niya.Liliko na sana siya pero hinawakan ko ang wrist niya para hilain siya sa padiretsong daanan."Hoy!" asik niya. "Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?""Sumama ka sa akin. May mga batang nangangailangan ng paggabay mo." Nakita ko kung paano kumunot ang kaniyang noo pagkatapos kong sabihin iyon pero hindi na ako muling umimik pa.Hindi rin naman katagalan nang marating namin ang harapan ng bahay namin."Kaninong bahay 'to?" aniya habang tinitingala ang bahay namin."Sa amin."She hissed at me saka akmang aalis na muli pero hindi niya nagawa dahil hinila ko ang likuran ng kuwelyo niya."Guevarra!" nanlilisik ang mga matang asik niya. "Bitawan mo ko," may halong pagbabantang sabi niya.I just shook my head and dragged her inside the house."Ty?" Narinig ko ang boses ni Mama kasunod ay ang pagsilip ng ulo niya upang kumpirmahi
Hello po! I just want to say thank you for reading this story. Sa sobrang daming story na naka-publish sa platform na ito, I am so thankful na ang istorya ko ang napagdesisyunan ninyong pagsayangan ng oras hehe. Just a little reminder for y'all. Although I tried so hard to make this story as perfect as it can be, I know that you still encountered a lot of typos and grammatical errors while reading this story and for that, I apologize. I'm still new in this field, still exploring and experimenting so if ever man po na may feedbacks po kayo about my story, I would like to hear about it (negative or posituve) I really want to grow as a writer and I want you all to be a big part of it so your feedbacks or critiques are highly appreciated. I guess that's all I wanted to say. Happy reading, guys! Ps. Sorry if matagal akong mag-update. I am a student pa rin po kasi and studying is my priority for no
I can hear my shoes screeching as I ran towards the basketball ring. Tagaktak ang pawis sa aking noo habang habol ko ang aking hininga at idini-dribble ang hawak kong bola.Bernard's sitting on one of the court's bench while watching me play. It's early in the morning and we're currently on our sembreak. The cold breeze touches my skin na nagpapa-alala sa akin na talaga ngang malapit na ang pasko.I jogged towards him matapos kong mai-shoot sa ring ang bolang kanina lamang ay hawak ko. Inabutan niya ako ng isang boteng tubig na agad ko namang tinanggap."Muntik mo na daw ma-perfect iyong test sa accounting?" panimula niya.Ngumisi ako habang tinatakpan ang bote ng tubig na ininuman ko."Ako lang 'to, Bernard. Bilib ka na naman sa akin," ani ko dahilan upang makatanggap ako sa kaniya ng batok."Ulol!" he exclaimed making me chuckle. "But kidding aside, lately
Hindi matanggal ang aking ngiti kahit pa pinaparamdam sa akin ni Mosqueda na ito na ang huling araw ko sa pamamagitan ng nakamamatay na tingin niya sa akin. It's 5:00 in the morning and we are currently in a van owned by Bernard's family. Siya ang nagda-drive dahil siya lang naman ang marunong mag-drive ng kotse sa aming lahat. Katabi niya ay si Jenny, sa harapan namin ay ang mga ulupong na si Andrei at Matthew. "I knew I shouldn't have believed you when you say that I have to be ready before five. Sino namang matinong tao ang magi-stargazing ng alas singko ng umaga?" Pinigilan ko ang matawa nang mas tumalim pa ang tingin niya sa akin. "Marinig ko lang na tumawa ka susuntukin ko ngala-ngala mo." Imbes na matakot sa kaniyang banta ay tuluyan na nga akong humalakhak pero agad ding napaigik nang suntukin niya ang sikmura ko. Nang tignan ko siya habang namimilipit ako sa sakit ay nakita kong nakangisi siya sa akin. "Ang sakit!" reklamo ko
KIRSTEN'S POVWhen I was a child, I've always thought that life is just a big rainbow filled with colorful butterflies. I used to believe that the world is a land of never-ending happiness.It used to be my safest haven, a trusted companion.But as it turns out, the world is not a big ball of gumball. It isn't sweet, it is rotten. And vicious. And cruel.The world is cunning. It will lure and deceive you. Making you believe that you are in heaven but the truth is you are already burning in hell.Then once you realized that you fell on its trap. The world will just laugh and leave you alone in the dark, confused and asking yourself; where the hell did it all went wrong?"Saan tayo punta, 'ma?" tanong ko.Maga-ala una na ng umaga noong gisingin ako ni Mama mula sa mahimbing kong pagkakatulog. She made me wear my jacket and sh