Nagsasalita ang host para sa next part ng event. The dance.. At dahil inuna muna ang pagseserve ng pagkain, nagsimula na din akong kumain.Nakita ko si Liam na nakatayo at kausap ang ilan kilalang tao mula sa kabilang table habang ako naiwan lang para kumain at makinig sa kanila. Ano nga naman ang alam ko sa mga pinag uusapan nila? Its just all about business. Huminga ako ng malalim. Nakaserve sa table namin ang ilan pagkain. Naalala ko tuloy nung pagsakay ko sa cruise, mga domestic food ang kinakain ko. Kinuha ko ang fork and bread knife para gamitin. Nag isip pa ako paano ko sisimulan kainin ang nasa plato ko. Nilingon ko ang mga katabi ko at sinubukan kong gayahin ang ginagawa nila. "Hello." nagulat ako sa lumapit sa akin, katabi ko sya from my left side. Sa

BLAG!Nagulat ako sa bumagsak. Then bago pa man ako makapasok sa opisina ni Liam, isang babae ang nakasalubong kong palabas naman at umiiyak. Nagulat ako."Why is she crying?" I asked myself saka binuksan ang pintuan.Nanlaki ang mga mata ko sa nakita. Ang gulo ng opisina nya. Papers anywhere. Sa lamesa, sa lapag nakakalat."Liam?" tawag ko ng di ko sya makita."I said leave me alone!!" nagulat ako sa sigaw nya. And I saw him lying in the couch. Nakabaluktot na sya. Then nakakumot sa kanya ang itim na coat nya."Its me Reena." bahagya syang natigilan sa sinabi ko. Dahan dahan syang umikot sa pagkakahiga. Nilapitan ko sya."Nagkakaganyan ka ba dahil may nararandaman ka?" tanong ko sa kanya. He slowly moved his head. Natawa ako. Para syang bata."Anong ginawa mo dun sa babae? Yun employee nyo?" nagsalubong ang kilay nya.

Hindi kami nagpapansinan hanggang sa makauwi. Tahimik akong bumaba ng kotse nya at nauna ng pumasok. Ayoko sya tignan. Naiinis ako sa kanya. Hinanap ko kaagad si Lenard sa kwarto nya at nakita ko ang bata na naglalaro."Mama!" masaya nyang bati ng makita palang ako sa pintuan. Iniwan nya ang nilalaro nga at agad akong niyakap."Namiss ka ni Mama! How's Lolo at Lola?" tanong ko."Okay po sila. Namimiss kana din daw po nila." ngumiti ako. Naupo ako sa kama ng bata at sandaling humiga. Bumalik si Lenard sa nilalaro nya. Pumikit ako at huminga ng malalim. Naalala ko yun sagutan namin ni Liam kanina. May mali ba akong sinabi? Naging insensitive na ba ako masyado at napasobra ang sinabi ko sa kanya? Umiling ako. Bakit ko ba naiisip pa yun? Sya ang may mali at hindi ako."Si Papa po?" nagulat ako sa tanong ng bata. Bumangon ako."Baka nasa kwarto nya." sagot ko nalang. Ayoko makit

Binitiwan ni Chris ang kamay ko ng makita nya si Liam. Sabay lumapit ito sa akin at dahan dahan kinuha ang pitchel sa akin para lagyan ang basong hawak nya."Hi po Mr. Imperial, dadalawin lang namin si Lenard." biglang pasok ni Jaica para mabasag ang awkwardness."Ah okay, welcome here." he just said bago lumabas ng kusina. Nakahinga ako ng malalim. Akala ko kagagalitan nya ako sa harap ng mga kaibigan ko. Pero yun mga tingin nya kanina parang papatayin nya si Chris.Niyaya ko ang dalawa na kumain nalang sa kwarto ko. Tinawag ko din ang bata para makita ang ninong at ninang nya. ---Gabi na din nakauwi ang dalawa. Habang ako, sinimulan ayusin ang mga dadalhin ng anak ko bukas.Tok! Tok!Nagulat ako sa kumatok sa pintuan ko, nakabukas kasi yun. At akala ko si Manang Caring o Jio ang kumatok. Nakita ko si Liam.

Nasa tabi kami ng bonfire ni Odille habang kasama ni Lenard ang mga kaklase nya. Habang si Liam nasa ilalim ng isang puno at may kausap sa phone nya. He needs to monitor the office kahit nasaan man sya. Kaya kahit nasa camp kami kailangan magreport sa kanya ng secretary nya."Alam mo ba yan si Liam? He never been to relationships. Since highschool." nagulat ako sa sinabi ni Odille."Bakit daw? Hindi ba sya nainloved? Nagkacrush?""He had a crush but only crush. He never fell for it. Matigas yan. Gusto nya sya ang hinahabol." Natawa ako. Hindi na ako magtataka sa dami ng babaeng nagkakandarapa sa kanya."Pero hindi talaga yun ang dahilan nya.." bigla akong nacurious sa sinabi nya."What do you mean?""He's scared of losing someone that's why he choose to never fall inloved. Natatakot sya sa commitment, because he's scared to be a failure. Natatakot syang main