Mr. Montero Mira's POV Nag-lakad ako palabas ng building kung saan namin kinita si Drei. Nasa likod ko si Nate na diretso ang tingin sa harapan. Sumakay ako sa kotse ko at ganon din s'ya.   "Let's race, loser will buy food" sabi ko sa ear device.   "Sure" sagot n'ya.   Mabilis kong pinaharurot ang sasakyan ko sa kalsada. Malayo-layo ang byahe papunta sa HQ kaya magandang laban ito. Malayo ang pagitan namin ni Nate sa isa't-isa. Nasa likudan ko s'ya habang pinipilit kong panatilihin ang bilis ko nang sa ganon ay hindi n'ya ako maabutan.   "Easyhan mo lang" bulong n'ya na may halong asar.   Nanlaki ang mata ko nang makita ko s'ya saaking gilid. How!? Paano n'ya ang naabutan sa bilis ko? Nandadaya ata ito, ah.   A small smirked are visible to my lips. Sinusubukan n'ya ako.   "S

  Gate crasher Mira's POV Lumabas ako ng office ni Kia pagkatapos. Pumunta ako sa kwarto namin ni Nate. Binato ko ang phone ko sa higaan sa loob ng kwarto ko bago ako pumunta sa balcony kung saan kita ang baba ng HQ.   Kita mula dito ang mga Agents na nag-lalakad at may ginagawa sa baba. Pinasadya ko ito sa kwarto na ito dahil sa gusto ko na nakikita silang gumagalaw.   Kapag nakita ako ng ibang Agents na nakadungaw at pinagmamasdan sila ay lalo silang nagiging aligaga. I'm the one who's promoting them. The heads don't have a say about that. As long as I do well, wala silang nasasabi saakin.   I know. Isa lamang akong tauhan nila but I make things possible for them. They owe me a lot.   "Why are you here? We need to get ready" suddenly, I heard another voice behind me. I didn't bother to look because I already know who it is. &nbs

The culpritMira's POVMabilis ang hininga ko. Hawak ko ang aking tiyan habang buhat ako ni Nate. He's cursing under his breath. Hawak n'ya ako sa dalawang kamay ngunit ang baril n'ya ay hindi n'ya pa rin mabitawan. Ilang putok ng baril pa ang narinig namin sa paligid. Dumating kami sa kotse at dahan-dahan akong sinakay doon ni Nate. Nahihilo na ako! Narinig ko pa ang pagpapaputok ni Nate sa kung saan bago s'ya sumakay sa kotse at paandarin ito nang mabilis. Kinuha n'ya ang phone n'ya at agad na inilagay sa tenga. "We need back up as soon as possible! I'm heading back to the HQ. Agent Carper was shot! Prepare the room for her!" Sigaw n'ya. Hindi ko maiwasang matawa sa inasal n'ya. Ngayon ko lang s'ya narinig na sumigaw ng ganiyan. I must say, He really cared for his partner, huh? Should I be glad? Oh, shit! Nahihilo na ako! 

 DischargedMira's POVMatapos ang ilang araw at nakalabas na ako sa kwarto kung saan ako ginamot. Kanina pa talaga ako naka-alis at nagpapahinga na ngayon sa kwarto ko. Hindi ko nga alam kung nasaan ba si Nate. Kanina ko pa s'ya hinihintay para gulatin pero wala s'ya sa kwarto. I suddenly wonder, ano kaya ang ginagawa n'ya habang nagpapagaling ako? Siguro naman ay hindi s'ya mag-isa na gumalaw hindi ba? Kung gagawin n'ya iyon ay alam kong alam n'ya ang magiging reaksyon ko. Hindi ko iyon papalampasin. Minsan kasi ay naiisip ko kung tama ba na mag bigay ako ng tiwala sa iba. Mahirap mag tiwala sa mga tao sa paligid mo lalo na kapag na traydor kana noon. It hurts so much and will give you fear. It's traumatizing and ou can't just help but ended up trusting no one around you. Hindi ko din naman gusto na hindi ako nag-bibigay ng tiwala. Pero paano kung par

 Dark sideMira's POVNgayon ay napakatahimik ng kwarto. Tanging ang tunog ng aircon at mga devices and naririnig namin. Walang gustong mag-salita. Nilingon ko si Nate na malalim ang iniisip. Hindi n'ya ako liningon kaya pinilit kong kunin ang atensyon n'ya na agad ko namang ginawa. Tinuro ko ang kaniyang bulsa at agad n'ya naman itong nakuha. Tinignan namin si Tom na nakapikit at tila hindi na alam ang gagawin. Hawak nila ang sampu naming agents. Hindi namin pwedeng pabayaan iyon. Kailangan kaming kumilos. Tumayo si Nate at ipinatong ang nakuha naming tape record sa lamesa. Napatingin doon si Tom bago ibinaling saamin ang tingin. Tumayo s'ya at kinuha iyon bago inilagay sa device na nakakabasa ng mga ganon.