Xyra's POV  What a nice day to start early. Yeah I'm happy right now because after all the lame day of our life naging masigla na ulit, Emuel are joining us again and he is happy. But of course he always think about Yana, about what

Yana's POVStretch, stretch, stretch. I'm tired now but I can't leave this work here because our principal will be mad. Bakit ba kasi ako naging Presidente ng school? Gusto ko ng kumain pero hayy."Here's your food, Gal. I know that you're hungry now." Dan suddenly enter the office and put a plastic in front of me."Thank you, Pal. Yoou really know me so much. Do you eat na?" We have endearment to each other now but we're just friends."I'm done eating," he smiled."Can you help me with this?" I said with my baby voice and point the towered papers. He obediently bring it and put it to the stock room.While he's putting the paper at the stock room, I busier myself with the other work since I'm done eating the food he bought. When he is finished, he just sat on the

Yana's POV I was just staring at my phone and asking myself why Xyra block me, on all social media. Did they fight again? Or maybe.... whatever. "What happens?" I cannot sleep thinking of that so I call someone that I surely know about this thing. "I don't know." Or not. "What do you mean that you don't know, Emuel? Ikaw ang kasama nila dyan kaya panong hindi mo alam yung nangyayari sa kanila?" I ask him again. "Yana, hindi naman porket na ako yung mas malapit sa kanila eh alam ko na yung nangyayari. Hindi naman nila ko bodyguard para alamin lahat ng yun." I sense the irritation in his voice. "Yana, I'm sorry. I didn't mean to talk to you like that, it's just..." "No, Emuel. I'm sorry for disturbing you. I will never do that, again. Bye." I ended the call. Maybe I'm just frank. They are okay, Yana. You don't have to worry, they have each other to lean on. Mas

Yana's POVIt's been a week since I came back. Naka-home school muna ako dahil hindi pa naayos ang mga papeles galing America tungkol sa paglipat ko. Sinabi din na advance naman ang mga pinag-aralan ko kaya pupwedeng sa bahay muna ko, review lang ganun. Ayoko rin namang lumabas dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin nagsi-sink in sa akin na naging ganun na sila, naging ganito na kami. Nasira na ang pagkakaibigan na matagal kong iningatan. Masakit, kasi hindi ko naman nakitang mangyayari 'to. Pero hindi rin mapipigilan kasi naitakda na, tapos na. Ang tanging magagawa ko nalang ay tanggapin pero may parte pa rin sa akin na nagsasabing maayos ko pa 'to. Yung unang beses ulit na nagkita kaming apat sa clubhouse ay sya ring naging huli. Naging masyado kaming emosyonal na dumating sa puntong nawalan ako ng malay. Hindi din sila gumawa ng paraan para magkita pa ulit o kahit man lang bisitahin ako, kasi para sakanila ay hindi na kami magkakaibigan. "Pwede ka bang makausap?" Pero kilala ko s

Tan's POV "Totoo nga kayo na?!" Napangiti ako sa reaksyon nila. Masyadong exaggerated. "Oo nga." Napahiyaw sila sa naging sagot ko. Parang mga t*nga, amputek. Finally after 3 years. Matagal pero worth it, lalo na yung inantay. Ni hindi ko nga akalain sasagutin pa nya ko eh. Jellian Meian Sanrico made her way to me. Sinalubong ko naman kaagad sya ng yakap. "Ayiee... " Tumingin ako ng masama sa dalawa kong kaibigan at sa mga estudyanteng nakatingin sa amin. Kumalas tuloy si Jellian sa pagkakayakap sa akin. "San mo gustong pumunta ngayon, babe?" tanong ko sa kanya. Namumula ang mga pisngi dahil sa tinawag ko sa kanya. "Movie nalang tayo....babe." Parang nag-aalangan pa sya pero napangiti pa rin ako. Kakakilig naman yurn. Habang naglalakad kami papauwi ay bigla nalang may nagnotif sa cellphone ko. Nang akmang kukuhain ko na iyon ay napansin ko na parang may dalang mabigat si Jellian kaya nabaling ang atensyon ko dun. Kinuha ko nalang yung paper bag na punong-puno ng papel da