Chapter 30 LIANDRE STRETCHED OUT HIS arms when their meeting was finally over. Halos magdadalawang oras na silang nagme-meeting for the new shipping line na ipapatayo sa Cebu.  Habang naglalakad siya papunta sa parking lot para umuwi na dahil sa pagod na nararamdaman niya. He's also excited to go home kasi uuwi na ang mag-ina niya, with his new baby.  He's grinning from ear to ear. Nang makapasok siya sa sariling sasakyan ay agad niyang binuksan ang cellphone niya. Pagka-on niya sa cellphone niya ay agad tumambad sa kanya ang 10 missed calls galing sa ina ni Addison and a text from his son. He was about to open the message from his son when Addison's mom called him. Kaagad niya itong sinagot at nilagay sa tapat ng tainga ang cellphone. "L-Liandre, h-hijo?" Nanginginig ang

  Chapter 32   THREE MONTHS HAS PASSED and they still haven't received any good news about Addison. Unti-unti na silang nawawalan ng pag-asa, araw-araw nalang silang nakakatanggap ng simpleng pag-iling sa mga ito. Pero hindi parin sila tumitigil, as long as wala silang nakikitang bangkay, naniniwala silang buhay pa ito.   "Bao, anong gusto mong regalo sa darating na birthday mo?"    Three months has passed and Bao finally learned how to speak and understand Tagalog. At sa loob ng tatlong buwan ay madalas nalang itong magsalita, not unlike before. Malaki talaga ang naging epekto kay Bao ang pagkawala ng mommy nito, he never go out, he's afraid to ride car, and talk less.    "Gusto ko si mommy." Walang emosyong sagot nito.    Sa loob ng tatlong buwan ay nasa bahay lang ito ng lolo at lola niya, binibisita siya ng daddy niya pero hindi niya naman ito pina

 Chapter 34ADDISON's POVTahimik akong nagwawalis sa sala. Maaga kasi akong nagising kaya napag-isipan kong maglinis dito sa malaking bahay ng mga magulang ko daw. Maaga akong nagising kasi may napanaginipan akong isang babae at lalaki na nag-aaway, malabo ang mga mukha ng mga ito pero dinig na dinig ko sa boses ng babae ang sakit at pagkamuhi.Ilang minuto akong tulala habang hawak-hawak ang walis nang may biglang yumakap sa akin mula sa likuran. Handa na akong sikuhin kung sinong pangahas ang yumakap sa akin ng bigla itong magsalita."Good Morning, wife. I missed you." He said hoarsely, I can feel his warm breath hitting my bare neck na nagpatindig ng lahat ng balahibo ko sa katawan.Natulos lang ako sa kinatatayuan ko at hindi alam ang isasagot o susunod na gagawin. Ilang minuto siyang nakayakap sa akin hanggang sa naramdaman ko ang pagdampi ng labi niya sa leeg ko na

  Chapter 36 "SIGE NA! OY, LIANDRE. SIGE NA, 'DI BA NANGAKO KA SA AKIN KANINA?" Pangungulit ko sa kanya habang nakasunod sa kanya. Bakit bigla nalang 'tong hindi namamansin? Okay pa naman kami kanina ah, bakit biglang tinopak ata to?   Kanina ko pa siya kinukulit na magkwento tungkol sa aming dalawa, kung paano at kailan kami ikinasal pero panay ang iwas niya sa akin. Ayaw niya bang malaman o maalala ko ang tungkol sa amin? Gusto ko lang naman malaman e, na-c-curious na ako.   Nakabuntot parin ako sa kanya at dahil ang haba ng biyas niya, hindi ko siya mahabol. Kaya naisipan ko nalang tumigil at pasalampak na umupo sa sofa. Nakakahingal palang maghabol.   "Mommy?" Tawag sa akin ng isang boses kaya nilingon ko kung saan nanggaling ang boses na yun.    Pagkalingon ko ay nakita ko ang anak kong nakatingin sa akin. I open my arms and smiled sweetly at him.  

  Chapter 38 IT'S BEEN FIVE DAYS simula nung napapanaginipan ko na ang mga nawawalang memorya ko. I believe that it isn't just a normal dream, it's my memories. Sa loob ng limang araw ay wala si Liandre sa bahay tuwing umaga hanggang gabi, naaabutan ko nalang siyang umuuwi tuwing madaling araw. Hindi ko alam pero I don't feel like home. Feeling ko nasasakal na ako dito kapag nandyan siya. Hindi ko kayang makita ang mukha niya, maamoy ang pabango niya, maramdaman ang presensya niya, at higit sa lahat, hindi ko gusto ang pagtibok ng puso ko sa tuwing inaaalagaan at palihim na binabantayan ako. It's not healthy anymore. I am not healthy anymore and so as our relationship. Limang araw ko na siyang hindi pinapansin at palaging malamig pakikitungo ko sa kanya kapag nagtatanong siya tungkol kay Bao. He will just shrugged with a disappointed feeling when I gave him an emotionless expression.