TASHA"Z-zat...Tama na, hindi ko na kaya." Ang pag-mamakaawa ko.Kung magpapatuloy pa siya ay baka mahimatay na ako!"G-gano'n pala 'yon. Ang sarap na nakakapagod.." Ang wala sa loob kong naiusal... Hingal na hingal na ako.Parang hapong-hapo!Napahagikhik siya!Habang sa akin pa rin nakatutok ang kanyang mga mata.Marahan niya akong dinaganan.Balanse ang katawan para hindi ako maipit.Sa tangkad at laki niya, tang*na kapag ito dumagan sa akin ng buong bigat niya? Siguradong talaga pisat ako!Muli niyang inangkin ang labi ko.Maalab na halik na naman ang pinagsaluhan namin!Habang patuloy na nagsasalpukan ang aming mga labi, ay naramdaman ko ang marahang paghawak nito sa aking kamay.Kinuha niya iyon at iginiya sa kanyang gitna. He guided my hand to hold his hard, long and thick friend!Nagulat talaga ako.Nang mahawakan ang katigasan niya.Mainit iyon at makinis...Para akong napasong binawi ang aking kamay.Nag-init ang pisngi ko.'Yon lamang ako nakahawak ng Ari ng lalake.At a

TASHANagising na lamang akong mag-isa kinaumagahan.Nasa ilalim pa rin ako ng kumot pero alam kong hubad pa rin ako.Tatayo na sana ako pero hindi ko kaya.Nanginginig ang mga binti ko.Ramdam ko ang pananakit ng buo kong katawan.Pakiramdam ko parang may nakapasak pa rin na kahoy sa pagkababae ko.Naisuko ko't naibigay na sa kanya ang lahat-lahat sa akin.Napakagat labi ko...Parang gusto kong maiyak sa hindi malaman na kadahilanan.Nagsisisi ba ako?Ofcourse not! Ginusto ko ang mga nangyari.Sigurado akong wala na akong pag-aalayan pa ng sarili ko kung hindi siya lang.Pinilit kong bumangon.Balot ng kumot ang sarili ay dahan-dahan akong umupo.Pero napamura ako sa isip!Nakakaramdam ako ng pagkahilo.Hindi rin talaga maganda ang pakiramdam ko.Pakiramdam ko nga ay nilalagnat ako!Sobrang kirot rin ang nararadaman ko mula sa aking gitna.Kapag sobrang magkadikit nga ang mga hita ko ay mas nararamdaman ko ang nakakaiyak na kirot.Ngunit kung paghihiwalayin ko ng konte ang aking mga

TASHALutang ang isip kong napasunod na lamang sa mabilis na lakad ni Lucio.Hindi ko alam kung saan ba talaga ang tungo namin. Pero ramdam ko ang labis na pagmamadali at kaseyosohan sa bawat kilos ni Lucio. "L-lucio, hindi ko na kaya. Pagod na pagod na ako.." Ang hingal kong sabi.Makaraan ang mahabang sandali na lakad, takbo kami sa madilim na kagubatan."Tasha, hindi tayo nakakasiguro na walang nakasunod sa atin.Kailangan kitang dalhin sa lugar na sinasabi ni Bossing. Doon magiging ligtas ka. Doon ka rin niya pupuntahan." Ang 'di kababakasan ng biro'ng anito.Alam kong pagod na rin siya. Dinig ko rin ang bawat hingal niya. "Paano kung hindi siya makasunod? P-paano...kung-" Napahagulhol na ako. Isipin ko pa lamang na hindi ko na ito makikita ay parang hindi ko talaga makakaya.Mahal na mahal ko siya..."P-paano kung may mangyaring masama sa kaniya?" Ang nahihintakutan kong tanong.Parang bukal ang luha kong patuloy na namamalisbis sa aking magkabilang pisngi."Alam kong hindi b

TASHAMatagal ang naging tulog ko.Pagkagising ko ay agad akong bumangon upang magmumog at lumabas.Kabubukas ko pa lamang ng pintuan nang makita si Lucio na palabas rin sa kabilang kuwarto.Napaangat ang mukha nito sa akin."Gising ka na pala , Tasha. Tamang-tama gising na rin si Bossing..." Ang nakangiting anito.Maaliwalas ang mukha niya.Siguro masaya rin siya na gising na ang amo niya.Napabuka ang aking bibig sa narinig.Kasabay ng saya at kaluwagan sa dibdib ko.Sa wakas ay nagising na rin ito.Natunaw at naglahong bigla lahat ng pangamba at takot ko.Na baka hindi na nga ito, magising pa.Hindi ko mahagilap sa isip, kung anong petsa na nga ba?!Kung ilang araw na ba kaming nanatili rito.Nilingon ko ang papag na kinahihigaan niya.Tanaw ko nga na gising na siya at kausap si Samuelat si Dado."Lucio, ilang araw na ba tayong narito?" Ang medyo nahihiya kong tanong sa kanya.Ni ayaw ko ring lumapit.Pakiramdam ko ay nanlilimahid ang katawan ko.Ang lagkit ng pakiramdam ko.Gust

TASHAMula nang manggaling rito sila Eunice at Red ay naging tahimik si Zat.Madalas ko nga rin na makita siyang natitigilan, at malalim na nag-iisip.Kapag tinatanong ko naman kung mayroon bang problema, ang laging sinasagot niya ay malayo sa tanong ko.At walang oras na pinapaalala nito sa akin kung gaano niya ako kamahal.Nami-miss ko na sila Tatay, Nanay at ang mga kapatid ko.Sinira ni Zat ang cellphone ko noong nagalit siya sa akin, dahil sa selos niya kay Reynald.Ah, Si Reynald nga pala?Bigla ko siyang naalala...Nag-aalala pa rin ako kay Reynald. Saglit ko lang siyang nakalimutan dahil sa gulong nangyari sa amin.Ano na kayang balita sa kanya?Nahanap na kaya nila siya? Sana naman ay nakauwi na siya sa kanila.Tanungin ko kayang muli si Zat, kung anong balita na sa paghahanap sa kanya?Kagabi ay ako na ang nayaya sa kan'ya na sa kuwarto na lamang siya matulog kasama ko.Mas magiging komportable siya roon.Matitignan ko pa siya. Makakatabi at maaalagaan.Malambot ang higaan,