Warning: R-18. Read at your own risk. Napayuko na lang ako at pinili ko na lang na ipagpatuloy ang pagkain. Mahirap pala magsabi nang masarap sa Nurse na 'to!Leche, naisahan ako, eh."You, okay?" Narinig kong tanong ni Nurse Wyatt, pero hindi ko siya pinansin. Nanatili akong nakayuko at tahimik na ngumunguya ng beef steak. Nahihiya ako, eh. "Hey..." Maingat niyang sambit, at hinawakan ang panga ko para maiangat 'yon. Pero hindi pa rin ako tumingin sa kanya.Biglang nawala ‘yong tapang ko. "Kali, nabigla ba kita?" Bigla ay tanong niya, nag-aalala. "I'm sorry, okay?" Nagmamakaawa ang kanyang boses. "Please, look at me..."Hindi ko rin naman siya matiis. Nakakainis! "Nagulat lang ako," Mahinang sambit ko. Iyon naman kasi ang totoo, hindi ko inaasahan ang aksyon na iyon mula sa kanya. "But, you're not mad?"Umiling ako sa kanya. "Bakit naman ako magagalit sa iyo?" Nagtataka kong tanong. Kung galit ako panigurado na kanina ko pa siya nasapak, ‘di ba? Kunin ba naman niya ang first kiss

Lumipas ang araw na hindi pa rin kami nag-uusap ni Kuya Lucas at kahit si papa ay hindi rin. Sila naman ang may gusto noon, eh! Wala naman akong ginawang masama sa kanila. Tuwing kakain sila, hindi ako nakikisabay sa kanila. Alam kong nakikitira lang ako, wala akong karapatan na mag-inarte. Pero talagang hindi ko nagustuhan ang ginawa ni Kuya Lucas na mukhang sinang-ayunan pa ni papa. Kinampihan pa, eh! Wala naman kasing ginawa si Wyatt, tapos bigla niyang susuntukin na lang. Mabuti man lang sana kung nasabi niya ang dahilan sa akin, pero hindi, eh. Ang mas worst pa roon, gusto niyang hiwalayan ko si Wyatt. Sino ako para makinig sa kanya? Wala nga siyang maibigay na sapat na dahilan sa akin kung bakit dapat ko iyon na gawin, eh. Nasa trabaho ako ngayon, kaso kaunti lang ang customer. Nandito lamang ako sa counter naghihintay ng mga papasok na customers. Mag-isa lang ako, dahil busy ang mga manok. Paano ba naman, hindi ko naman sila dinalahan ng pasalubong. Kay Miss Manager lang ta

"Kuya, pwede ba maupo ka muna. Pakiusap lang." Suway ko kay Kuya Lucas. Kanina pa kasi kami nakauwi ng mansyon, prente lang akong nakaupo habang siya. Ayon kanina pa umiikot, kulang na lang talaga ikutin na niya ang buong mansyon. Ako ang nahihilo sa kanya! "If dad were here, he'd probably kill me." Ramdam ko ang kanyang kaba. Sino ba ang nagsabi na siya lang ang dapat makaramdam ng kaba? Ako rin naman, eh. Panigurado kasi ngayon na magkaharap na si mama at papa. At alam kong sa isip ng nanay ko, gustong-gusto na niya akong kurutin. Ikaw ba naman i-set up, ‘di ba? Ang buong alam niya lang ay magbe-beach. Para makapag-unwind, pero mukhang sa ginawa ko. Alam kong kabaliktaran noon ang nararamdaman niya. Stress pa ang nararamdaman niya. Iniwan kasi namin si papa at mama doon sa bonuan beach. Hindi na namin tinignan pa kung anong ginawa ng dalawa, basta sinabi ko lang kay mama kung saan niya ako kikitain. At si Kuya Lucas naman, nagpaalam saglit kay papa na may pupuntahan. Walang alam

"Seryoso ba, ma? Nasaan na lahat nang sinabi ninyo sa akin? Kinain ninyo lahat? Bakit mama, kailan pa 'to? Bakit ka nag lihim sa akin?"Sunod-sunod na tanong ‘yon ni Ate Kela kay mama. Punong puno talaga ng katanungan ang kanyang mata, litaw ang kanyang hinanakit. Para bang pinagtaksilan.Hindi na ako nagulat na ganito ang reaksyon ni Ate Kela. Kung ikukumpara kasi sa aming dalawa, mas alam niya ang kwento ni mama. Mas marami siyang alam na pinagdaanan ni mama, kaya siguro siya bitter. Hindi lang iyon, alam ko na rin na isa sa dahilan kung bakit mailap siya sa mga lalaki at mas tinututok na lang niya ang sarili sa trabaho."Kela, a-anak..." Pilit na inaabot ni mama ang kamay niya, pero unti-unting umaatras si Ate Kela. Hindi nakaiwas sa akin ang sakit sa mata ni mama, parang dinurog ang puso ko.Nang maibaling ko ang tingin kay Ate Kela. Disappointment. Iyon ang nakikita ko sa kanyang mukha. Umiling iling pa siya kay mama. "Bakit ang dali naman para sa inyo mama? Alam ninyo ba ang gin

Warning: R-18. Read at your own risk.Napatingin naman ako kay Miss Manager na naghihintay ng sasabihin ko. Nag-aalangan akong sabihin sa kanya, dahil nasa kalagitnaan pa kami ng trabaho. Marami na akong absent, ayaw ko naman na madagdagan pa iyon.Hindi naman sa hindi importante ang pupuntahan ko, pwede ko naman siyang tanggihan kung sakali. Kung ano man ang sasabihin niya, pwede naman after na lang ng trabaho.Tinaasan ako ng kilay ni Miss Manager. "What is it?" "U-Uhm...""Go on, what is it?" Tila naiinip niyang sabi. Napapansin ko na ayaw niyang pinaghihintay siya."Tinanong po kasi ni Wyatt kung pwede kaming magkita."Tumaas ang sulok ng kanyang labi. Mukhang naging iba pa ang pagkakakuha niya sa gusto kong iparating sa kanya. "You want to see him? Hmm?"Napakamot ako sa ulo ko. Nabaliktad tuloy iyong dating. "Si Wyatt po ang may gusto." Pagtatama ko, iyon naman kasi talaga.May pagdududa pa sa kanyang tingin. Siguro, iniisip niya na ako talaga ang may gusto. "Sure, no problem..