ILANG buwan na ang lumipas nang malaman kong malapit lang pala siya sa pinagtatrabahuan kong Cafe. Matapos ang ilang araw, buwan at taon na paghihintay at paghahanap sa lalaking kinababaliwan ko, ngayon, nahanap ko na siya.He was standing infront of his classmates habang may salamin sa mata. Maputi ang suot niyang uniform at walang kusot. Base sa narinig ko sa kaibigan ko, graduating na siya at last year na niya ito sa college. Ang layo layo na niya sa lalaking gusgusin at mahiyain dati. Napakatangkad at maskulado na ng katawan niya. I wonder kung ano ang magiging reaksyon niya 'pag nakita ako."Hoy. Kailan ka matatapos diyan? Earlier, sa labas ka ng school nila at hinihintay siyang lumabas. Now, he's with his friends sa restau, nakasunod ka pa rin. Are you crazy or something?" I frowned when someone touched my back. Liningon ko si Emily at nakita ko siyang hindi makapaniwala ang ekspresyon. Bumuga ako ng hangin bago inalis ang kamay niya na naroon pa rin malapit sa balikat ko."Come

"GUSTO ko siyang hanapin, okay? And, walang nangyari sa amin. Gusto ko lang...ulit siyang makita.. " sinabi ko sa kaibigang si Emily. Her expression was bored, as always. Natataranta na ako kaka-explain sa kanya tungkol sa nangyari noong nakaraang buwan. Pero siya patuloy lang na tumatango at ngumingiti.Hindi niya ako pinaniniwalaan. I know."Come on. I'm telling a fact..." Umayos ako ng upo sa upuan ko. May table na pumapagitna sa amin ni Emily. Nagka-kape kaming dalawa ngayon sa malapit na cafe ng condo unit niya dahil sunday ngayon at walang pasok.At isang linggo na rin akong hindi pumapasok. Because of that night, now, I can't think properly. Muntik na nga akong ma-detention dahil sa pagsabat ko sa professor namin noong nakaraang linggo. Well, nagsisisi naman ako. No need to tell the whole story."Novelyn, just accept it. Baliw ka na nga sa lalaking 'yo—""Pwede ba, Emily? Huwag mong sirain ang araw ko?" Napailing ako at sumimsim sa kape na hawak hawak ng kanan kong kamay. Malal

DALAWANG araw na ang lumipas at paulit ulit ang nangyayari sa aming dalawa. Maaga akong nagigising at naliligo habang si Zander ay nagluluto. Sabay kaming kumakain. Matapos iyon, aalis kaagad siya para maghanap nang panibagong trabaho. Bakasyon pa naman daw kaya pwede pa siyang makahanap.Natatawa nalang ako dahil sa kagustuhan niyang makatulong sa akin. Para rin daw sa bata. Sa tingin niya talaga wala akong pera? I know he shouldn't be doing this. It's part of my plan, wala akong magagawa. If he wants to help me, then thanks to him. May kaunting pagkakapareho naman pala sila ng batang Zander na kaibigan ko."Good morning..." bati niya kinaumagahan. Naka pajama ako at oversize na t-shirt. Wala akong bra dahil komportable ako roon.Nguniti ako at umambang hahalikan na sana siya sa pisngi, ngunit bigla nalang may tumawag sa kanya sa cellphone niya. Napatikhim siya at napakamot sa noo bago sinagot ang tawag. Nagpaumanhin pa siya sa akin."Sige lang," sinabi ko habang pekeng ngumingiti.