Hindi ako makahinga habang pilit akong kumakapa at lumalangoy paitaas. Wala akong makita, ang kadiliman sa ilalim ng dagat ang mas lalong nagpa-tibok ng puso ko at wala akong makitang senyales ng araw sa tuwing tumitingin ako sa taas. Ramdam 'ko ang lamig ng tubig ngunit hindi ito naging hadlang upang tumigil ako sa paglangoy.Kailangan kong makaahon, kailangan kong mailigtas ang sarili 'ko! Kailangan pa ako ng pamilya 'ko! Pilit 'ko itong itinatak sa aking isipan upang hindi ako panghinaan ng loob.Paano nga ba ako napunta dito?Ibinuhos 'ko na ang natitirang lakas sa pag-langoy habang kaya 'ko pa ngunit parang hindi naman ako umaahon paitaas. Hindi 'ko na alam kung ilang oras na akong lumalangoy pero palagay 'ko ay wala namang nangyayari bagkus ay nakaramdam pa ako na may kung ano ang pumipigil sa'kin. Napatingin ako sa aking paa at ganoon na lamang ang pag-tigil ng tibok ng puso 'ko.Ang boung pamilya 'ko, nakahawak sila sa aking dalawang paa. Hindi 'ko makitaan ng anumang emosyon a

Nagising ako ng maaga at napansin na wala si Frelan sa tabi 'ko. Inilibot 'ko ang aking paningin ngunit ni anino niya ay hindi 'ko mahagilap. Bumangon ako upang silipin sana ang banyo ngunit biglang bumukas ang pinto at iniluwa niyon si Frelan.Agad na lumaganap ang panlalaking niyang amoy ngunit hindi iyon masakit sa ilong bagkus ay gusto 'ko na lamang iyon manatili sa ilong 'ko. Napansin kong bago siyang ligo dahil sa mamasa-masa at magulo niyang buhok.He was wearing a beach shorts and white sando that almost drop my jaw because of too much adoration. Ang braso niyang mamutok-mutok ang muscles at ang lapad ng dibdib niya ay lumilitaw. Paniguradong pagpapantasyahan siya ng mga babae sa labas at baka nga siguro ay maging ang mga lalaki ay maiingit sa perpektong katawan ni Frelan, idagdag pa ang kagwapuhan niya na mala-gods.Napansin kong may bitbit siyang kape na nakalagay sa styro-foam at isang box na mukhang ang laman ay tinapay. May tatak pa iyon kung saang store niya nabili at muk

Masasabi kong isa na siguro ito sa pinakamasayang araw ng buhay 'ko. Pagkatapos namin manguha ng sea shells at nagpahinga ng ilang minuto ay agad kong inaya si Frelan na gumawa ng sand castles. Tatlong sand castles pa nga ang nabuo namin kaya nang mag-sawa ay si Frelan ang sunod kong pinag-tripan. Ipinahiga 'ko siya sa buhanginan saka 'ko siya tinabunan ng maraming buhangin, iyong tipong hindi na makita ang katawan niya at tanging ang kanyang ulo na lang ang hindi natatabunan. Habang ginagawa 'ko iyon sa kanya ay hindi halos maipinta ang kanyang mukha pero hindi naman siya umaangal habang ako'y natatawa. Siguro nga ay pinagtitinginan na ako ng mga tao ngayon dahil sa hindi 'ko ma-control ang lakas ng pagtawa ko pero wala sa kanila ang atensyon 'ko kundi na kay Frelan lang. Sumasakit na nga ang tiyan 'ko sa katatawa eih pero napawi din iyon nang siya naman ang nag-aya na maligo kami ng dagat.Bigla akong nakaramdam ng takot sa isiping pupunta kami sa malalim na parte ng dagat. Aangal na