Sa hindi malamang dahilan ay nahulog ang frame na nakasabit sa dingding. Kaya naman ay hindi napigilan ni Aling Merced ang napaantada kasabay nang paglapit sa mga apo."Ano ang nangyari mga apo?" maang niyang tanong sa mga ito."Hindi po namin alam, Lola. Basta na lamang po iyang nahulog. Diba sabi mo ay si Tito Jun-Jun iyan? Saka sabi po nila kapag ganyan daw po na biglang may nahulog ay mayroong masamang mangyayari o 'di naman ay pangitain," pahayag ng panganay na apo."Diyos ko, huwag naman sana." Muli ay napaantada ang Ginang saka nagmadaling tinungo ang kinaroroonan ng walis at dust pan upang linisin ang bubog. Subalit ang nasa isipan niya ay ang panganay na anak. Malaki ang kasalanan nito sa kanilang pamilya pero kailanman ay hindi siya nagtanim ng galit dito. Dahil kahit ano pa ang mangyari, kahit bali-baliktarin man nila ang mundo ay sa kaniya pa rin ito nanggaling. Kaya't labis pa rin ang pag-aalala niya sa tuwing may mga naririnig at napapanood na balita.SAMANTALA, dahil n

"KUMUSTA ka na anak? Diyos ko, saan ka ba galing at ganyan ang hitsura mo?" may luha sa matang tanong ni Aling Merced sa panganay na anak."Mahabang kuwento, Mama, pero maari po ba kaming makipanuluyan ni Miss Alcovar? Alam ko pong napakarami na kasalanan sa iyo at sa buong pamilya natin. Ngunit maari po bang babalik ako sa piling mo kahit pansamantala?" lakas-loob na pahayag ni Jun-Jun."Anak, kahit kailanman ay hindi nagbago ang Mama sa iyo. Ikaw pa rin ang panganay kong anak. Kung ano man ang mga nagawa mong pagkakamali sa mga nakaraang taon ay kalimutan mo na. Ang pagbabalik mo sa piling namin ng mga pamangkin mo ay sapat na upang tanggapin kitang muli," sagot ni Aling Merced kasabay nang pag-agos ng luha sa pisngi.Sa narinig ay biglang lumuhod si Jun-Jun. Sa dinami-dami ng kasalanan niya sa kanyang ina pero heto siya muling tinanggap ng walang pag-aalinlangan."Huwag, anak. Huwag mo akong luhuran dahil hindi ako ang Diyos na dapat mong luhuran. Saka okay na ang lahat anak. Wala

"Tita, alam mo bang bagay na bagay kayo ni Tito? Maganda ka na po pero noong nakapag-ayos ka ay mas gumanda ka pa." "Aysus binola mo naman ako, Rowan. Ganoon pa man ay maraming salamat.""Kung liligawan ka ni Tito Jun-Jun, Tita, sasagutin mo ba siya? Kasi ramdam naming mabait kang tao kagaya ni Mama Isadora. Napakabait niya." Simula nang dumating sila ng araw na iyon ay naririnig na niya ang pangalan ng bunsong kapatid ni Jun-jun. Kung sa iba, marahil ay galit na dahil sa pagkukumpira sa kanilang dalawa. Pero para sa kaniya ay iba. Dahil mas sumisidhi ang damdamin niyang makadaupang palad ito. Sa kaisipang iyon ay hindi niya namalayang napapangiti na siya. Napa-OO tuloy siya ng wala sa oras. Mga batang sutil ay halatang ibinibuyo siya sa kanilang tiyuhin."Yes! Walang bawian, Tita Glai," masaya at sabayang sambit ng apat na para bang nanalo sa lotto. Idagdag pa ang paglulundag nila."Ha? Ano iyon? Hala, ano pala ang tinatanong ninyo?" Paniniguro pa ni Glaiza pero hindi na inulit ng

"Anong oras daw ang dating nila bunso, Mama?" "Ikaw, anak, pang-ilang tanong mo na iyan? Aba'y kung marunong lang sanang magreklamo ang tinatanong mo ay kanina pa nagreklamo." Kaso sa pahayag na iyon ng Ginang ay napahalakhak ang dalagang si Glaiza. Natutuwa naman kasi siya sa mag-ina. Instantly ay nagkaroon sila ng questions and answers portion."Tama nga naman si Tita. Hindi na namin mabilang kung ilang beses ko nang tinanong iyan." Hagikhik na niya.Kaya naman ay napakamot sa ulo ang binata. Hindi niya maunawaan ang sarili kung bakit gano'n na lang ang nadarama sa kaalamang darating ang kapatid at bayaw na matagal na ring hindi niya nakita. Lalo na ang bayaw niya na naging good Samaritan din ng bunso nila."Eh excited na hindi ko mawari ang lumulukob sa akin, Mama, Glaiza," sagot niya at nagpatuloy sa kapaparoo't parito."Tumigil ka nga sa kalalakad mo riyan! Para kang hindi makapanganak na pusa eh. Sinabi naman ni Isadora na tatawag siya kapag nandito na sila." Nakangiwing panan

"Maraming-maraming salamat, Hijo, dahil hindi mo kami binigo ng asawa ko. What a coincidence, ikaw pala ang kapatid ng taong walang pag-aalinlangang tumulong sa amin ng gabing iyon." Walang katapusang pasasalamat ni Don Ernesto kay Jun-Jun ng nasa bahay na sila ng mga Villamor."Kahit naging bahagi ako ng grupong iyon ng ilang sandali may paninindigan po ako, Sir. Dahil hindi kaya ng konsensiya ko ang pumatay ng tao. At bilang kabayaran sa mga nagawa kong pagkakamali ay inalagaan ko po siya." "Tito ang itawag mo sa akin, Hijo. Dahil ang kapatid at bayaw mo ay ganoon ang tawag sa amin. Kumusta ka na rito?" "Sige po, Tito. Ano po ang plano n'yo ngayon ni Tita?"Subalit hindi na sumagot ang Ginoo bagkus ay tumingin sa gawi ng mag-asawang Isadora at Duncan."Plano natin, bayaw. Dahil tayo ang kikilos kasama ang mga tauhan ko. Huwag kang mag-alala dahil may tutulong sa atin upang isagawa ang pagkasakute ng grupo ni Uno," saad ni Duncan.Kaya naman napatingin ang binata rito. Sa tono pa l