"Can I talk to you?" Natigilan ako sa paglalakad ng harangin ako ni Clyde na papasok na sana sa office ni Monti. "Para saan Clyde?" Nakangiting tanong ko. "Don't do this to me," may pag mamakaawa sa boses nya. Luminga-linga ako, baka kasi may makakita ng sitwasyon namin o makarinig sa pinag-uusapan namin. "Sorry Clyde, pero kasi gusto ko na baliin na 'yung pagiging sweet, caring at yung pag bibigay mo ng atensyon sakin. Gaya nito," natigilan ako saglit. "Hindi ko gusto na masira ka bilang Mayor. At lalong hindi ko gusto na pag-awayan nyo pa 'to ng pamilya mo lalo na ni Breanna. Kaya mas mabuti sigurong friends nalang tayo." Paliwanag ko sakanya."Jewel," tawag pa nya sakin pero hindi ko na sya nilingon at tuluyan ng pumasok. "What happened?" Kunot ang nuo na tanong ni Monti ng makapasok ako. "Clyde," pinahid ko ang luha ko. "His a good friend. Nasasandalan ko sya, at palagi nya akong dinadamayan." "Gusto mo ba sya?" Walang emosyong tanong ni Monti. "Gusto ko lang sabihin na 'yu

"Umalis kana sa trabaho mo." "Ha? You mean, sa trabaho ko sayo as a secretary?" Takang tanong ko.Isinuot nya muna belt nya bago tumango. "Para malaman man ng publiko, at least hindi na kita secretary. Madali lang nilang matatanggap 'yung relasyon natin." Bakit ba pinoproblema nya masyado 'to? "Pakasal na kaya tayo?" Tanong pa nya bago lumapit sakin. "Papakasalan mo ba ako? Madaliin lang natin," dagdag pa nya. Alam ko na dapat masaya ako, pero imbis kasi na yun ang maramdaman ko'y inis ang umiral sakin. "Bakit mo minamadali may tinatakasan kaba? Pinaliwanag ko naman sayong ayos lang sakin. Wala ka dapat ikatakot Monti."Napahilot sya sa sentido nya. "Wala naman silang magagawa kapag kasal na tayo e," napapalatak pa sya. "Sa mata ng taong makikitid ang utak issue ang bagay na 'to. At gagatong naman yung mga kalaban ko sa pwesto. What if, matakot ka? Umayaw ka? Sumuko ka dahil ayaw mo akong masira," umamo ang mukha nya ng mag tama ang mata namin. "I can't," may panghihina sa boses

Hindi ko na sinubukang lumabas pa ng kwarto. Wala narin akong luhang mailabas dahil ubos na 'to kanina pa simula nung pag-awayan namin ni Kuya yung gusto nyang pakikipag hiwalay ko kay Monti. Kuya ko sya dapat sa ganitong sitwasyon ginagabayan at dinadamayan nya ako, pero bakit parang hindi ganun yung nararamdaman ko? Isa narin sya sa mga taong makikitid ang utak na humuhusga samin ni Monti. Parang kaylan lang boto sya, tapos may lumabas lang na ganitong issue biglang umiba yung pananaw nya. "Jewel." Kumatok sya bago bumukas ang pinto, "Kakain na." Wala syang atensyon na nakuha sakin. Hindi ko sya kayang kausapin ngayon. May karapatan naman siguro akong sumama ang loob diba?"Hanggang kaylan mo balak maging ganito? Tingin mo talaga aaminin nya relasyon nyo?" "Insulto na naman ba yan? Kasi kung oo, makakalabas kana." Walang emosyong sagot ko bago sinalubong ang matalim na titig ni Kuya. "Kapatid mo ako makinig ka sakin," lumambot ang boses nya. "Talaga ba? Parang ang tagal ko yat

"Wala kabang pupuntahan ngayon?" Nakangiting tanong ko ng mapansing gising narin sya. Dito na sya natulog at si Mark nalang ang pinauwi nya. "Baka naman ginagawa mo lang 'to kasi alam mong may problema kami ni Kuya, at ayaw mong malungkot ako." Dagdag ko pa habang nakayakap parin sakanya. Tamad pa akong bumangon at ganun rin sya. Napagod siguro kagabi. Madaling araw na kasi ayaw paring tumigil dahil sobrang miss raw nya ako. Nakatitig lang sya sa kisame bago sumagot. "Pakasal na kaya tayo?" Ito yung pangalawang beses na tinanong nya ako. Hindi naman sa 'di pa ako handa, pero kasi marami pang problema. Hindi naman pwedeng takasan nalang namin 'yun na parang wala lang. Gustong-gusto kong pumayag at ibigay yung matamis kong oo sakanya, pero humahadlang yung problema. Sa sitwasyon namin hindi kami pwedeng maging makasarili. Lalo lang may masasabi yung tao samin. Kaya mas mabuti na ganito nalang muna kaming dalawa. Mahal ko sya, mahal nya ako at sapat na yun. Sapat na para panghawakan

Unang gabi ng lamay ni Kuya. Wala halos tao dahil sa pinandidirian nila kami. Sino ba namang hindi? Dr*g pusher at manlolokong babae. Rinig na rinig ko usapan ng mga kapitbahay. Ganito daw ba kami pinalaki ng magulang namin. Wala na si Monti. Si Mark yung tumulong sakin para maayos yung lamay ni Kuya. Sabi nya babalik sya kapag tapos na sya sa office. Sasamahan nya ako dito na magluksa, at umiyak. Sinabi ko namang ayos lang kahit hindi. Kasi mas lalo lang nagiging pulutan yung issue namin kapag sinamahan pa nya ako rito.Hindi ko gusto na pati sa lamay ni Kuya hindi kami matahimik. Binilin ko kay Mark na walang makakapasok na media. Wala rin akong pake kung walang makiramay samin. Mas ayos na 'to kaysa marami ngang tao, pero puro plastic naman. "Iha," may humaplos sa buhok ko. Napalingon ako ng makilala ko ang Mom ni Monti. "Pasensya na late na kaming nakapunta." Niyakap nya ako. "Don't worry walang makakapasok na reporter rito. Pinabantayan ko na sa labas," ngumiti sya sakin. "Maki