Isang mansiyon sa gitna ng gubat ang binigay na address ni Agent Z. It's two miles away from the busiest business district in the capital. May isang katulong sa mansion na siyang nagbukas ng pinto sa kanila. Pinaghain sila ng makakain ng katulong na siyang nilantakan ni Carol nang walang pasubali. Awkward namang tumingin ang tauhan sa kaniya. Humihingi ito ng permisong kumain. Her lips twitched and rolled her eyes. Ngumiti ang tauhan at umabot na rin ng pagkain sa center table. Nilibot ni Jenica ang tingin sa loob ng mansion. Pansin niya ang ilang devices na nagpi-prevent ng signal transmission sa loob ng mansion. Tumaas ang kilay ni Jenica. Ilang oras silang naghintay bago nagising nang tuluyan si Agent Z. Nang makita nito si Carol ay umasim ang mukha ng lalaki. "You're still here," matabang nitong sambit bago naupo sa sofa sa tapat ni Jenica. Umirap si Carol. "May gana ka pang magsungit, ha? Ikaw ang dahilan kung ba't naipit ako sa gulo!"Tinaas ni Agent Z ang kamay at lumapit

Pinikit niya ang mga mata at nagbingi-bingihan, kahit na nanunuyo ang lalamunan niya sa bulong ng asawa. Jenica tried to calm her breathing but the hand resting on her waist was restless. Paunti-unti 'yong dumudulas tungo sa malapad niyang balakang. Dumilat siya at mabilis na hinuli ang malikot na kamay ni Alex. "Stop it," she hissed, frowning a little, when his hand almost reached her forbidden place. Alex chuckled. Maya-maya pa ay tumaas ang kamay nito sa dibdib niya, scooping those bunnies like they're his favorite toys. Jenica drew a breathe at mabilis na siniko ang lalaki. She moved, sat on his stomach -- looking down at him like a proud goddess -- and pinned both of his hands above his head. "Should I cut these naughty hands, mmm?" tanong niya, squinting a little at him. Alex just smiled and stared at her, feasting on Jenica's curves that's visible because of the tight nightgown she was wearing. "Baby, you're so hot," sabi ni Alex. Umismid si Jenica at akmang aalis sa

"Am I obliged to answer your question?" tanong ni Jenica. Umasim ang mukha ni Gia at akmang itataas ang kamay para sana sampalin siya pero umiwas si Jenica at humakbang palayo. Narinig pa niya ang nagtitimping impit na sigaw ni Gia sa likod pero hindi na niya pinansin ang babae. She didn't know why the two of them always cross paths. Parang itinadhana talagang mag-away sila sa public places. Gia should be thankful na wala siyang time para makipag-away dahil hindi talaga siya magpapatalo sa rambolan. But she'll admit. There's something off about Gia's presence that she needs to find our sooner. Hindi kalaunan ay narating niya ang likod ng hospital. Isa iyong malawak na bakanteng lote at walang katao-tao, but Jenica knew better. The place was full of discarded medical equipments and knee-length wild grasses were growing around them. Hindi kalayuan ay may abandonadong subdivision na ayon sa mga tagaroon na pinamahayan na umano ng masasamang elemento. Hindi naman naniniwala si Jenica