This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.No part of this story may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means, including photocopying, recording, or other electronic or mechanical methods, without the prior written permission of the author, except in the case of brief quotations embodied in critical reviews and certain other noncommercial uses permitted by copyright law. Plagiarism is a CRIME!❗WARNING: Contained mature contents.My imaginary characters:*Sheids Noah Fawzi- Nick Bateman*Astherielle Zuluetevo- Brooke Shields (Her face during 1980's)PrologueNaiiyak akong ibinagsak ang tingin sa mga nangangatog kong mga binti. Isang mahinang hikbi ang hindi ko na napigilang kumawala sa lalamunan ko nang maramdaman ko hindi na lan

Chapter 2Astherielle's POV"Tama lang, Asthe, ang ginawa mong ito! Tamang-tama lang kasi sa totoo lang, hindi ko na rin alam kung papaano kita bubuhayin! Araw-araw kong pasakit kung ano ang gagawin ko sa iyo! Mas maganda nga talagang umalis ka na para sarili ko na lang ang iisipin ko! Nakapapagod nang maging ina mo! Hindi ko lang masabi sa iyo dahil kahit papaano may pakinabang ka rin sa akin! Sa maliliit na mga bagay, may pakinabang ka! Pero kaya ko kahit na wala ka! Mas kaya kong mabuhay nang mag-isa kaysa ang mabuhay na iniiisip kang lagi!" Binalingan nito si tita Mavic sabay pasinghal na sinabi, "Sige na, Mavic, dalhin mo na iyan at umalis na kayo rito sa pamamahay ko!"Dumating na ang nakatakdang araw ng paglabas ko rito sa rehabilitation hospital matapos ang dalawang taong pagpapagamot pero hindi ko inakalang maririnig ko pa rin mula sa balintataw ko ang mga huling sinabi ni Mama na mga iyon. Para akong pinipiga na buhay habang matapang at lumuluha nitong sinasabi ang mga iyon.

Chapter 4Astherielle's POVTwo hours ago...Mula sa nakatakdang araw ng pagpasok ko sa Polaris University, tatlong araw pa ang pinalipas ko para mabuo ang desisyon ko, kung tutuloy na ba talaga ako o hindi?Sa nakalipas na magkakasunod na linggo, ang magkulong sa loob ng kuwarto ang ginawa ko. Paulit-ulit na tinatanong sa sarili ang tanong na ito: "Handa na ba talaga akong iwan ang nakasanayang mundo?Mahaba na buntong-hininga ang pinakawalan ko. Kabababa ko lang ng sasakyan ni Tita Mavic. Tapos na itong kumaway, mag-goodbye at mag-good luck sa akin."Astherielle, hija, paano ba iyan?" Umupo ito sa upuan ko kanina at dumungaw sa bintana ng sasakyan. "Sunduin na lang kita mamaya, ha? I-text mo lang ako o tawagan anytime... Maluwag naman sa office ngayon dahil natapos na namin kahapon ang project namin... See you na lang, ha..."I didn't go to class this morning. Yeah, I just entered this afternoon suddenly, where I have two subjects left today. Ewan ko ba kung ano ang sumapi sa aking e

Chapter 6Scheids' POVFifteen minutes ago..."Professor Fawzi!" tawag sa akin ng isang co-teacher ko pagkarating ko sa main building namin.Sa unang akala ko ay si Tara na ito. Mabuti na lang at hindi dahil wala ako sa mood para lumabas o kung ano pa mang maisipan na naman niyang ialok sa akin sa ganitong oras. Masyado akong napapaisip sa bagong pasok na student ko kanina. I told her to stay after class because we had something to talk about. But I had just finished dismissing my class when she left. She didn't even look at me to say goodbye. I am not demanding anything pero hinintay ko talagang gawin niya iyon since bago lang siya sa klase ko and as pasabi na lang sana. I am still her Professor... A small gesture of respect will suffice.Hindi ba at ganoon naman talaga dapat? Or hindi lang talaga ako sanay na may babaeng student ako na hindi ako binigyan ng atensiyon na katulad ng binibigay ng halos babaeng students ko? Halos ayaw nang umuwi ng mga ito pero siya, atat na atat yatang

Chapter 8Scheids' POVFifteen minutes ago...I am not sure kung anong oras matatapos ang meeting sa department namin kanina kaya nag-announce kaagad ako ng announcement sa group chat namin na baka hindi ako makaabot sa mga klase ko sa hapon, from five to nine in the evening classes. Group chat iyon na pinagawa ko kung saan class Presidents lamang ang kabilang. Para lang mapadali ang pagbibigay ko ng mga important announcements, katulad na lamang nito. Ifo-forward ko roon pagkatapos ay sila na ang bahalang mag-pass sa mga kaklase nila.Maaga kong sinabi na hindi na kami magkaklase nang mag-extend pa ng isang oras ang meeting. I have done what needs to be done so that my students don't get tired of going to the times I refer to, but until the meeting starts and until it ends, I think about my students who belong to the international classes. Iyong mga walang block, mga nahalo lang sa klase. Wala akong contact sa kanila o sariling way para ma-reach ko sila. Concern ako sa kanilang lahat