“Good morning, Detective Jeric. Anong oras ka pupunta dito?”"May ipapagawa ako sa'yo."“Okay, sige. Aantayin kita mamayang hapon.”Pagbaba ko nang aking cellphone ay naalala ko na naman ang nangyari kagabi. Hindi ako nanonood ng Coronation Night dahil hindi talaga ako mahilig sa mga patimpalak. Isang babae lamang ang pinanood ko at sampung taon na ang nakakalipas simula nang naging hurado ako sa patimpalak na ‘yon. Pagkatapos nun ay hindi na nasundan pa kahit anong pilit ni Papa. Pero lagi akong pumupunta sa SBCS tuwing Coronation Night dahil iyon ang araw na nagkakilala kami ni Anaya. Sampung taon at hanggang ngayon ay patuloy ko pa rin siyang inaantay. Para akong sira. Ni hindi ko nga alam kung babalik pa siya dito sa Santa Barbara o hindi na.Limang taon ang nakakaraan ay bumalik ako dito sa pag-aakalang dadatnan ko pa si Anaya. Pero ganun na lang ang panlulumo ko nang hindi ko na siya nagisnan sa kanilang bahay. Ayon sa aking napagtanungan ay naulila eto dahil nabangga ang kanyan

Katulad ng usapan namin ni Senyor Roberto, sasagutin ko siya pagkatapos ng isang linggo. Sa ilang araw na panunuyo nito sa akin ay talagang pinapakita nito na pursigido itong makamit ang matamis kong oo. Lagi itong may pasalubong sa akin. Lahat ng hinihiling ko ay binibigay at lahat ng ayaw at gusto ko ay sinusunod nito. Mukhang sunud-sunuran lang talaga ito sa akin.Bago ang huling araw na itinakda ko dito ay inimbitahan ako neto na kumain sa isang Restaurant sa Santa Barbara. Alas otso ang usapan ng dinner namin kaya sa tantiya ko ay alas siyete pa lang ng gabi ay andito na siya para sunduin ako.Tok!Tok!Tok!"Hija, andiyan na ang sundo mo." sigaw ni Tita Crisanta sa loob."Pasok ka Tita."Pumasok muna si Tita Crisanta."Tita okay na ba ang suot ko? Tingin mo tutulo ang laway ni Senyor Roberto kapag nakita ako?" nakabungisngis kong tanong kay Tita Crisanta."Oo na maganda ka na. Kahit ano 'atang isuot mo bagay sa'yo. Pero hindi kayo bagay ni Roberto, mas bagay kaming dalawa. Ewan

Hindi alam ni Rodolfo ang daan papuntang El Leon kaya kailangang gising din ako para magbigay sa kanya ng direksiyon. May bente minutos na kaming bumibiyahe pero wala kaming imikan. Halos ipanalangin ko na na bilisan niya ang takbo para makauwi ako pero mukhang sinasadya niyang bagalan ang takbo. Hindi naman ako makareklamo dahil baka kung ano pa ang isipin nito.Maya maya ay may tumawid na pusa gitna ng kalsada.Sssccrreeeeeeeeeeeecccchhhhhhhhhhhh…“Oh! Sh*t!” biglang preno nito.“Ouch!” hinawakan ko ang aking noo na tumama sa dashboard. Kasalanan ko din naman kasi hindi ako nagsuot ng seatbelt. Mabuti at hindi masyadong matulin ang pagpapatakbo niya dahil kung hindi baka sa labas ako tumilapon.“A-are you o-okay,” natanggal na pala nito ang kanyang seatbelt at alalang alala na hinawakan ang aking noo.Nakatitig lamang ako sa kanya habang hinahawakan niya ang aking noo. Nang mapansin ni Rodolfo na titig na titig ako sa kanya ay parang napapaso siyang tinanggal ang kanyang kamay sa ak

Kinabukasan ay tanghali na akong nagising. Akala ko ay tatantanan na ako ng aking panaginip pero mas lalo pa 'atang naging makatotohanan dahil pati ang sasakyan sa aking panaginip ngayon ay naging sasakyan na ni Rodolfo.Matapos ang usapan namin kagabi ay iyak ako nang iyak kaya mugtong mugto ang aking mata. Eto na ngayon ang kapalit ng aking paghihiganti. Ang pag-ibig ni Rodolfo. Abot kamay ko nga siya pero iba naman ang aking pagkakakilanlan. Kaya huwag na akong umasa pa na tatratuhin niya ako ng tama dahil hindi ako si Anaya.Naghanda na lamang ako ng maisusuot dahil dadalawin ko si Senyor Roberto. Kunyari lang para matuwa ang matanda.“Tita Crisanta baka gabihin ako ha. Pupunta lang ako ng Santa Barbara. Dadalawin ko ang mahal mo. Muntik nang mamamatay ‘yon kagabi at makikipaghiwalay na sana ako dahil sa anak niya.”“Oh siya, hija, mag-ingat ka. Huwag mo masyadong gandahan baka matuluyan ang mahal ko at hindi ko na matikman,” tumawa pa si Tita Crisanta bago ako umalis.Gamit ang a

Cheers!Cheers!Habang papalalim ang gabi ay panay naman ang salin ng alak ni Rodolfo kay Senyor Roberto. Hindi ko naman siya puwedeng sawayin dahil baka sabihin ay nangingialam ako. Tahimik lamang akong umiinom ng red wine habang tinitingnan silang tatlo. Napansin kong panay ang hawak ni Divine sa hita ni Rodolfo at minsan kapag tumatawa eto ay hinahampas pa ang braso ni Rodolfo. Ewan ko pero kumukulo ang dugo ko sa kanya lalo na kapag hinahawakan niya si Rodolfo. Nang minsang mahuli niya akong nakatingin sa kanila ay parang sinadya pa niyang inilapit ang kanyang dibdib kay Rodolfo at nang lumingon si Rodolfo ay hinalikan niya eto sa labi. Parang gusto kong isaboy sa mukha niya ang laman ng red wine na iniinom ko.“P-papa are you okay?” natigil ang pangigigil ko kay Divine sa sinabi ni Rodolfo.“I’m okay hijo. I think I’m drunk. Umiikot na ang paningin ko.” Nakahawak na naman si Senyor Roberto sa kanyang dibdib.“Darling, you said you will drop me home.” Maktol ko. “Darling! R-robert