All the stares that were given to me is nothing compare to my willingness to prove the wrong I did not do. Some of them were laughing, some of them were serious, some of them were whispering, talking bad about me, and others were waiting.I'm sitting here up on the stage. Alone. While everyone are on their seat looking at me, waiting for the principal to talk.Signal if I should start. Take the exam alone.Nangako si Sir Perez na gagawan niya ng paraan ang gulo na ito. Hindi niya ako hinayaang masunog sa apoy. Kinausap niya ang principal.If I fail these exams, I'd be gone and suspended."Answer all of the four subject," anang principal na hawak ang mikropono. "Kapag naipasa mo iyan nang walang kodigo, hindi matutuloy ang parusa. Pero, kung nabagsak mo kahit isa lang na subject, the goodbye. Start now."They gave me an hour to finish the four subjects whose answer key's were stolen. Hindi ko naman talaga ginawa iyon. At kung sino man ang maysala ay dapat managot.Narito sila para pan

I look at John while he's talking on his phone. He's still preparing for my coming birthday next year. Kahit sinabi kong simple lang ay hindi siya nakinig."Mabuti, mabuti kung ganoon. Napakagandang balita na wala kang masyadong gagawin sa araw na iyon." He's glad and I have no idea why.Is that about the marriage? Ilang beses ko nang sinabi sa kaniya na hindi ko gustong madaliin ang bagay na iyon. Maraming bagay ang gusto kong maranasan pag tapos ng school. After this act."Andrea," he called me.I'm almost finish eating dinner. "What?" Kailangan kong kumain ngayon dahil sa nangyari sa akin noong nakaraan. "Great news," he said while he's bringing his self to the chair next to me. "Hazi just confirmed the meet up of you two this coming Thursday.""What?!" Halos mabilaukan ako sa sinabi niya. "John, I already told you to not rush things up. I don't even know if that man is trustworthy.""Do not worry. Malapit sa akin ang binatang ito. Halos anak na rin ang turing ko rito noong kabat

Nagmamadaling sinalubong ako ni Cosmo pagpasok ko sa loob ng bahay. Nag-aalala siya at halata sa kaniya na kanina pa siya balisa. "Andres, saan ka ba nanggaling? Kanina pa ako nag-aalala sa iyo. Hindi kita makita kahit saan. Mapapahamak ka sa ginagawa mo, eh. Dapat nagsabi ka sa akin para nasamahan kita."Hindi ko siya pinansin. Dumiretso ako sa loob at nakita ko si John na nakatayo at mukhang naghihintay din sa akin. May hawak siyang cellphone, tila may kausap."Andrea, saan ka galing at ginabi ka na ng uwi?"Gusto ko siyang kausapin. Gusto kong magtanong nang magtanong, kung bakit niya tinago sa akin ang totoo, kung bakit hinayaan niya akong mamuhay sa kasinungalingan niya. Pero, sa kabila no'n, nanatili akong tahimik. Hindi ko hinayaan na maibulalas ko ang nais kong sabihin."Importante kang tao kaya dapat hindi mo hinahayaan ang sarili mo nang mag-isa." Dagdag niya pa.Gaano ako kaimportante? Bakit? How can he say that to me even he knows himself that he's lying to me? Hypocrite.

Kumatok ako sa pinto bago ako pumasok. Agad ko siyang nakita na nakaupo sa table niya. Hindi man lang siya lumingon sa kung sino ang pumasok sa faculty.Nilapitan ko si Sir Perez na kasalukuyang may sinusulat sa folder niya. "Sir?""Yes," sagot niya na nananatiling nakatingin sa sinusulat niya."Gusto ko po sanang mag-sorry," I said on a low voice.Sinuot niya ang salamin niya sa mata at nagpatuloy pa rin sa pagsusulat. "For what, Miss Domingo?""Sa sinabi po ni Edzell kahapon,"Sa wakas ay nilingon na niya ako. Binaba niya ang suot niyang salamin. "Bakit ikaw ang nagsasabi niyan? Don't be sorry for what other's have done. It's not your fault."Napatango ako, "sorry po talaga, Sir."He didn't say a word. He just continue writing on his paper scattered on his table. "May sasabihin ka pa ba, Miss Domingo?"Napailing agad ako, "wala na po." Tumango siya kaya umalis na lang ako. Marahan kong sinara ang pinto ng faculty.Hindi pa ako nakakalayo nang tawagin ako ni Sir Aaron, "nasaan si Sir

"So, what do you think?"It's John. He's making me choose for the venue of the wedding. I didn't even dare to throw a single look and just continued writing some of our presentation."Kahit malayo pa ang kasal kailangan ay maiplano na natin ito habang maaga pa. Para kung sakali man na may mali ay agad mabago."Nagpatuloy lang siya sa pagsasalita kahit wala naman akong pakialam sa mga sinasabi niya. He didn't even asked me if it's fine with me to marry a man who teach.I'm never a fan of that realtionship."May ginagawa ako," sabi ko nang ilapit na niya sa akin ang hawak niyang cellphone. Doon siya tumitingin ng pwede naming marentahan na lugar.Bakit pa niya kailangang maghanap ng lugar? Sa simbahan naman kailangang ikasal ang mga tao. Pwede sa beach o kaya ay garden wedding. Masyado niyang pinahihirapan ang sarili niya."Just take a look," aniya kaya binagsak ko ang hawak kong single-pole switch at tumingin sa phone niya. "Choose where you want your reception to take place."Napapair