Mahigit dalawang oras rin ang byahe namin bago nakarating sa hotel na aming tutuluyan.Binuksan ko ang backdoor at tinignan ang buong kapaligiran.Ngumiti sa amin ang dalawang babae na may mga hawak na bulaklaking kwintas. Katabi ng mga 'to ang dalawang bellboys.Bumaba ako roon kasabay na rin ang iba. Lumapit sa amin ang isang unipormadong bellboy at saka magalang na kinuha ang aming mga bagahe upang ihatid na sa aming naka-aasigned na kwarto.Tumingala ako at nakita ang katalogo sa harapan.Welcome to CALLE REAL HOTELSTinanggap ko ang bulalak na kwintas na ibinigay sa akin ng babaeng empleyado na naka-abang kanina.Tumingin sa amin ang team leader na nakalaan sa amin at saka itinaas ang kamay upang bigyan siya ng pansin ng iba ko pang kasamahan."I'd booked a double deluxe room for five persons. Limang room iyon. Ang isa'y sa rolling bed na lamang." Anito.Ibinigay nito sa amin ang room number at saka inabala na ang sariling kausapin ang front desk.Nagkibit balikat na lamang ako a

Kaya ko bang panindigan ang mga pangako na sinabi? Kaya ko bang tuparin na huwag masaktan sa tuwing iniisip ang mga bagay? Kaya ko bang sisihin ang naging desisyon ko sa magiging resulta nito?Part of me wants to conquer tonight. Part of me wants it to be accurate but part of me, too wants to stop this unrequited feeling.It's been three days passing by. Me and Ryker are like a real sweetlover. Ayaw ng paawat ang aking damdamin upang huwag lumalim ang aking kagustuhan na mahalin niya rin ako.The night they blanketed the place. It took a couple of minutes until the scorching became soothing. The stars sparkle much more mischievous.The moon was the king, and it demanded attention. I feel the stones tickle my feet and the water gently flowing.Those dim lights surrounding the giant tubs were painted faintly of the surrounding mangroves that stood to a natural fence.Giant tubs are built, its rough wall in stacks of rocks, and it's floor strewn with pebbles.Whatever pain and fatigue I

I don't want to pull out of love with him.Akala ko ay kailangan ko pang itago ang nararamdaman ko sa kanya upang hindi niya ako iwasan. Ngunit heto at sinabi niyang gustong-gusto niya ako.The problem is that my heart making my mind as my idea, that I want to be perfect. Iyong dapat bagay kami. Natuto akong bigyan ng importansya ang mga hinaing ko sa aking utak na hanggang ngayon ay tumatatak sa aking kaibuturan.His smiles give me a thousand goosebumps. I know I need him, but I've never shown this feeling like I am damn needy."Are you serious?" Napakagat ako sa labi.Ang malalim at malamig niyang mga mata ay nakatingin sa akin tila'y hino-hiptismo ako."I don't know. I missed you always." Sagot niya.Pasimple akong napahawak sa dibdib. My heart palpitate too much. Pambihirang lalaking 'to!Hello, hindi ba siya marunong sa hindi pagiging direct to the point?!"Maari ba muna natin tong pag-usapan? Naguguluhan ako." Seryosong wika ko.He lean closer towards me. Halos isang pulgada lama

I wore a cream-white lace glitter keyhole halter dress with an overskirt and gray stilettos.Ibinigay sa akin ni Ryker ito kanina pagkatapos namin mamasyal sa kalapit na burol. He was like a prince charming of mine. He never let my hand to untight of his.Hindi ko alam ang pinag-usapan nila Papa but I think we're good. Basta ang alam ko lang ay mas naging seryoso ang ama ko. Mas naging limitado ang pagsasalita at pakikisalamuha sa Don.Samantalang si Ryker naman ay minsan nakatulala tila may malalim iniisip. Parati niya rin sinasabi na magtiwala ako sa kanya. Kahit anuman mangyari huwag daw akong bibitaw sa kanya.Ngumiti sa akin ang make-up artist na pinapunta ni Ryker sa aking kwarto at saka ako pinaharap sa human size na salamin.I was wearing varying shades of apricot and peach on my eyes. The highlighter on my cheekbones is copper to make it sexier. My lips wear a light shade of orange, keeping me sheer, not saturated.She made my hair loose waves. Ultimately, it does not look du

"P-Papa." Pumiyok ng bahagya ang aking boses.Tumitig siya sa akin. Ang kanyang labi ay nakatikom samantala naman ang kanyang mga mata'y labis na nagpapakita ng pagsisi.Tumakbo ako patungo sa kanya. Niyakap ko siya ng mahigpit. Hindi inalintana ang gusot kong damit at magulo kong make-up. Gusto ko lang sa oras na ito ay makahanap ako ng kakampi."H-Hindi n-niya ako p-pinaglaban. M-Masakit 'Pa." Paos kong sambit.Bagkus na magsalita si Papa ay hinaplos niya na lamang ang aking buhok.Ilang minuto kaming ganoon. Walang imikan. Walang nagsasabi ng mga salitang magpapakagaan sa nararamdaman. Ngunit ibinibigay ang pangangailangan gamit sa physical.Hindi ko alam kung ilang beses na akong umiyak. Kung hanggang ako iiyak. Kung kakayanin ko pa bang umiyak muli pagkatapos ng maraming iniluha."Umalis na tayo." Si Papa.Tumingin ako sa mga bag na nakapatong sa lapag. Natulala ako. Naging parte na ng buhay namin ang pamilyang yun. Naging parte na rin ng bahay na 'to ang pagkatao ko. Maging ang