Lexie’s POVTinatamad akong bumangon dahil alam ko na ang mangyayari ngayong umaga.Halos araw-araw lang kami nagkakaroon ng bangayan tuwing umaga at ang ending sira ang araw ko.Naisipan ko munang maligo upang mawala ang malas sa katawan ko, ang sabi kasi nila kapag daw naliligo araw-araw tuwing umaga ay nilalapitan ng swerte.Pero habang tumatagal ay parang ayaw ko ng maniwala sa kasabihan na iyon dahil maligo man ako araw-araw ay puro kamalasan naman ang nangyayari sa akin sa tuwing nakikita ko ang pagmumukha ng mistress ni Tanda. “Good morning sweetheart! What a beautiful and blessed morning to you my heart!” Ang malambing kong bati sa aking alaga. Para akong nakalutang sa hangin dahil sa magandang ngiti nito sa akin.Nakakawala ng problema ang inosenti niyang mukha. “Oh, ma baby, this is a new day? Another stress is waving for mommy! huh? Huh?” Nakangiti kong sabi habang nilalaro laro ang pisngi nito. “You will grow up as a handsome and good boy, huh? Mommy was always with

Lexie’s POV Habang nakapikit ako ay dinadama ko ang malamig na simoy ng hangin na humahaplos sa aking mukha.Nandito ako ngayon sa hardin at nagpapahangin habang nakaupo sa isang puting silya, nakataas ang aking mga paa sa ibabaw ng lamesa.Ito ang malimit kong gawin sa tuwing may iniisip akong problema.Namimiss ko na ang burôl na madalas kong pag tambayan sa tuwing may gumugulo sa aking isipan.Hanggang ngayon ay nalulungkot pa rin ako dahil hindi ko alam kung saan ibinaon ng mga terorista ang katawan ng aking ina.Nais ko sana na mabigyan ito ng maayos na libingan ngunit hindi na ako na bigyan pa ng pagkakataon na mahanap ito.Wala na akong magawa kung hindi ang kausapin ito sa hangin habang nakatingin sa malawak na kalangitan. “Momma, tulungan mo akong mag-isip ng tama, hindi ko na alam kung ano ang aking gagawin.Huwag ka pong magagalit sa akin kung naisuko ko ang bataan kay Tanda, nakita mo naman na pinilit lang niya ako.Naguguluhan na po ako sa sitwasyon ko ngayon.” Problem

Lexie’s POV “Huminto sa gitna ng kwarto si Mr. Hilton at ang mga tauhan nito, pumasok naman ang dalawang lalaki na may bitbit na isang malaking bag.Pagkababa nila ng bag sa sahig ay kaagad na binuksan ito ng isa sa kanila. Tumambad sa aking paningin ang ilang magagandang klase ng baril at ang lahat ng iyon ay mga bago pa. “Mukhang hilig yata ni Gov ang mangoleksyon ng iba’t-ibang klase ng baril.” Anya sa aking isipan.Nakita ko na isa-isang sinuri nito ang mga baril bago ito inaabot sa kan’yang tauhan.Isinasabit naman ng tauhan nito ang mga baril sa pader kung saan ay may mga bakal na sabitan na nakalaan talaga para rito.Nang matapos maidisplay ang mga baril at lumabas na si Mr. Hilton ng kwarto habang sa likuran niya ay nakabuntot ang mga tauhan nito.Bigla akong naalarma ng napagtanto ko na maaari nilang ilock ang pintuan.Mabilis akong bumaba at lumapit sa pintuan, hindi nga ako nagkamali dahil nakalock na ito.“Shit, ano ang gagawin ko ngayon?” Naiinis na tanong sa ak

Cedric’s POV Halos hindi gumagalaw sa kan’yang kinatatayuan si Chloe habang nakatitig ito sa aking mukha, halatang labis itong nagulat sa biglaang pagsulpot ko sa harapan nito.Mataman kong tinitigan ang kan’yang mukha at pakiramdam ko ay si Lexie ang nasa harapan ko, maging ang mga tauhan ko ay hindi makapaniwala sa kanilang natuklasan ng makita ng mga ito si Chloe. Ngayon lang din nila napagtanto na hindi si Chloe ang nasa Mansion kung hindi ang Identical twin nitong si Lexie. Kasalukuyan ko pang pinaimbestigahan kung paanong nahiwalay sa pamilya niya si Lexie, basta ang importante ngayon ay ang tuluyan itong mapasa akin, at iyon ang dahilan kung bakit ako naririto ngayon sa harap ni Chloe.Habang tumatagal ay nakikita ko ang pagkakaiba ng dalawa, light brown ang mga mata nito habang ang kay Lexie ay dark brown.Malambot ang awra ng mukha nito, samantalang ang kay Lexie ay laging may matigas na expression, kalmado ngunit sa talas ng dila nito ay siguradong mapipikon ka. Pinagma

Lexie’s POV Kay bilis na lumipas ng panahon hindi ko sukat akalain na nagdadalang tao pala ako sa anak namin ni Cedric. Hindi ko alam na isang buwan na pala akong buntis ng lisanin ko ang Mansion ni Cedric. Sampung buwan na rin ang lumipas at ngayon ay isang buwan na ang anak ko, nagsilang ako ng isang malusog na sanggol na lalaki. Kung noon ay iniisip ko na tila patapon na ang buhay ko ngayon ay patuloy akong nangangarap na sana ay tuluyan ng magkaroon ng katahimikan ang buhay ko. Ang anak ko ang inspirasyon ko, dahil sa kan’ya ay naging positibo na ang pananaw ko sa buhay. At dahil din sa anak ko ay nagkaroon ako ng plano na magkaroon ng isang maayos na trabaho at normal na buhay. Alam ko na napakaimposible ngunit hindi pa rin ako nawawalan ng pag-asa alang-alang sa anak ko. Walang pagsidlan ang kasiyahan ng puso ko ng makita ko ang nakangiting mukha ng aking anak. Ito pala ang pakiramdam bilang isang ina, masilayan mo lang ang mala anghel na mukha ng iyong anak ang lahat n