“Lian, buksan mo ‘to! Mag-usap tayong dalawa.”Hindi ko pinansin ang pagtawag ni mama sa akin. Kinuha ko ang maleta ko at inilagay doon ang mga damit ko. Walang awat sa pagdaloy ang luha ko. Mayamaya lang ay bumukas ang pinto at pumasok doon si mama. Siguro ay gumamit siya ng duplicate key kaya nakapasok siya sa kwarto ko.“Ano’ng ginagawa mo? Bakit ka nag-iimpake?”gulat na tanong ni mama.Inagaw niya sa akin ang ibang damit na hawak ko. Tumigil ako at tiningnan si mama.“Lian, ano ba ang nangyayari sa ‘yo?” nag-aalalang tanong niya.“Hindi po ba kayo naniniwala sa akin? Totoo po ang sinabi ko kanina. Sinisiraan po kayo ni Kira. Nasaktan po ako sa sinabi nila tungkol sa ‘yo kaya nasaktan ko siya.”Hinaplos ni mama ang pisngi ko. “Alam ko, anak. Naniniwala ako sa sinasabi mo. Pero hindi mo na sila kailangang patulan. Mas malala pa iyong ibang naririnig ko sa trabaho pero hindi ko na lang sila pinapakinggan. Dahil alam ko ang totoo at alam ng Tito Rayver mo na mahal ko siya.”Umiling a

“Alam kong kaya pa din kitang kunin at alam kong hindi mo pa ako nakakalimutan.”Iyon ang mga huling sinabi ni Shiela bago siya umalis. Lumabas na rin kaagad ang secretary ni Arc kaya kaming dalawa na lang ang naiwan. Nakatulala ako sa may pinto habang iniisip ang sinabi ng babaeng ‘yon. Sa tono ng pananalita niya, siguradong-sigurado siya na maaagaw niya si Arc sa akin. Para bang alam na alam niyang hindi pa nakaka-move on sa kanya si Arc. Pumunta sa harapan ko si Arc kaya napatingin ako sa kanya. Bakas na naman ang pag-aalala sa kanyang mukha.“What are you thinking? Don’t believe whatever she said. You trust me, right?” he asked.I smiled then nodded. “Yes. Sa ‘yo lang ako maniniwala at hindi sa babaeng ‘yon.”He caressed my cheek. “Don’t think about anything else. Just trust me. I will never hurt you.”I trust him. I really do. Damn. I even trust him more than I trust myself. And that’s why I know that I’m in deep trouble. Alam ko kasi sa puso ko na kahit anong sabihin niya, han

WARNING: R18+Ilang minuto lang ang lumipas ay dumating na rin ang order nila. Kaya naman sabay-sabay na kaming kumain. Pansin ko na kahit nandito ang mga kaibigan ni Arc ay wala namang nagbago sa kanya. Sobrang sweet niya pa rin na para bang hindi siya nahihiyang ipakita iyon sa mga kaibigan niya. “Here,” he said. Dinagdagan niya ang gravy ko ng galing sa kanya. Napatingin tuloy ako kila Black at Gav na nasa harapan namin. Nakatingin din sila sa amin ni Arc at napahinto sa pagkain.“Gusto n’yo?” tanong ko sa kanila.Sabay silang umiling at bumalik sa pagkain. Nilingon ko si Arc na ngayon ay nakangisi na. Nagkibit-balikat ako at tahimik na ring kumain. Natapos kaagad ang mga kaibigan niya at mukhang balak na ring umalis.“We’ll go ahead, Arc. Stay safe to the both of you,” Black said.Tumango ako. “Salamat. Ingat kayo sa pag-uwi.”Sinamahan sila ni Arc hanggang sa may pintuan at may pinag-usapan pa sila doon saglit. Hindi ko lang alam kung tungkol saan dahil hindi ko naman marinig.

When I was still a kid, I only have one dream. And that was to be able to give back my parents’ sacrifices. Gusto ko lang na masuklian sila sa mga nagawa nila para sa akin. Pero nang mawala si papa, nakita ko kung gaano nahirapan si mama para itaguyod ako. Kaya mas lalong nabuo sa isip ko na kailangan kong mag-aral nang mabuti para masuklian ang paghihirap niya. Nag-aral ako nang mabuti. Pinagsabay ko ang trabaho at pag-aaral. May mga araw na halos sumuko na ako pero sa tuwing nakikita ko si mama, nagkakaroon ulit ako ng lakas. Nagagawa kong lampasan ang lahat ng pagsubok.At nang dumating sa buhay ko si Arc, mas nagkaroon ng tibay ang puso ko. Para bang nagkaroon ako ng isa pang kakampi. Iyong taong hindi ako tatalikuran kahit kailan. Na kahit talikuran ako ng buong mundo, alam kong nandyan lang siya sa tabi ko. Hahawakan niya ang kamay ko at sasabayan akong maglakad sa madilim na daan.Oo, hindi gaanong maganda ang simula naming dalawa. Init ng katawan ang nagtulak sa amin para ma

“Ubos na!” sabi ko nang maubos namin ni Arc ang halo-halo.Itinapon ko muna sa basurahan ang cup bago ako bumalik sa harapan niya. Nakangiti na siya ngayon habang tinititigan ako kaya bigla akong nagtaka.“Mas lalo bang gumanda ang mood mo dahil sa halo-halo?” tanong ko.Umiling siya bago kinuha ang panyo sa bulsa niya. Bahagya niyang hinawakan ang baba ko bago marahang inangat ang aking mukha. Akala ko kung anong gagawin niya, iyon pala pupunasan niya lang ang gilid ng labi ko.“You’re a messy eater,” he said.Napanguso ako. “Dapat sinabi mo na lang. P’wede ko namang ako na lang ang magpunas. Para saan pa ‘tong mga kamay ko?”Inangat ko ang dalawa kong kamay at ipinakita sa kanya. Ngumisi siya bago pinagsiklop ang mga daliri namin. “This is the purpose of your hand. To hold mine,” he answered.Ayan na naman siya. Saan niya ba natututunan ang mga banat niya? May pinapanood ba siyang tutorial kung paano magpakilig ng babae?“Alam mo, nakakarami ka na. Tama ka na, baka maging kamatis n