Celine's Point Of ViewHindi siya umimik at ibinagay sa akin ang jacket na suot niya pagkatapos ay agad na pinaandar ang sasakyan. Tahimik naminh tinahak ang daan pauwi dahilan para mailang ako. Inabala ko na lang ang sarili ko sa pagtingin sa daang tinatahak namin. "Do you want some coffee to freshen you up?" Tanong niya habang ang paningin ay nasa daan pa rin. "Yes, please." I uttered. Agad naman siyang lumiko at pumasok sa drive thru ng isang sikat ng fast-food chain. He ordered me hot chocolate. "What else do you want?" He asked but I can still feel that he's mad. Ganito si Demion. Nakakapagtaka nga dahil sinundo niya pa ako. Kapag kasi galit siya ay hindi niya ako kinakausap or hindi nagpapakita sa akin dahil ayaw niya raw na masabihan ako ng salitang 'di ko magugustuhan. May pagkakataon kasi na nagharap kami n galit kami sa isa't isa at nasabihan niya ako ng masakit na salita na agad niya namang pinagsisihan. He apologized that's why I forgave him, may kasalanan din naman a

Celine's Point Of View NANG MAKARATING ako sa bahay ay agad na bumungad sa akin sina Mom and Dad. Kakauwi lang nila galing sa business trip. Agad akong humalik sa kanilang pisngi at akmang aakyat na sana sa kwarto ko nang biglang magsalita si Mom. "You're eyes are swelling. What happened?" Nag-aalalang tanong ni Mom. I smiled at him and quickly shook my head. Alam kong ramdam ni Mom ang bigat na nararamdaman ko sa aking puso. She just nodded and refrained herself from talking. Kita ko pa ang panandalian nilang pagti-tinginan ni Daddy sa aking peripheral vision bago ako umakyat sa aking kwarto. Kung papairalin at uunahin ko ang pag-iyak ay walang mangyayari sa akin. I heaved a deep breath then stood up. Agad akong pununta sa aking lamesa na kung saan nakalagay ang aking laptop at iba pang gadgets. Pagkalapit ko ay agad kong inaral ang scehdules at iba iba pang important details ni Doc Salvie. Nang matpapos kong gawin ang mga kailangan kong kabisaduhin at tandaan ay agad akong

Celine's Point Of View Oras ang lumipas bago nagsara ang clinic nina Doc Salvie at Emman. Dapat ay sasabay ako kay Lara subalit hindi ko maalala kung saan ko nailagay ang engagement ring ko kay Demion. Tinanggal ko 'yon saglit dahil gumamit ako ng comfort room kanina. Kanina ko pa hinahanap subalit hindi ko makita. Hindi naman pwedeng ipagpabukas ko ang paghahanap sa singsing ko na 'yon dahil engagement ring ko 'yon. "What are you looking for?" Tanong ni Emman sa likuran ko. Alam kong siya ang nagsalita sa aking likuran dahil sa boses niya. Hindi ako umimik at nagpatuloy sa paghahanap ng engagement ring ko kay Demion."Are you looking for your engagement—" Hindi niya natuloy ang dapat na sasabihin niya nng bigla akong magsalita. "Tinago mo?" Nagtitimpi sa galit na turan ko. "N-no. I saw this when I went out of my clinic." Aniya at tinuro ang pintuan ng clinic niya. "Ibigay mo na sa akin, Emman. I am not joking." Seryosong sambit ko. Wala akong oras para makipag-biruan sa kaniya

Celine's Point Of View KINAUMAGAHAN AY maaga akong nagising. Masakit ang ulo ko at medyo nasusuka ako. Marahik ay dahil sa pag-inom namin ni Shamae ng alak kagabi kaya ganito. Nahihilo man subalit pinilit ko ang sarili ko na tumayo at bumaba sa kusina. Naabutan ko sina Cyrille at Manang Puring na naghahanda ng makakain namin. "You were drunk last night. Here, sip some coffee." Turan ni Cyrille. Buong akala ko ay tatanungin niya ako kung bakit ibang iba ang ugali at galaw na ipinapakita ko sa kanila these past few days pero nagkamali ako. Ni isang tanong ay wala akong narinig mula sa kanila. "Was I really totally wasted?" I asked the moment I finished sipping the coffee. "Super." Iiling iling na ani Cyrille. "Normal 'yan sa mga taong nasa edad mo, Celine. At tsaka, ngayon ka lang namn ulit uminom ng ganyan. Enjoy lang nang enjoy." Nakangiting sambit ni Manang Puring. I smiled at them and right after that, I decided to prepare myself for my work. Nakahanda na ang gagamitin kong

Celine's Point Of View KINAUMAGAHAN AY agad kaming nag-usap usap nina Zaijan at Shamae pagkagising namin. Dito sila sa kwarto ko natulog dahil kailangan naming magplano tungkol sa anak ko. "Pvtang ina, paano kung masuntok ako ni Tito?" Halatang kinakabahang sambit ni Zaijan. "He won't. In fact, magiging masaya pa 'yon!" Nakangiting wika ko. I heard him heaved a deep breath then spoke, "Alright, alright! Bago tayo mag-usap ulit, can we eat first? I'm sorry but I'm starving... seriously." Zaijan uttered. Pagkababa namin ay sinalubong agad kami ni Manang Puring. Cyrille probably went to her work already. "You can join us, Manang," nakangiting wika ko habang sina Zaijan at Shamae ay abala sa pagkain. "Naku! Nakakain na kami, Celine. Kumain na kayong tatlo upang magkaroon kayo ng lakas tatlo." Nakangiting sambit ni Manang Puring. Tumango ako at nagpaalam naman na si Manang Puring. I looked at my tummy and couldn't help but to smile. I'll become a mother soon. Lumipat sina Shamae a