“SERENA?!” Nagugulat naming tinitigan ni Raquel ang isa't-isa. Ang kaninang panghihina ng katawan ko ay biglang namanhid, nabuhayan ng pag-asa, napuno ng kagalakan, at anumang oras ay magagawa kong mapaluha. “Raquel… Raquel!” Nagawa kong liparin ang kinaroroonan niya sa kabila ng pag-iika-ika ko ng lakad. Mabilis ko siyang niyakap ng sobrang higpit! Halos imudmod ko sa leeg niya ang aking mukha. Tila'y nagsusumbong na bata akong napahikbi. Walang ibang tumatakbo sa isipan ko, kundi lamang mamahinga sa piling niya. Gusto kong kunin na niya ako ngayon din mula sa impyernong lugar na ‘to! Gusto kong pakinggan niyang muli ang mga hinaing ko, at tulungan akong makabangon muli. Gusto kong sabihin sa kaniya na maling pinili ko si Brantley, na walang ginawa ang taong ‘yon kundi pasakitan ako sa loob ng tatlong taon! I never found love and happiness with him, but rather abuse and endless torment! “R-Raquel, help me…” sobrang hina ko iyong binulong sa kaniya sa takot na madinig ni Ezekiel

Halos mag-iisang buwan na simula nang huli kong makita si Raquel. Sa bawat araw na nagdaraan ay pinanghahawakan ko ang pangako niya sa akin. Alam kong magiging sobrang mahirap ang mangyayaring pagtakas ko. Lalo na't pareho naming makakalaban si Ezekiel, na siyang walang puso, at may obsesyon na mahangad lahat ng gusto niya kahit pa buhay ang kapalit. Pero ni minsan ay hindi pa ako binigo ni Raquel. Naniniwala akong anumang oras ay darating siya, ilalayo ako sa mala-demonyong mansyon na ‘to. She always cares for me and looks out for me, and I know it will be possible to escape if it's through her. She's the only one who could help me. “Miss Serena, tulungan ko na ho kayo.” Napaintag ako sa gulat nang lumapit sa aking ang isang gardenero sa mansyon. “H-Ha? Tulong?” hindi makapaniwala kong usal habang buhat-buhat ang dalawang garbage bags. “Tutulungan mo ‘ko??” “Ah,” nakangiti siyang napakamot sa ulo. “Kanina pa po kasi kita nakikitang pabalik-balik sa pagtapon ng basura. Ilan pa b

Napalingon kaagad ako sa matipunong lalaking kumuha ng bitbit-bitbit kong tatlong garbage bag. “Oh! Para kang kabute, kung sa'n-saan ka sumusulpot," natutuwa kong puna kay Dan. Magiliw siyang sumabay sa paglalakad ko. “Sinisiguro ko lang po na walang ibang makakakita. Alam mo na?” “Oo sige.” pabiro akong suminghal. “Salamat.” “‘Walang anuman!” Mabuti na lamang at ang tapunan ng basura ay nasa likod ng mansyon, kung saan malapit ang garden na inaalagaan noon ng matandang lalaki, at ngayon ay si Danilo naman. Hindi dinadaanan ang garden ng mga katulong sa loob ng mansyon, dahil hindi nila sakop ang trabaho rito. Maliban na lamang kung may gagawin sila na madadaanan ang lugar na ‘to gaya ang pagtatapon ng basura, ay doon lamang nila makikita ang gardenero. Sa nakalipas na ilang araw ay tinutulungan niya ako sa pagtapon ng basura, at naglalaan din ako ng sampung minuto para magpahinga sa garden niya nang walang ibang nakakapansin. “Nakakainggit ang trabaho mo, Dan. Ang payapa rito

‘Serena, I hope this letter will find you well. I miss you so much, and there's no word that could describe how I'm heartbroken right now, knowing Kuya kidnapped you while guessing what actually happened between you and Brantley. ‘Wag ka ng mag-alala. Ngayong nakita muli kita, hindi ako papayag na api-apihin ka lang diyan sa loob. Sinabi sa ‘kin ni Danilo ang kalagayan mo, kung pwede lang ay susugod ako diyan para mag-eskandalo! Pero hindi, meron akong plano. Sisiguraduhin kong makakalabas ka diyan ng buhay at hindi ka na makikita pa ng baliw kong kuya! Please, take care of yourself while I'm executing our plan. I love you so much, and I miss you!’ Halos mapaluha ako sa makadamdaming bagaman simpleng sulat sa akin ni Raquel. Walang duda, sulat-kamay niya ang nababasa ko ngayon! Wala pang dalawang araw ay natanggap ko agad ang sulat niya. Dahil sa hindi inaasahang pangyayari na pagbabawal sa akin ni Ezekiel na magtapon ng basura, ay mayroon kaming napag-usapan ni Danilo. Sa tuwing B

“Take a quick shower, and let's have breakfast.”Tinanggal ko ang mga namuong muta sa magkabilang gilid ng mga mata ko, saka pinagmasdan si Ezekiel na siyang nakaupo sa gilid ng kama habang inaayos ang polo shirt niya."Okay." Well, this is the first time he offered me breakfast after sleeping with him.Nananakit ang katawan kong bumangon at umalis sa kama. Nagtungo agad ako sa banyo niya para maligo at mag-ayos ng sarili.Sa terrace din ng kwarto niya kami kumain pagkatapos. Nakahanda na roon ang pagkain sa maliit na lamesa, at tanging dalawang upuan lamang ang magkaharapan ang naroon.I wonder who's the unluckiest woman to ever sit here and deal with him?Naupo ako sa kaharapan niya. Nang magsimula siyang kumain ay doon ko rin lang hinawakan ang kutsara ko.“Are you taking the vitamins I gave you last time?” malamig niyang tanong sa ‘kin.Tumango ako nang hindi siya tinitingnan. “Mm,”“Then, why are you not gaining weight?”“Hindi ko alam.”“Tsk! We'll have to take a look at that af