MARTIN:"Duncan?!" Napatakbo si Martin ng makita niya si Duncan na nakasandal sa may pader ng elevator sa ground floor sa loob ng gusali kung nasaan ang apartment ni Hannah. Hindi siya nakinig sa banta nito kaya nakarating siya agad doon upang sundan ito. Natakot kasi siya na baka masaktan ng kanyang kaibigan si Hannah. (Too late...) Mukhang nasugod na ni Duncan si Hannah base sa nakikita niyang itsura ng mukha nito Nagdudugo ang kamao nito na tila may sinuntok na pader or nasugatan. "Did you hurt hannah?" Tanong niya agad dito ng makalapit ngunit hindi ito sumgaot. Nakayuko pa rin ito at tahimik. "Come on, Tell me?! Sinaktan mo ba siya?""No!" Angil nito na waring nakukulitan sa kanya. "M-mas kailangan kong saktan ang sarili ko," Narinig niya pang bumulong ito sa sarili."K-kasalanan ko ito Martin. Hindi ko alam ang gusto ko. Ako ang may kasalanan kung sakaling may mangyari sa mag-ina ko." Naramdaman niya ang pagsisisi sa boses ng kaibigan. "I dont want to lose them. I realized ho

DUNCAN: Nang makalabas si Marion ay halos araw-araw silang mag-asawa sa hospital para mabantayan nila ang anak na si Baby Daniel. Maganda naman ang update kay baby Daniel dahil araw-araw ay mas sumisigla ito at tuloy-tuloy ang magandang pagdedevelop ng organs nito Wala namang nagiging kumplikasyon ang nakikita sa pagmomonitor dito. Iyon lamang ay bawat araw na dinadalaw nila ito ay kung saan-saan nakakabit ang swero nito dahil maliit ang mga ugat nito sa may pulso. Si Marion naman ay very hands-on sa kanilang Unico Hijo. Hindi na rin halos sila nagkakausap dahil kunug minsan ay palitan sila sa pagdalaw dahil na rin may mga trabaho siyang kailangang unahin. Hindi rin niya nakakaligtaang daanan ito before and after work kahit na hectic ang schedule. Naging ganoon ang kanilang routine sa loob ng mahigit na isang buwan na rin. Halos hindi na sila nagkikita ni Marion sa loob ng bahay dahil unang-una sa lahat ay iniiwasan pa rin siya nito. Hindi rin sila natutulog sa iisang kwarto dahil

MARION: Kinabukasan ay hindi sila nagpansinan ni Duncan ng magising sila pareho sa umaga. They did their own routine in the morning, She was busy preparing for their breakfast and taking care of their child at the same time. Duncan was also preparing to go to his work but that day was an extra busy day for her husband dahil pabalik-balik ito sa sariling office nito sa may second floor ng kanilang bahay kung kaya hindi rin siya nito pinapansin. Nainis siya ng hindi man lang siya tapunan ng tingin nito ng magpaalam ito sa kalong na anak para pumasok sa trabaho kaninang umaga. (The nerve!...) salubong ang kanyang mga kilay habang nakahalumbaba sa isang glass table ng department store sa isang mall. Pagkatapos kasing umalis ni Duncan sa umaga ay nagpasya siyang lumabas din munang mag-isa upang bumili ng nanny cam para sa kwarto ng kanyang anak. Gusto rin niya kasing maglakad-lakad mag-isa upang makalimutan ang mga naging eksena nilang magasawa kagabi. Hindi rin niya talaga maintind

MARION: "You're not coming with me?" Narinig niyang sabi ni Duncan sa kanyang likuran ng makapasok ito sa kanilang walk-in-closet habang siya ay nakaupo sa tapat ng kanilang vanity mirror at nagkakabit ng kanyang jewelrey set made of rose gold and white pearls. Tinerno niya ito sa suot ng long gown na kulay itim na hapit sa kanyang katawan, backless ito hanggang sa pinakababa ng kanyang bewang at mahabang slit sa kanyang bandang harapan. Tinignan niya lamang ito sa katapat na salamin. Duncan was already wearing his Modern Tuxedo habang walang lingong kinuha ang susuotin nitong rolex. Kinuha nito iyon sa center island ng kanilang WIC kung saan nakalagay ang collections nito ng mga relo. " I can't come with you tonight, I have an event to attend to," nilingon niya ito upang tignan ito habang kinakabit ang napiling relo. " You can attend on your own right?"Sabi niya. "I see," -Duncan Ramdam na ramdam nilang dalawa sa gabing iyon ang tensyon sa pagitan nilang mag-asawa. Kulang na l

DUNCAN:Halos isang oras na rin ang nakakaraan ng makarating siya sa isang event kung saan ay isa siya saz special guest dahil kailangan niya magspeech sa harap ng stage para sa opening ng bagong bukas na theatre na kanyang idinesign noon. The party had a corporate theme with black and white motiff. It was really a sophisticated event na tanging mga kilalang tao lang ang imbitado dito. Halos isang oras na rin na umaandar ang party pero ito siya, Nasa isang sulok ng lamesa at inuubos ang isang basong whiskey na ibinigay ng nag ro-roam ng waiter. Halos wala siyang kagana-ganang umattend lalo na nang malaman niya kung saan papunta ang kanyang asawa. (Wine and Brandy co. huh..) He chuckled ng maisip kung gaano kabaduy ang brand name na ito. He grabbed another whiskey ng may mapadaang naglilibot na waiter at muling tinungga ang kalahati noon. "Hey, Mr. Duncan Sylvanno," It was Martin ng makalapit ito kung saan siya nakatayo na table. "Hindi ka pa nagsisimula sa speech mo sa stage, tip