Ibinalig ko ang atensyon ko sa mga dumadaan dahil kilig na kilig sila habang nakikita nila kami kaya inagaw ko ang kamay ko mula kay Janjoe at ngumiti na may halong ilang. “Pag-iisipan ko ‘yang sinabi mo. Sa ngayon ay wala muna sa isip ko ang makipag-relasyon kasi focus muna ako sa baby ko,” I said honestly. Tumango siya na walang bahid ng kahit ano mang emosyon. “I can wait. I can help you to take care of the baby. Anyway, may name na siya?” tanong niya at hinawakan pa ang likod ko bago niya ulit itulak ‘yung cart. Ako ang nahihiya sa ginagawa niya. I mean, hindi ako sanay na pinagsisilbihan ako ng isang lalaki. Kay Neil lang talaga ako na-expose. Nahihiya na nga rin ako sa kanya, kay Janjoe, kasi parang nahihirapan siya. Hawak niya ako habang tulak-tulak ang cart. Napakabait naman niya at napakamatiisin. “Kumain ka na?” tanong niya sa ilang segundong pananahimik namin. “Hmm, bago ako umalis sa bahay. Anyway, tama na ‘to, magbabayad na ako,” ‘kako at kinuha ang card ko. “I’l
Ang kwarto ko ay isa na ngayong comfort room para sa akin. It has soft hues that can comfort my eyes, ang mga mapuputlang pader na pinabago ko lately nung nabuntis ako ay nagpapakita ng malumanay na liwanag na dumaraan sa mga kurtina at bukas na bintana. May amoy ng lavender na umiikot sa hangin, isang nakakapagpagaan na amoy na karaniwang nakakapagpapalakas ng loob ko. Bili ni Daddy ang humidifier kong ‘yon. But today, the scent couldn't mask the rising tide of emotions that had my chest tight and my throat constricted.Naalala ko kasi ang nangyari doon sa Department store. Nakita ko kasi na kumalat sa social media ‘yung nangyari pero blurred ang mukha ko, but Vannezza’s voice is recognizable.I sat on the edge of the bed, my hands resting on my belly. Kinuha ko ang teddy bear na nakahiga sa sahig at niyakap ito ng mahigpit na parang isang baby. Minsan nagpapractice akong nag-aalalaga ng baby using teddy bear kaya minsan nagmumukha akong baliw. Bigla kong naalala ang isang notebook
A/N: Sorry if one chapter lang po sa isang araw. Busy this week. Happy 1k reads![ZACHNE ARNEIL GOMEZ]Sa paglubog ng malamig na gabi sa Munich, ako'y lumabas mula sa mahaba na tren, my heart is pounding with a mixture of nervousness and at the same time determination. I was feeling the independence here. No parents stricly giving me rules, no fake friends, no bars, no girls, only me. I just arrived in Germany from the Philippines and it was tiring but I need to endure it for a while. Dala-dala ko ang bigat ng isang malalim na misyon na sa hindi pamilyar na lugar rito sa Munich. Matagal na akong gustong papuntahin rito ng mga magulang ko pero dahil gusto kong maging masaya ay pinili ko na lang magbulakbol habang pinaglalaruan lang ang mga pera.May mansyon ako, may maliit akong business, hindi naman ako ang magmamana ng SHC.The first thing that came to mind when I set foot in this country was the death of my mom. I had already talked to Uncle before I even arrived here. I told him t
Two days had passed since I arrived in Germany and it is not boring for me at least I’m with my genuine family member here. Pumasok ako sa kwarto ni Tito na walang katok-katok. Siya naman ay busy sa pagbabasa ng libro. Tinupi niya ang libro niya pasarado at ngumiti sa akin nang makita ako.“Ilan kasi kayong magkakapatid nina Dad, tito?” I asked while sitting on the bed. Kinuha ko yung white board at marker na dala ko nang pumasok ako. Ayokong magsayang ng oras dito na walang ginagawa. Masyado na akong nagpapagwapo ng dalawang araw.“Nagmamadali ka ba, iho?” natatawa niyang tanong at humiga sa kanyang higaan.“Yes po. May babalikan pa kasi ako sa Pilipinas.” And I can't wait to see her. I should have just called her while I was resting from the past two days. Edi sana nabuhayan pa ako, tsk. But no, I can't communicate with her for now. She needs to endure first that I wasn't there by her side.“Are you in love?” may pag-aasar na tanong niya at umangat muli mula sa higaan. Hindi ko siya
“Not kidding at all?” My question was weak and my eyes started to well up again because of what I found out.He smiled as if he hadn't seen me in so many years, and even he was starting to tear up.Gusto kong tumakbo na parang bata na hindi nakita ng ilang taon ang ama. Kaya pala mas nananaig siya sa puso ko sa tuwing magkasama kami kumpara kay Dad.“You're my son and Zitor’s son is Denzel. Pinalitan ka niya para kay Denzel mapunta lahat ng properties na ipinamana ng lolo mo para sa ‘yo at para sa ‘kin. N’ong malaki-laki na kayo mga nasa tatlong taon kayo ay doon ko lang nalaman ang katotohanan kaya galit na galit ako sa Dad mo. Binantaan ko siya na huwag ka niyang sasaktan at pababayaan dahil sa isang beses, gaganti ako sa kanya, kapag gumanti ako malala pa sa malala,” paliwanag niya. Nag-iwas ako ng tingin panandalian at napapikit ng mariing. I can't even breathe properly because of his words.“But why didn't you do anything? Why did you let everything that was meant for you go to
“Okay, before she died…” Kinuha ni Daddy Armi ang marker na hawak ko “...ang daddy mo ang huli niyang nakausap.” He wrote the name of Daddy Zitor’s on the left side of the white board. “Pero imposible na gagawin ‘yon ng kapatid ko. Hindi siya mamamatay tao. Matakaw lang siya sa pera at tuso sa negosyo pero hindi siya gagawa ng ganung kasalanan,” pagdedepensa niya.Hindi ko rin naman pinagbibintangan si Dad.“And…kasama ba ako, ‘nak?” I couldn't help but laugh at his funny question. I chuckled while shaking my head."Sure, go ahead and put your name," I jokingly said. He then leaned on me while writing the names of his siblings.“Lahat ng may galit sa kanya ito. Si Zitor,” binilugan niya ang name ni Dad. “Nagalit siya kasi nga buntis siya tapos ako ang ama. Hindi niya natanggap na balang araw ay ikaw ang magiging tagapagmana ng SHC. Hindi ‘yon malaking dahilan para saktan niya ang Mom mo. Si Cerelina naman, galit siya dahil sa nalaman niyang hindi si Zitor ang ama ng dinadala ng mommy
Pumaroon kami kay Tita Amira upang bumisita sana sa kanyang bahay. Yes, magkakalayo sila. Malapit lang naman ‘yung kina Tita Cere. Ayaw kasi ng mga Gomez na dikit-dikit sila dito sa Germany. Ewan ko ba sa pamilya ko may sari-sariling mundo.“Where is she?” Dad asked and turned to me. I shrugged and looked around, and then I saw my girl cousin running towards us.“Uncle Dad!” She called out to Dad and hugged him. "Kuya Zachne, you're here!" she noticed and then hugged me. She's only 16 and she's still being treated like a baby.A gigantic grin spread across her face as her eyes brighter like a star.“Hello, Alvirah, how are you? The last time I saw you you’re still a kid but now you grew up beautiful and lovely,” puri ko at hinalikan ang kanyang noo.“Where's your mom?” tanong ni Dad at inaya kaming dalawa na pumasok.“Umuwi po sa Philippines. Si Ate and Tito Jivan ‘yung kasama ko eh. I don't know what she will do in the country. Babalik daw po siya next month. Sabi ko sasama ako pero
“Sigurado ka na ba riyan sa desisyon mo na pupunta ka sa SHC? Ayaw mo munang sumalangi sa iyong ama?” Dad asked, raising his left eyebrow. He is in my room now, he is resting his body. Madalas ay dighay siya nang dighay. Katatapos lang naming kumain.“Nandoon na ako,” makahulugang sagot ko at ngumisi. He tsked and made his hands as his pillows while staring at the ceiling that has a lot of glow in the dark things.“He is still your father. He raised you, he fed you, so don't forget about him,” paalala niya habang prenteng nakahiga sa kama ko.I know about that. Malaki ang utang na loob ko sa parents ko. Hindi ko naman din kakalimutan lahat ng ginawa nila para sa akin, pero kung papipiliin ako, pipiliin kong manatili sa puder ni Dad, to my real father who’s really loving me.“Alam mo ba na kaya naging sila ng mom mo at dad mo dahil mabilis mauto ang mom mo?” kwento niya sa matagal na pananahimik sa paligid. Nanatili akong nakatitig sa laptop ko dahil gusto kong mabalitaan kung ano ang