Chapter 3: Impossible

Kinabukasan ay maaga akong pumasok sa school. Sakto rin naman na naroon na si Zarren kaya hindi ko na kinailangan pang magpapanis ng laway. Siya lang kasi talaga ang kumakausap at pumapansin sa akin sa school. 

Hindi ko alam kung dahil ba ‘yon sa pagiging top 1 ko sa klase o dahil lang sa fact na ayaw nila sa akin. Maybe because they thought I will be mad if they talk to me o baka naman sa isiping baka maabala lang nila ako kaya hindi na lang nila ako kinakausap, o kahit ang batiin man lang sa umaga. 

Well, I’m used to it... but still. I want to be friends with them also. It’s just that I don't know how will I approach each one of them. 

“Ano, ayos ka na ba? Ayos na ulo mo? Wala ka ng tama ngayon?” sunod sunod na tanong ni Zarren sa akin. 

“Tigilan mo nga ako Ang aga aga namb-bwisit ka na naman!” humalakhak siya at ginulo ang buhok ko. 

Inirapan ko naman