Chapter 13: Friend

Chapter 13

Friend

Matapos maisuot ang hoodie jacket na ipinatong sa akin ni Zarren ay agad akong tumayo sa pagkakaupo ko. 

I let out a long sigh before walking alone. Wala na ang basa sa pisngi ko pero hindi ko pa rin maiwasang hindi mangilid ang luha ko. 

Kapag alam kong papatak muli iyon ay inuunahan ko ng punasan para hindi malaglag. Pero tuwing ginagawa ko iyon ay mas lalo lang akong naiiyak. 

Inis akong ngumuso bago sunod sunod na pinunasan ang mga luhang pumapatak sa pisngi ko. 

Malaki ang jacket ni Zarren sa akin kaya naman naitago non ang mga kamay ko. Hanggang hita ko rin iyon. Ngumiwi ako habang pinupunasan ang mukha ko gamit ang laylayan ng manggas ng jacket niya. 

I cried once again when I smelled his perfume. Pakiramdam ko ay pinapatay ako ng amoy. It feels like his jacket and his perfume are torturing me. At ilang mura na ata ang nasabi ko habang tuloy tuloy pa rin ang pag