Chapter 14: Unsaid

Chapter 14

Unsaid 

I yawned after waking up to a long sleep. Kinusot ko ang mga mata ko at saka bumangon at naupo sa kama. I smiled sweetly when I saw that it’s still dark outside. 

Nang mapatingin ako sa alarm clock ay nakita kong alas dos y media pa lang ng madaling araw. 

Agad akong bumangon at kumuha ng sweater sa closet at saka isinuot iyon. I unlocked my veranda and went out. 

Kahit naka sweater ay ramdam ko pa rin ang lamig ng hangin sa madaling araw. Natanaw ko ang mga iilang bukas na ilaw sa may gilid ng bahay. Puro puno naman ang nakikita ko sa harap ko ngayon. 

The trees are dancing as the wind blew cold winds. Napangiti ako at saka naupo sa isa sa mga upuan doon at niyakap ang sarili. I smiled and look at the sky. Madilim iyon at marami pa ring bituin. The moon is still visible right now. Syempre dahil madaling araw pa naman. 

Napag-isip isip k