Chapter 18: Coffee

Lalabas na sana ako ng opisina niya because being with him in his office made me feel uncomfortable. Most especially the way he glanced at me. It was always giving me damn feelings.

Daig ko pa ang tumakbo nang walang tigil sa kahabaan ng EDSA. Kung puwede lang dukutin ko ‘yang mga mata niya, noong isang araw ko pa sana ginawa.

“E-excuse me, Sir,” paalam ko na sa kanya, sabay talikod.

“Wait, Miss Cordova,” mariing pigil niya na ikinahinto ko sa paglabas.

“May ipag-uutos pa ba kayo?” Lumingon uli ako but I was not glancing at his eyes.

“Nothing. Huwag ka munang umalis. Come here and join me with this coffee,” sabi niya, nakatingin pa rin nang deretso sa akin.

Ayoko nga. Tanghaling tapat, ang init ng panahon, idagdag pa ang init ng titig niya.

“B-but, Sir, may gagawin pa kasi ako at tatapusing trabaho. I-I just can’t join you,” dahilan ko kahit ang totoo, wala naman talaga akong importanteng ginagawa. Nagp