DZION WILLIAM MHRIZ
“Kumusta si Midnight?”
Iyon agad ang bumungad sa akin nang makapasok ako sa loob ng office namin. Dinakuan ko ng tingin si Caz na kasalukuyang kunot-noong nakatingin sa akin.
“Bigla siyang nag-hysterical at nawalan muli ng malay,” simpleng sagot ko, at nakita ko ang biglaang pagtayo niya sa peripheral vision ko.
“What did you do?!” galit na aniya, at hinawakan pa ako nang mahigpit sa kwelyo.
I grinned. “Do you like her?” I asked. Biglang lumambot ang ekspresyon niya at pabarog akong binitawan. Bahagya naman akong napaatras sa ginawa niyang iyon.
“Ano ba, Caz! Baka nakakalimutan mong leader natin ’yan at isa siyang Prinsipe sa labas ng Underworld,” pag-awat ni Jerome.
“I don’t f*cking care. Bullsh*t Royalties and their rules!” galit na ani Caz, at padabog na lumabas ng office.
“Mukhang tinamaan ng espada ni Midnight. Sapul sa puso e,” natatawang ani Terson, pero agad din siyang huminto nang makita niyang masama akong nakatingin sa kanya.
Huminga ako nang malalim at binalingan ng tingin si Jerome. “Wala pa bang bagong misyon?” Umiling siya. “Aalis muna ako. Update me when Caz came back.”
Nang makalabas ako ng Underworld, agad kong pinaharurot ang aking kotse paalis doon. Mabilis naman akong nakarating sa patutunguhan ko.
Nang nasa harap na ako ng gate ng isang mansion, may red scanner na nag-scan sa kotse ko at awtomatikong bumukas ang gate. Pinaandar ko papasok ang aking kotse at nag-park sa harap ng mansion.
“Nasaan si Dex?” bungad ko sa mga tagapagsilbi sa mansion.
Hindi pa sila nakakabuka ng bibig nang may maaninag akong pigura ng tao na naglalakad pababa ng grand staircase.
“William…” aniya nang makalapit siya sa akin. “It’s my pleasure to be visited by the Crowned Prince,” mahinahong dugtong niya at inayos ang mahabang palda na halos naapakan na niya. “Ano’ng kailangan mo sa akin, my beloved Prince?”
“Nasaan ang bala?” I asked with an authoritative tone.
Binuksan niya ang pamaypay at malumanay itong ipinaypay. “I don’t know what you’re talking about.”
“How much?” I asked, pero mapang-asar lang niyang itinaas ang hintuturo niya at iwinagayway iyon.
Inis kong hinugot ang baril sa bewang ko at itinutok ’yon sa kanya, at namalayan ko na lang din na napakaraming armalites na rin ang nakatutok sa akin. Naglakad siya paikot sa akin habang patuloy pa rin ang mahinhin niyang pagpaypay. Nang tumigil siya sa aking harapan ay biglang siyang napaisip.
“I’ll give what you want, but in one condition…” aniya. Ibinaba ko ang aking baril at gano’n din ang guards niya. Sinenyasan ko siyang ipagpatuloy ang sinasabi. “Alamin mo ang secret identity ni Midnight Blade.”
🗡️
Kasalukuyan akong nagmamaneho pabalik ng Underworld, pero hanggang ngayon ay hindi mawala sa isip ko ang napag-usapan namin ni Dex.
Bakit ba kailangang alamin pa niya ang totoong katauhan ni Midnight? Pwede namang siya na lang ang gumawa n’on lalo na’t marami siyang koneksyon.
Nang makarating ako sa Underworld ay dumiretso ako sa bulletin board para kumuha ng bagong misyon. Nasa malayo pa lang ako pero tanaw na tanaw ko na si Midnight na nakatayo sa harap n’on. ’Tulad noon, wala siyang pakialam na kumuha ng folder at umalis na. Nang makaalis siya ay saka ako lumapit doon at pumili ng magiging misyon namin.
Pagbalik ko sa office ay nandoon na silang lahat pati na rin si Caz. Tumigil sila sa mga ginagawa nila nang makita ako. Nilagay ko ang folder sa office table ko at saka umupo.
“May bago tayong misyon at sana naman ay hindi na natin kalaban ang Fencer sa pagkakataon na ito,” sabi ko, at binuksan ang folder.
Nang buksan ko ’yon ay litatro ng patay na pusa ang nakita ko. If I estimated it correctly, I think it’s almost a hundred of cats or even more. Nang ibaba ko ang aking tingin sa ibabang parte ng papel, nakita ko roon ang title ng misyon namin, “Animal Serial Killing”.
“Napakawalang puso naman ng serial killer na ’yan. Pati mga inosente at nananahimik na mga pusa ay pinatay,” malungkot na ani Terson. No wonder kung bakit ganyan ang reaksyon niya, he’s a cat lover.
“So, ano’ng magiging parte natin sa serial killing na ’yan?” Jerome asked.
Nang ilipat ko ito sa next page, tila may nagliliyab na apoy sa loob ko, dahilan upang mag-init ang buong pagkatao ko sa galit.
“Protect the serial killer,” pag-basa ni Terson sa nakasulat doon.
I’m a Prince of this Nation and one of my royal duty is to protect every living thing in this country, but why would I protect a stone-hearted devil?
“Hindi natin pwedeng gawin ’to,” kumbinsidong saad ko.
“Kung hindi natin gagawin ’to, mas malaki ang ibabawas sa puntos ng grupo pati na rin sa individual points natin. Malaki ang chance na bumaba tayo sa rank, lalo na’t kaunti lang ang lamang natin sa Fencers,” ani Jerome. F*ck that ranking.
“Ano ba’ng dapat nating unahin, ranking o buhay ng mga inosenteng hayop na maaari pa niyang biktimahin kung makakatakas siya dahil sa misyon natin? Masisikmura ba ninyo na habang nagpapakasasa kayo sa p*tang*nang fame na ’yan, may mga hayop na nagdurusa?”
“Tama si Zio,” maikling ani Caz.
“Parang may magbabati na ngayong gabi,” pang-aasar ni Terson, dahilan upang samaan namin siya ng tingin. “Chill, dude.”
“Bakit hindi na lang tayo magpatalo sa magiging kalaban natin?” Jerome suggested.
“Intentional lose is equivalent to rejecting the mission,” sagot muli ni Caz.
“So, what are we supposed to do when we left with no other choice?” naguguluhan at kunot-noong tanong ni Terson.
“We need a plan, Gunster,” I said, at sinenyasan sila na lumapit sa akin.
Sana lang talaga ay hindi namin kalaban ang Fencer sa misyong ito, dahil kung makakalaban pa namin sila ay itutuloy ko na ang pinag-usapan namin ni Dex.
“Alamin mo ang secret identity ni Midnight Blade.”
“Why would I do that? Isn’t it against the rules of assassins? Our identity must be hidden to everybody except to our comrades.”
“Hindi ba’t gusto mo ang golden bullet? Then do me a favor. I’m not asking you as the Prince of Geordan, you’re doing me a favor as my asssassin,” pamimilit niya.
Bumuntonghininga ako at saka siya tinitigan sa mga mata niya. “Ano ba’ng pakay mo kay Midnight, bakit kailangan mo pang ipagawa sa akin ’to?”
Naglakad siya palapit sa akin at nilapit ang mukha niya sa tainga ko. “Hindi ba’t gusto mong tulungan kita sa pagkamit ng hustisya para kay Ate Golden? Then, investigate my person of interest, Kuya Zio.”
DZION WILLIAM MHRIZ “Handa na ba kayo?” I asked, habang naglalakad kami palabas ng Underworld. “Kailangan nating maghiwa-hiwalay mamaya para mas mabilis matapos ’to. I already assigned you to your respective parts and who will be your companion.” “Aye, aye, Master!” sabay na sigaw nina Terson at Jerome at nag-salute pa. Hays, mga siraulo talaga. We parted ways when we reached the parking lot. I hop into my car. Dinukot ko mula sa aking bulsa ang kapirasong papel na naglalaman ng clue para sa misyon naming ito. “Ako ang tagalutas ng problema.” I read it several times, but I still don’t get it. I was in the middle of thinking who the hell is the culprit when my phone rang. “I have something for you, Prince Dzion,” Dex said, and ended the call. Inis kong hinampas ang stirring wheel ng kotse ko na naglikha ng malakas na tunog dahil sa busina, at saka ko ito pinaharurot ng paalis. 🗡️ “What is it this time, Dex?” I asked, when I arrived at her office. Lumapit siya sa akin at ibin
BRIANNA ZAFFRIE COLTON “Momshie ano’ng misyon ang nakuha natin?” tanong ni Thyrie nang makabalik ako sa office. Umupo ako sa swivel chair at itinaas ang paa sa table saka binuksan ang envelope na naglalaman ng misyon namin. Binasa ko ang nilalaman niyon at hindi ko naiwasang makaramdam ng kirot sa dibdib. “It’s an animal serial killing and we need to assassinate the culprit,” I explained. “Napakawalang-puso naman ng tao na ’yan, pati mga hayop ay idinadamay,” umiiling na ani Cath. “Fencers, be ready. Iisa lang ang serial killer, pero marami tayong makakalaban. For sure there are groups who are assigned to protect the culprit.” Lumabas na sila para kumuha ng mga armas sa weapon room ng Fencers, habang ako ay isa-isa kong tiningnan ang mga documents na kasama ng misyon namin. Together with our mission, there is a picture of a cell. Ano’ng kinalaman ng kulungan na ito sa misyon namin? Is it one of the clue where we can find the culprit? Tumayo ako at lumabas ng office habang dala-
BRIANNA ZAFFRIE COLTON “Paano ba ’yan, Gunster, ako na naman ang nagwagi,” mapang-asar na sambit ko nang tuluyang mawalan ng buhay ang killer. “We are supposed to make her surrender, pero sa ginawa ninyong pag-atake, we failed to save her from your wrath,” ani Caz. Agad niyang naagaw ang pansin ko. Nilapitan ko siya at tiningnan ang leeg niyang nagkaroon ng kaunting laslas dahil sa ginawa kong pagbato ng shuriken kanina. Mula sa gilid ng mga mata ko, nakita ko kung paano ako tingnan nang masama ni Night Bullet. I turned my gaze to him, pero hindi siya nagpaawat. “Is there a problem, your highness?” I curiously asked, dahilan upang bumalik siya sa katinuan. “W-wala… May iniisip lang ako,” nauutal na sagot niya. “Gunster, let’s go. Bumalik na tayo sa Underworld.” After that, iniwan na nila ako roon at umalis na. Naglakad na rin ako paalis at para puntahan ang Fencers na nakikipaglaban pa rin base sa naririnig ko sa earpiece. “Retreat, Fencers, tapos na ang misyon natin dito.” “M
DZION WILLIAM MHRIZ “Dex!” sigaw ko nang makarating ako sa bahay niya. Agad namang lumabas ang mga guards niya at iginaya ako papunta kung nasaan siya. Pagbukas ko pa lang ng pinto ay nakita ko siya sa tapat ng human-sized window ng office niya. Nakatanaw siya sa labas ng bahay. “Bakit hinayaan mong malamangan kami ng Fencers?” Hinarap niya ako. “That ranking was based on your group’s performance,” maikling aniya at marahang naglakad palapit sa akin. “Did your group did well?” Natahimik ako sa tanong niya. Aminado naman ako na puro palpak ang mga nakaraang misyon namin, but I know that she can manipulate the result since she’s the one who’s making it. “’Yan lang ba ang ipinunta mo rito? I didn’t know that you can go this low, kuya, and just for a rank?” “Pumapayag na akong imbestigahan si Midnight Blade.” A smile formed in her lips. “Excellent choice.” 🗡️ Pagbalik ko sa Underworld ay sinalubong ako nina Terson. “Master, may misyon tayong kailangan gawin. Personal na ipinadal
BRIANNA ZAFFIE COLTON “Gumising ka na riyan, Midnight,” pangbubulabog ni Thyrie sa pagtulog ko. Umupo ako sa aking kama at humikab bago siya tiningnan nang masama. “Ano ba, Thyrone?” Hindi man lang niya ako tinapunan ng tingin dahil abala siya sa paghahalungkat nang kung ano sa loob ng cabinet ko. Dahil sa inis ay kinuha ko ang ang dagger sa bed side table ko at binato ’yon sa kanya. Daplis lang ’yon para makuha ang atensiyon niya. “Balak mo ba akong patayin, Zaffrie?!” sigaw niya habang nakahawak sa kanyang dibdib na parang minasilya naman, pero nagsusuot pa siya ng bra. “Ayaw mo kasi akong pansinin. Ano bang nangyayari? Ang aga-aga ay nangbubulabog ka?” “Nakalimutan mo na ba? My gosh, Zaffrie! Ikaw pa naman ang president ng Student Council tapos nakalimutan mo kung anong ganap ngayon?” “Bakit hindi mo na lang sabihin? Ang dami mo pa kasing sinasabi, hindi ako manghuhula.” “Tomorrow is our foundation day sa school, don’t you remember? Today is our preparation day for the event
DZION WILLIAM MHRIZ “Maayos na ba ang lahat?” tanong ko sa kanila. “Ayokong magkaroon ng abeerya mamaya.” “Maayos na. We also build an alliance sa jail booth if ever na walang pumunta sa booth natin ay may maidadala sila,” ani Caz at inayos pa ang salamin niyang nahulog na sa bridge ng kanyang ilong. “Prince Dzion!” sigaw ng isang jail guard na tumatakbo palapit sa akin. “Any suggestions sa susunod na ipapahuli?” Tumingin-tingin ako sa paligid hanggang dumako ang paningin ko sa isang nakakaaga-pansin na mukha ng isang babae. She looks so familiar, but I can’t remember where did I saw her. “Those who are wearing any white clothes,” sagot ko. Umalis na siya, pero ang paningin ko ay nakatuon pa rin sa babaeng naglalakad palayo. “Kilala niyo ba ’yong babaeng iyon?” tanong ko kay Jerome at itinuro ang babae. Nginuya muna niya ang kinakain na hotdog. “Hindi mo ba siya nakikilala? Student Council president natin ’yan. Bakit?” Umiling na lang ako at naglakad na paalis sa booth namin. I d
BRIANNA ZAFFRIE COLTON Yesterday was a tiring day, and today is our last day. Ngayong araw gaganapin yung continuation ng operation sa mga booths at mamayang gabi naman gaganapin ’yong masquerade ball as the closing event of our foundation day. Kasalukuyan akong nagmumuni-muni sa likod ng booth namin nang marinig kong may tumawag sa first name ko. How dare him? Masamang binalingan ng tingin ang taong ’yon at agad nawala ang kunot ng aking noo nang makita na ang prinsipe pala ’yon. Awtomatikong tumaas ang kaliwang kilay ko nang makita siya. I even scanned him from head to toe. “Hi, Brianna,” aniya at nakangiti pa sa akin. Kahapon pa niya ako kinukulit. Ano ba’ng problema niya? Does he like me or what? I hope not, dahil kung totoo ngang may gusto siya sa akin, I’m sure that I’ll be in jail in no time because of breaking their prince’s heart. “Ano’ng kailangan mo?” I asked. “I’m sure that you’re aware of tonight’s masquerade ball, right?” aniya, at tumango naman ako bilang sagot. S
BRIANNA ZAFFRIE COLTON’s POV “Alam mo, Momshie, kanina pa kita napapansin, ha. Bakit panay ang tingin mo sa bo*bs ko, ha? Inggit ka ba?” tanong ni Thyrie kaya napatingin ako sa bo*bs ko na hindi kalakihan. “Ano namang kaiinggitan ko riyan? Para ka ngang pader na minasilya, e!” natatawang panlalait ko kaya sinamaan niya ako ng tingin. “Hay nako, tama na nga. Puro walang katuturan naman ‘yan. Ito ang intindihin ninyo, kami ni Cath ang pumili niyan habang may ka-date ka kagabi,” ani Frizza at inabot sa akin ang envelope. Kinuha ko ‘yon at binuksan. Binasa ko muna kung ilan ang reward na makukuha namin pero agad ko ring itinigil ang pagbabasa nang makita kung ano ang misyon na nakalagay roon. Ibinalik ko sa loob ng envelope ang mga papeles at saka ibinato pabalik kay Frizza. “Ibalik mo, hindi tayo mangingialam sa kaso na ‘yan.”