Hindi nagtagal ay dumating ang mga pulis at nagsimula sa pamamagitan ng pagsisikap na kunin ang fingerprint ng salarin mula sa lubid, ngunit wala silang makitang mga fingerprint dito.Nagbigay ito sa mga pulis ng ideya na ang salarin na ito ay mas karanasan kaysa sa kanilang naisip. Sinimulan din nila ang sunud-sunod na pagtatanong sa mga bisita sa bahay.Nakaupo sa sala sina Amelia at James, naghihintay at nagnanais na matapos ang bangungot nila. Ipinatong ni Amelia ang kanyang ulo sa dibdib ni James at ipinikit ang kanyang mga mata.Hindi niya napigilan ang pag-iyak at maya-maya, tumangging tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. Namumula rin ang eyeballs ni James habang patuloy siyang nagsisikap na kumilos nang malakas para kay Amelia.Nang matapos ang mga pulis sa lahat at ibinaba ang mga sagot sa mga tanong na itinanong nila sa kanila, sinimulan nilang bitawan sila, ngunit sinabi nila sa kanila na maaari silang tawagan anumang oras at kailangan nilang tumugon.Pinalapit nila si
~ PAGKATAPOS NG DALAWANG ARAW~Magkahawak kamay sina Amelia at James habang nakaupo sa sala kasama ang iba pa nilang kamag-anak. Pangatlong araw na simula noong party at hindi pa nila nahahanap si Alice.Ang mga pulis ay nagsumikap din nang husto upang makakuha ng higit pang impormasyon tungkol sa kanyang kinaroroonan, ngunit tila si Alice ay wala sa Alabama.Tumangging kumain si Amelia hanggang sa matagpuan niya ang kanyang sanggol. Sinubukan siyang kausapin ni James at ng iba pa ngunit walang resulta. Tinanggihan niya ang aliw ng lahat, maging ang asawa niyang si James."Mas nag-aalala ako ngayon kay Amelia kaysa kay Alice. Mukha siyang maputla at payat. Hindi ko alam kung ano pa ang gagawin o sasabihin ko sa kanya para makapagpahinga o makakain siya. Sinubukan niyang matulog kahapon, pero nauwi sa pag-iyak. " Malungkot na sambit ni James.Nakapatong ang ulo ni Amelia sa balikat nito at hindi nag-abalang mag-react sa sinabi nito. Parang hindi niya narinig magsalita. Ang tanging nasa
"Hi, Amelia." Ang sagot niya ay bahagyang tumawa. Nanlalaki pa rin ang mga mata ni Amelia sa gulat, at sumugod siya sa kinatatayuan ni Fred."Kinuha mo ang anak ko?!" Siya ay sumigaw, at inilagay ni Fred ang kanyang hintuturo sa kanyang mga labi, nanginginig ang kanyang ulo."Shhh... Gigisingin mo siya." Bumulong siya.Nanginig ang mga labi ni Amelia at bumuhos ang mga luha sa kanyang mga mata. Dahan-dahan niyang inangat ang ulo niya at inalis ang kamay nito sa bibig niya."Pwede ko ba siyang makita?" She mumbled, at tumango si Fred."Sundan mo ako." Pinauna niya ang daan papasok ng bahay, at balisang sumunod sa kanya si Amelia. Pumasok sila sa kwarto at nadatnan niya si Alice na nakahiga sa kama, nakabalot ng napakaputing alampay.Lumapit si Amelia upang tingnan ang kanyang mukha, at nakita niyang mahimbing na natutulog si Alice, at hindi siya masyadong nakakatakot gaya ng iniisip niya."Now, you have seen her, let's step outside and talk. Alam kong marami kang itatanong."Tumalikod
"James, kailangan mong kumalma." Wika ni Elena, ipinatong ang kamay sa balikat niya."Kumalma ka?!" Tinanggal niya ang kamay nito sa kanya at bumangon. "What the f**k are you talking about?! Paano ako kakalma kapag nawawala ang asawa at anak ko? Can you listen to yourself at all?!" Sigaw nito sa kanya.Napaatras si Elena sa takot at lumayo sa kanya. Nakaupo sila sa sala at pinanood ang mga pulis na nagtatrabaho sa pagsubaybay sa kanyang telepono at kotse."You don't have to be so hard on me! Nakita ko kung paano ka nanginginig at pawis na pawis, at nag-alala ako sa kalusugan mo. Yun lang.""Stop acting like a saint! First, it was Alice, now it is Amelia's. What exactly are you planning?!""Stop it, James! Inimbestigahan na ako ng mga pulis. Kailan ka ba maniniwala na hinding-hindi ko gagawin iyon sa kapatid ko?""When the truth is finally out. When I found my wife and child."Lumakad sina Penelope at Helen papunta sa sala, mukhang pagod na pagod. Nagpunta sila sa bayan upang idikit an
Huminto ang sasakyan sa tapat ng isa pang bahay, sa pagkakataong ito ay ilang bahay ang nakapaligid sa bahay na ito, ngunit kakaunti ang mga ito para maging komportable si Amelia."You should move it now. Tapos na ang trabaho ko." Wika ng driver na nakamaskara, at doon lang napagtanto ni Amelia na nakatitig sa kanya si Fred.Naikuyom ni Alive ang kanyang mga panga at binuksan ang pinto, maingat na hinawakan si Alice sa kanyang sarili.Tumingin siya sa malayong kalsada, sinusubukang hulaan kung nasaan sila, ngunit wala siyang nakuha.Ang alam lang niya ay napakalayo nito sa una nilang kinaroroonan."Sumama ka sa akin." Sabi ni Fred sa kanya, iniindayog ang susi sa kanyang kamay."Bakit tayo nandito? Bakit tayo umalis sa kabilang bahay? Anong balak mo?""Too many questions after such a long ride. Ayaw mo bang magpahinga? Kung ayaw mong magpahinga, gusto kong magpahinga."Binuksan niya ang pinto at tumabi para maunang pumasok si Amelia."Fred! Hindi dapat nasa ganitong sitwasyon si Alice
"Babalik ako sa loob ng tatlong oras. Hinihintay ako ni Hopper na bisitahin siya. Lampas na sa oras ng pagbisita niya.""Ayos lang, Penelope. Babalik ako dito kasama si James. Hindi ko siya kayang iwan mag-isa sa ganitong kalagayan." Sagot ni Helen."Syempre. Babalik ako, okay? Pakiusap, ingatan mo siya at ang iyong sarili."Binuksan ni Penelope ang pinto at lumabas ng bahay. Pagkasara ng pinto, bumuntong hininga si Helen at tumingin kay James."Paano kayo nagkakilala?" out of the blue na tanong ni James."Ibig mong sabihin kami ni Penelope?" Sagot ni Helen, at tumalbog ang ulo niya.“Hindi ako nagkaroon ng pagkakataon na magtanong hanggang ngayon. Marahil ang kwentong ito ay makakatulong sa akin habang wala ang oras. I'm trying to get this situation out of my head pero nahihirapan ako. Tulungan mo ako.”Iniangat ni Helen ang ulo at umupo sa tabi niya sa sofa. “Well, pareho tayong unang nagkakilala noong high school. Sa grade one. Hindi kaaya-aya ang pagkikita dahil nakasalubong ko si
"Tapos na ako, Amelia. Aalis ako ngayon. Ano pa bang kailangan niyo ni Alice? Kukunin ko ang lahat.""Kapag lumabas ka, ikulong mo kami sa bahay ha?" Tanong niya habang nakatitig sa mukha niya. Napalunok si Fred at umiwas ng tingin.“Oo. ako…”"Wala kang tiwala sa akin na iiwan akong mag-isa sa bahay nang walang pagpipigil.""I'm sorry, Amelia. Ngunit hindi ako maaaring maging pabaya sa iyo. Hindi na."Napangiti si Amelia at umiling at tumingin sa kanya. "Hindi mo kailangang makaramdam ng sobrang sama ng loob tungkol dito. Naiintindihan kita, okay? Pero may hiling ako."Dahan-dahang iniangat ni Fred ang ulo at tumingin sa kanya. "Ano ang iyong kahilingan?"“Pwede ba akong sumama sayo? Napakatagal ko nang isinama si Alice sa paglalakad. Mukhang naiinip na siya. Gusto ko siyang ilabas ngayon. Kaya pwede ba kaming sumabay sayo sa mall? Maaalala ko ang iba pang mga bagay na kailangan ko kapag nakita ko rin sila.""Iyan ang hiling mo?" Tanong niya, at tuwang-tuwa siyang napaangat ang ulo.
"Sa tingin ko nakuha na natin ang lahat ng kailangan natin." Sabi ni Fred, kaholding hands si Amelia sa shopping mall."Hindi mo ba iniisip na dapat tayong kumuha ng Walker para kay Alice? Hindi ko tuloy siya madala. Lumalaki siya araw-araw.” ungol ni Amelia.Tumawa si Fred at napaangat ang ulo. "Totoo yan. Tara na at kunin natin."“Pero pwede ko bang gamitin ang card ko? Nagbabayad ka na ng mga bayarin simula nang dumating tayo rito, at gumastos ka na ng malaki.”Tumingin si Feed sa kanya at nagpakawala ng isang matamis na ngiti. “Nag-aalala ka sa akin?” Tanong niya.“Siyempre, nag-aalala ako sayo. Bakit parang hindi ito nagulat sa iyo?""Napakabilis ng pangyayari, Amelia. Akala ko kailangan kitang i-pressure ng sobra bago mo sabihing oo sa akin. Pero parang madali lang."Kumuyom ang panga ni Amelia at umiwas ng tingin. "Sinusubukan mo bang sabihin na madali ako?" Tanong niya na parang nasaktan sa sinabi nito."Oh hindi! Hindi iyon ang ibig kong sabihin."Napahagalpak ng tawa si Amel