Naging abala si James sa kanyang opisina sa mga papeles. Sa unang pagkakataon ay nagsisi siya sa pagpapaalis kay Amelia.Itutulak sana niya ang buong gawain sa kanya, at hindi siya magrereklamo.Inabot niya ang kanyang tasa ng tsaa at nilagok ang ilan sa kanyang mainit na tsaa. Tumayo siya at inayos ang pantalon niya bago nag-inat.Uupo na sana siya at ipagpatuloy ang trabaho nang makarinig siya ng katok sa kanyang pinto."It's not lock," Sagot niya nang hindi nag-abala pang tingnan kung sino iyon.Bumukas ang pinto, at narinig niya ang click-clak ng high-heels ni Ava na papalapit sa kanya. Inangat niya ang ulo niya at nang makitang siya iyon ay nagtaas siya ng kilay sa pagtataka.“Ava? Anong ginagawa mo dito?" Tanong niya, at nagpakawala siya ng matingkad na ngiti.“Kailangan mo bang itanong sa akin yan? Pumunta ako para makita ka syempre." Hinila niya ang upuan paatras at umupo bago siya pinaupo."Maaari mo namang gawin ito sa ibang pagkakataon. Sobrang busy ko ngayon."Inilipat niy
~MAMARA ANG ISANG BUWAN~Sabado ng umaga ng kasal ni Amelia kay James, at lahat ay abala sa paggawa ng isang bagay o iba pa.Nasa mansyon niya si James kasama ang kanyang ama at kaibigang si Tina. Tinutulungan nila siyang maging maganda para sa kanyang kasal.Walang maraming kaibigang lalaki si James, kaya inupahan ni Charles ang ilan sa mga anak ng kanyang mga kaibigan para kumilos bilang mga kaibigan ng nobyo.Si Amelia naman ay nag-i-scroll sa phone niya habang nakaupo sa apartment ni Charles. Ang balita tungkol sa kanyang kasal ay kung saan-saan sa internet. Ito ang nagpakaba sa kanya.Nasa tabi niya si Helen, pinagmamasdan ng mabuti ang ginagawa ng makeup artist. Si Helen ay sobrang determinado na gawing napakaganda ni Amelia sa araw ng kanyang kasal.Sinigurado na rin niyang may makukuha siyang ibang mga bagay tulad ng, pagpapaalam sa buong lungsod tungkol sa kasal para layuan ng mga babae si James, ang bulwagan at simbahan na gagamitin para sa kasal, at marami pang iba, na inih
Tumingin si James sa kongregasyon at nagpahayag ng pekeng ngiti. Itinaas niya ang siko niya kay Amelia at tumingin dito."Pagod na akong tumayo dito. Tara na.”Lumapit si Amelia sa kanya at ipinulupot ang braso nito sa kanya. Naglakad sila pababa ng altar at nagpatuloy sa makipot na daan sa harapan nila.Nanatiling nakayuko si Amelia habang patuloy na binabato ng mga tao ang mga talulot ng bulaklak sa kanila.“Binabati kita, Amelia Parker!” Narinig niyang may sumigaw, kaya napilitan siyang tumingala. Napatingin siya sa direksyon kung saan nanggaling ang boses at napatitig kay Ava.‘Siya ba ang bumati sa akin?’ Pagtataka niya, nang makita niya ang galit na ekspresyon nito habang nakatitig sa kanya.Iba't ibang tao ang kumukuha ng litrato sa kanila mula sa iba't ibang anggulo. Nanatiling malamig ang ekspresyon ng mukha ni James, habang si Amelia naman ay nahihiya at natatakot.Lumabas sila ng gate ng simbahan, at si Helen ay nagmamadaling tumayo sa harapan nila."Sabay tayong magpa-pict
Ang reception ng kasal ay inayos sa likod ng simbahan, sa isang open field. May isang malaking puting kubol upang protektahan ang mga tao at ang pagkain mula sa araw.Nakarating sina Helen at James sa venue at nakita nilang may mga kumakain na. Hinanap niya sa lugar si Charles at nakita niyang nakikipag-chat siya kay Freddie. Mukhang masaya sila."Kakausapin ko ang tatay mo. Hanapin ang iyong asawa. Kakausapin kita kapag tapos na ako."Tinapik niya ang balikat nito at lumapit kay Charles. Nakita ni James si Amelia na nakaupo sa isa sa mga upuan, gutom na gutom itong nakatingin sa pagkain sa harap niya.Ngumisi si James at lumapit sa kanya."Kung gusto mong kainin, kumain ka na lang." Bulong niya at umupo sa harap niya.Ngumiti siya ng mahina at tumingala.“Hinihintay kita. Sinabihan ako na hindi ako makakain hangga't hindi ka nandito."Tumaas ang kilay ni James at tumawa. "So you decided na hintayin ako? Bakit?"“Errmm... Para sabay na tayong kumain.”"At kung hindi ko hinintay ang re
Kinuha ni Amelia ang kanyang telepono at tumakbo palabas ng silid matapos niyang makitang nakatungo si James na hubaran ang kalapating mababa ang lipad sa harapan niya.Iyak siya ng iyak habang tumatakbo sa kung saan-saan. Pakiramdam niya ay nadudurog ang puso niya sa loob niya.‘Bakit ko ba naisip na may nararamdaman siya para sa akin?! Bakit ba ako naniwala na may gusto siyang gawin sa akin! He has always made it so clear but I keep giving myself stupid hopes! Ang tanga mo Amelia.'Tumakbo siya paakyat sa ikatlong palapag at pumasok sa isa sa mga silid. Binuksan niya ang ilaw at mabilis na tumingin sa paligid.Naglakad siya patungo sa maayos na nalatag na kama at umupo doon. Napayuko siya at nagpatuloy sa pag-iyak. Sa puntong iyon, kailangan niya ng isang kaibigan, ngunit alam niya."Hindi ba dapat ay ginawa niya ito sa ibang araw? Mas gugustuhin ko pang hindi niya ako pinansin at pinalabas ako ng kwarto mag-isa. Hindi sa ibang babae!" Naiiyak na bulong niya.Biglang tumunog ang pho
Tapos na si Amelia sa paghahanda ng almusal, at inihain niya ito sa isang puting ceramic plate.Inilagay niya ang ilan sa mga durog na itlog sa isang gilid ng plato at ang giniling na pabo sa kabilang panig.Inilagay niya ito sa isang puting tray at ngumiti ng malawak habang nakatitig sa pagkain. Natikman na niya ito, at naniniwala siyang magugustuhan niya ito.Nilagyan niya ng tubig ang basong pitsel at naglagay din ng takip ng baso sa tray. Lumabas siya ng kusina at pumunta sa dining table.Maingat niyang itinaas ang kanyang mga paa para wala siyang matapon. Lumapit siya sa dining table at tumingala at nakitang nakaupo na si James.Katabi niya ang babaeng kasama niya kagabi. Natigilan siya sa gulat at napatingin sa kanilang dalawa.‘Wag mong sabihing gusto mo rin akong pakainin.’ Napaisip siya."Ano pa ang hinihintay mo? Serve the meal,” sabi ni James, at dahan-dahang ni-bounce ang ulo niya.Inilapag nito ang tray sa harapan niya at muling tumingin sa babae. Siya ay tumingin tunay m
Si Amelia na mismo ang nagmaneho papunta sa kumpanya. Masaya siyang naaalala pa rin niya ang lahat ng itinuro sa kanya sa paaralan tungkol sa pagmamaneho.Umalis si James sa bahay kasabay ng pag-alis niya. Hindi ito umimik sa kanya ngunit nauna itong bumati sa kanya. Hindi siya nag-abala na hindi siya nito sinagot. Gusto niyang mag-focus sa mga positibong bagay.Pumunta siya sa desk niya sa opisina at inayos ito. Sobrang na-miss niya ang mesa. Kung hindi dahil kay Helen, hindi na siya magkakaroon ng pagkakataong magtrabaho sa kumpanya nito.Ilang sandali pa ay nagsimula na siyang magtrabaho sa kanyang laptop, nang may narinig siyang papalapit. Inangat niya ang ulo niya at nakita niya si Tina na nakatayo sa harapan niya.“Hi, Tina. Magandang umaga." Isang matingkad na ngiti ang pinakawalan niya."Hm," sagot ni Tina at pinaningkitan siya ng tingin.Napakunot ang noo ni Amelia at tinitigan siya. Hindi niya alam kung bakit 'Hm' ang naging sagot niya.“Mukhang masaya ka. I wasn’t expecting
Tapos na si Amelia sa kumpanya kung saan ginanap ang meeting at tumungo sa kanyang sasakyan.Hindi pa niya nakakausap si James simula nang dumating sila sa Florida. Hindi siya sigurado kung makakabalik siya sa Alabama nang wala siya.Umupo siya sa kotse niya at tinawagan si Elena. Hindi niya mapigilang mag-isip kung paano makakarating sa kanyang apartment nang hindi nalalaman ni James."Hello, Elena.""Hi, Amelia. kamusta ka?"“Magaling ako. At kamusta ka?""I guess magaling din ako.""I'm very sorry about kagabi. Hindi ko sinasadyang paiyakin ka.""Tara na, Elena. Hindi mo kasalanan. Kasalanan ito ni James. Siya ang nagpaiyak sa akin. Makakadalaw ka ba ngayon?""Hindi ako sigurado, Elena. Nasa Florida ako habang nag-uusap kami. Katatapos ko lang ng meeting."“Florida? Wow. So, pumunta ka mag-isa?""Hindi. Si Mr. James ay nasa Florida din, ngunit hindi niya ako kasama sa ngayon. Siya ay nasa kanyang Casino. Hindi ko alam kung makakabalik ako sa Alabama nang wala siya. Kahit babalik ak