"Oh! Gina, apo, nakabalik ka na pala. Halika dito mag bless ka kay sir Stevenson, siguro naman kilala mo pa siya?" tanong ni Lolo Igme sa apo nitong si Gina."Opo, Lo." sagot naman niya sabay bless dito at baling naman kay sir Stevenson at nag bless din."Kailan pa po kayo dumating sir? Sabi na kayo po 'yong nakita ko sa bayan kanina." ani niya."Talaga ba nakita mo ako?" "Opo,""Ay! Mamaya na nga yan usapan niyo at pumasok muna tayo sa loob." singit ni Lolo Igme.Pumasok na silang tatlo sa loob ng sabay sabay."Maupo muna kayo sir, Gina ikuha mo ng maiinom ang ating bisita." utos ni Lolo Igme kay Gina."Opo, Lo." sagot nito at agad namang tumayo para mag tungo sa kusina. Habang naiwan naman ang matanda at si Stevenson."Ang laki na pala ng apo mong si Gina. Saan nga siya ngayon nagta trabaho?" tanong ni Stevenson kay Lolo Igme."Ah! Sa barko siya at bakasyon niya ngayon. Chief cook na siya sa Cruise ship. At ang panganay ko namang apo ay pulis na at ang bunso naman nag aaral pa rin
Nagising si Gina pasado ala singko na nang hapon. Nakatulugan na pala niya ang pag iyak, bakit pa nga ba niya iiyakan ang taong walang isang salita. She remembers that day bago ito lumawas ng Manila he promised to be back after school but he didn't show up. Lumipas ang ilang semestral break hindi na ito bumalik pa. Hanggang sa naka graduate siya ng high school, up to College at nakapag work, walang Axel na bumalik. Pero, kahit ganun pa man inintindi niya na lang ito at umasa na isang araw babalik ito at tutuparin nito ang lahat ng pinangako niya sa kaniya. ***Habang naka upo sila sa malaking tipak na bato. Axel holds her hand and brings it to his heart while saying those words. "Gina, I know that we are young but I know how I felt towards you. Maybe, they say that it was a puppy love or infatuation but for me this is the best thing that could happen to me. I'm glad that I've met you and to know you better. I hope you didn't forget me, even though I went back home." madamdaming wika
"Bakit, guilty ka Gina? Is that true? Are you having an affair with my Dad?? Kaya ba kinali--" Nevermind!! "Think what you want to think, Axel. I'm tired now!" wika ni Gina sabay walk-out sa mag-ama. Hindi niya akalain na ganon ang iisipin ni Axel sa kaniya. Hindi niya lubos maisip na makitid na ang utak nito at ayaw makinig ng paliwanag. Kaya bahala siya, isipin niya ang lahat ng kagaguhan niya tungkol sa akin at simula ngayon kakalimutan ko na siya. I hate you, Axel VillaRuiz-Forrester. Simula ngayon burado ka na sa puso ko." malakas na sigaw ni Gina kasabay nang pagluha niya.Pinunasan niya ang luha sa mga mata at taas noo na naglakad pabalik ng bahay. Naabutan niya pang gising ang lahat. Mukha ng lolo niya na hindi maipinta ng makita siya. "Apo, saan ka nang galing?" tanong ng lolo Igme niya kay Gina."Ahmmm! Dyan lang po sa dalampasigan Lo, nag pahangin para ma refresh po. May panira kasi ng gabi ko." wika ko at sinadya kong lakasan pa ang boses ko para marinig ni Axel na kasal
ANDREAAfter the owner talked to me their bull sh*t decision. I imediately signed the resignation papers and leave the hotel that I worked for f-cking 10 years. Hindi ko lubos maisip na ganon ganon na lang kadali nila akong husgahahan at paratangan nang kong ano-ano. I've been working them for f-cking 10 years, and because of that basta na lang nila akong sinipa sa trabaho without asking me anything. Basta basta na lang silang nag decision na tanggalin ako. That's so unfair! My life would be unfair!! At dahil sa sama ng loob ko sa tinuring ko nang kapamilya napadpad ako sa isang bar. Para makalimot kahit sandali lamang. Ayaw ko naman mang istorbo sa beshy ko at alam ko naman na busy 'yon sa love life niya. "Sana all, may love-life!" malakas na sigaw ko sa loob ng bar at wala akong paki alam kong pag tinginan pa nila akong lahat. Isa pa yang kina kainis ko, sa sampung taon ng serbisyo ko sa hotel nila ni minsan nga hindi ko natandaan na nag-increase ang sahod ko at ang masama pa doon,
KINABUKASANDahil sa pagod ko at sama ng nararamdaman tinanghali na ako ng gising at medyo kumakalam na rin ang sikmura ko. Dali-dali akong bumangon para mag ayos ng aking sarili. Napatingin ako sa wall clock na naka sabit sa gilid ng bintana mga around 10:30 a.m na pala, kaya ginugutom na ako.Tulala pa rin ako sa nangyari at hindi ko pa rin lubos maisip na nagawa ko ang kagagahang 'yon.Wala ako sa mood lumabas at parang gusto ko na lang talagang matulog ng matulog buong mag hapon para na rin makalimot ako. Ngunit ayaw tumigil sa pag kalam ng sikmura ko kaya napilitan akong mag check sa mga stocks ko kong ano ang pwede kong lutuin. Wala na pala akong stocks ng food kaya no choice ako kundi mag bihis. Umakyat ako sa taas at kumuha ng damit na susuotin ko. Napili ko ang crop top at skinny jeans. Hindi naman siguro masamang i-suot ko 'yon at sexy naman ako at makinis kaya carry lang. Umikot muna ako sa harap ng salamin para tingnan ang ayos ko at nang makitang wala naman nang problema
Padabog kong binagsak ang cellphone sa ibabaw ng table ko, sapagkat katatapos ko lang makausap si Draeden over the phone at malaman ang ginawa nito. Medyo sumasakit na talaga ang ulo ko sa pinag gagawa niya sa hotel ko. How can he is so irresponsible. Nagpalit lang naman siya ng manager without asking my permission. Naka ilang manager na ba ang umalis ng dahil sa kagaguhan niya. Siguraduhin niya lang talaga na maayos ang ipinalit niya kundi kalimutan niya ng magkaibigan kami. Nandito ako ngayon sa Chicago, para makipag negotiate sa mga tao rito at para ma expand na rin ang hotel na business ko. Nakausap ko naman lahat ng investors kanina at nakuha ko ang gusto ko sa kanila.Nakaupo ako sa kama nang biglang pumasok sa isipan ko ang babaeng 'yon. Ang babaeng nagpatibok at nagpabilis ng puso ko, hindi dahil sa epekto ng alak na nainom ko ng gabing 'yon. Actually, hindi mawala wala sa isip ko ang babaeng naka one night stand ko at ganon na lamang ang pagtataka ko kong bakit niya ganon kab
Mabilis na lumipas ang bawat mga araw at isang buwan na akong manager sa Forrester Hotel. Day off ko ngayon kaya tinawagan ko si Tanya para sana mag pasama rito sa Mall. Ang tagal niyang sagutin kaya nag iwan na lang ako ng messages. (Beshy, if you can't be busy, just visit me. I miss you and our nonsense conversation.) Pagkatapos kong mag send ng messages dito tinago ko na ang phone ko at nagtungo na ako sa kitchen para kumuha ng maluluto ko. Naka kita ako ng pasta at naisipan ko na lang magluto ng paborito naming dalawa na carbonarra. Hinanda ko na ang mga kailangan na gagamiting rekados sa lulutuin ko. Nang sisimulan ko ng mag gisa ng bawang bigla naman bumaliktad ang sikmura ko nang malanghap ko ito. Kaya pinatay ko muna ang gas stove at naupo sandali. Napaisip rin ako kong ano ba ang nakain ko ngayong araw o kagabi, pero mga usually food lang naman 'yon. Nang makaramdam ako ng nasusuka ako bigla akong tumakbo ng kitchen sink at nag duwal ng nag duwal, ngunit wala naman akong nila
FIVE YEARS LATER STEVENSON "Ladies and gentleman, welcome to the Philippines. We are at Manila Airport. Local time is 7:30 a.m., and the temperature is 27'c." "I'd like to thank you for joining us on this trip, and we are looking forward to seeing you onboard again. Have a great day ahead." I keep calling Draeden on his phone, ang sabi ko pa naman ay sunduin niya ako today. Ano na naman kaya ang ginagawang kababalaghan nito. Huwag sanang makarinig na naman siya ng kong ano anong ungol ngayon at baka hindi niya ma tantya ang kaibigan. Maya-maya pa sinagot na rin niya ang tawag ko. "Hello, buddy anong oras pa lang. Bakit ang aga mong tumawag." tanong nito nahalatang antok pa. Sa inis ko nag end call na lang ako. "Damn it! sakit ka talaga sa ulo Draeden. I try to call Alhea to fetch me at the airport. In a few hour Alhea is here. She kiss my lips. At ginaya ko na siya papunta sa kotse nito. Alhea is my childhood friend and I know she loves me. Pero hindi ko talaga makita ang sarili