Kulang na lang ay ipamigay ako nina Mommy sa labis na inis sa akin. Kung hindi lang kami aalis bukas, baka pinakasal na nila kami ni Bjorn ngayong araw din mismo. "Gusto ko pa ding ikasal sila sa simbahan," sabi ng mommy ni Bjorn. "Para may blessings ni God ang kanilang pagsasama. And Loreigna deserves a grand wedding."Tumango ang Daddy. I know that he's always wanted to walk me down the aisle. I don't know how long does a wedding preparation would take, pero sana matagalan. I need to prepare and ready my mental and emotional state about this marriage thing. Umalis na ang mommy ni Bjorn, dahil dumating daw ang ama nito. Mukhang pati ang matanda ay nasabihan din niya ng nangyari. Sina Daddy at Mommy naman ay bumalik ulit sa study room. Hindi ko alam kung ano ba ang pinag-uusapan nila, dahil kailangan pa nilang doon mag-usap. Si Kuya naman ay nakatingala at mukhang kinakalma pa din ang kaniyang sarili. Umiling-iling si Bjorn kaya inirapan ko siya. Kung nakipagtulungan sana siya sa a
"Oh, please, don't tell me that you took a loan to buy all of these." Natapik pa ni Mommy ang kaniyang noo, nang makita niya ang mga paper bags na dala ko. Exaggerated din siyang bumuntong hininga. "Binili ni Bjorn," sagot ko sa mahinang boses, sabay iwas ng tingin, nang napaubo si Daddy. "I thought you don't like him?" maarteng tanong naman ni Mommy. "Kahit naman ayaw ko siya may magagawa pa ba ako? Ipapakasal niyo pa din ako sa kaniya," may pagtatampong sagot ko. a"Well, who's fault is it?" Yeah, I am. Tapos na. Nangyari na. Wala na akong magagawa pa. "Don't spend too much, Anak. Stop spending money on things that you don't actually need," pangaral ni Mommy, pero mas mahinahon na, dahil hindi naman nila pera ang pinambili ko ng mga 'to. "I'm stress, Mommy." Si Bjorn din naman ang dahilan kung bakit ako stress, kaya dapat lang na binayaran niya itong mga pinamili ko. Maaga akong natulog dahil napagod ako sa pang-shopping. Maaga din akong nagising at bumangon dahil tumawag ang
Ano'ng pinagsasabi nito? Pasimple ko siyang tinulak, dahil naaalibadbaran ako sa pagkakadikit niya sa akin. Nilapitan ko si Mommy, upang tanungin kung bakit niya ako pinababa. Gusto ko na talagang matulog. "Dumating ang fiance mo, kaya pinatawag kita."I wanted to roll my eyes, kaso may iba kaming mga kasama. Ilang minuto lang akong naupo at nagpaalam na ulit ako para umakyat na at matulog. Bahala na si Bjorn sa buhay niya. Late ako ng gising kinaumagahan. Katatapos lang pumirma ng contract ng mga Xiu. Naglalaro sila ng golf, kasama si Bjorn. Nandito pa din siya. "Bakit siya nandito, Mommy?" Nagtataka talaga ako kung bakit sumunod siya dito."Syempre mapapangasawa mo siya, kaya dapat lang na nandito siya.""Hindi ka ba kinikilig man lang dahil sinundan ka niya?" nanunuksong tanong ni Mommy na kinangiwi ko. a"What? Yuck, Mom."Umiling si Mommy. "Bjorn's a good looking guy. He's nice too. Hindi ko alam kung bakit naiinis ka sa kaniya.""Because he's annoying.""You're annoying too,
I've always wanted the grandest wedding, but I'm not even excited about it. Kanina pa ako tumitingin sa p*******t ng ilang mga wedding ideas, pero nawawalan ako ng interes. I found myself stalking Lance and his gf on his social media account. Nag-Tagaytay sila kahapon. May caption pa ang babae sa kaniyang post na, pangarap kong pumunta dito and some cheesy stuffs. Ewww! Ngumiwi ako. Cheap date. Urgh! I feel bored. I feel... I feel frustrated that I don't even know what I wanted. Mabilis akong mawalan ng interes sa mga bagay. Si Lance lang naman ang nagustuhan ko na inabot ng ilang taon. But I didn't even got the chance to kiss him. Dapat pala hindi ako naglasing noon. Dapat matino ako at dapat pinasok ko na lang siya noon sa banyo, habang naliligo o kaya habang natutulog sa kaniyang kuwarto.You're so cheap, Reigna. Forget about Lance. If ever you and Bjorn will separate ways, find someone, find a guy that is way way better than that Lance. Bumaba ako dahil naubos na pala ang bottl
Maaga akong umalis ng bahay, because I don't want to see everyone, after what happened last night.Nagpunta ako sa condo naming magkakaibigan. It's still early kaya nag-pilates na muna ako. After that I went back to sleep, while waiting for the girls to come. Walang pagkain dito kaya nagbilin na ako sa kanila na mag-take out ng pagkain. I was still upset. I hate to admit it, but I was lonely. Tanghali na nang dumating ang dalawa. Ang dami nilang dalang pagkain at may alak pang kasama. "So, what happened?" tanong nila. Ayaw kong magkuwento kahit na sobrang kulit ng dalawa. Baka kasi kantyawan lang nila ako. Baka masabihan pa akong loser. Walang loser sa amin, kahit pa hindi napunta sa amin ang mga lalakeng aming nagugustuhan. "Ano'ng in demand na business ngayon?" pag-iiba ko sa usapan. Malungkot na nga, ba't pa pag-uusapan ang dahilan kung bakit ako malungkot ngayon. "Well, hindi naman nalalaos ang fashion ngayon." They name some businesses and I take it down on my notes. "Akala
"So, ito na nga. Nagtanong ako kay Kuya, kaso hindi niya daw alam ang name ng girl. So we called one of his friends. Ang pangalan ng babae ay Lia daw," sabi ni Raffa. "What's her apelyido?""Iyon lang ang sinabi, e, kasi iyon lang ang alam.""So, how are we supposed to stalk her on her social media accounts if we don't have a name." Nag-imbestiga pa kung hindi naman kompleto ang nasagap niyang info. "Eh, hindi din daw niya alam ang social media ng babae. Basta, what we know is that nasa US siya."US. Napataas ako ng kilay at napaisip. Sa US nagpunta si Bjorn. Kahapon siya ng hapon umalis. Si Mommy lang ang nagsabi sa akin, dahil nagpaalam daw ito sa kaniya.Wala ako sa bahay kahapon, dahil sinadya kong umalis ulit. Naka-blocked pa din siya sa akin hanggang ngayon. Wala naman kaming dapat pag-usapan, kaya there's no need to unblocked him.We tried searching that Lia girl, but there are thousands of them in the internet. Wala din naman kaming idea sa kaniyang itsura kaya useless din.
Sa bahay nina Bjorn kami nag-dinner kasama ang aming mga family. Wala namang okasyon, gusto lang ni Tita na magsalo-salo kami. I'm wearing my Valentino dress at suot ko ang stilleto na pasalubong ni Bjorn sa akin. Ayaw ko sana dahil baka kung ano pa ang isipin niya. Pero naisip ko na isuot na lang, para makita niya at baka maisipan pa niya ulit akong bilhan ng madami sa susunod. Napatingin siya sa paa ko nang dumating sila ni Kuya. Nahuli sila ng dating, dahil parehas silang may mga meeting kasama ang client. Ngumiti siya nang makita niya ang suot ko, hanggang sa umakyat ang mga mata sa aking mukha ay nakangiti pa din siya, pero hindi ko siya nginitian. It will be weird if I'd smile back at him. Pasimple niyang iniling ang kaniyang ulo, nang hindi niya mahintay ang pagngiti ko. "I like your sandals, hija..." sabi ni Tita. Napangiti naman ako. Ginalaw ko ang aking paa, na mas lalo pang gumanda dahil sa suot kong stilleto. "Nag-shopping ka na naman?" may diin na tanong ni Mommy. Na
Bukas ng gabi na ang aming engagement party ni Bjorn. And today naman namin imi-meet ang ilang mga supplier para sa gaganaping kasal.Hindi ko alam na may lakad kami, sinundo na lang ako ni Tita sa bahay kanina. Kami lang ang lumakad, dahil busy din si Mommy sa kaniyang business. Inabot din ng tatlong oras ang meeting, dahil nakailang palit kami ng details. Sabi ko hindi ako gaanong interesado sa ilang mga details, pero hindi ko mapigilang mamili at mag-request. "Tama na muna 'to for today at baka pagod ka na," sabi ni Tita. "Pero bago tayo umuwi, daanan na muna natin si Bjorn sa kaniyang opisina." Hindi na ako nakapalag pa, dahil nahihiya akong humindi kay Tita. Baka mamaya isipin ni Bjorn na gusto ko siyang makita, kahit hindi naman. Wala ang kaniyang sekretarya sa desk nito, at nadatnan namin ito na nakayukod sa gilid ni Bjorn. She's wearing a mini skirt at ang blouse na suot ay ilang butones ang nakakalas. What a sight! Sumama ang timpla ng mukha ni Tita. Tumikhim din ito upan