Chapter 33

🔥🔥🔥🔥🔥

Kinabukasan ay pumasok si Sunday ng ayon sa tamang oras ng pasok niya. Hindi niya pinansin ang message ni Matteo kagabi.

"You didn't came," sabi ni Matteo pagkapasok na pagkapasok pa lang niya sa kwarto nito. Tumayo ito at sumandal sa dingding at humalukipkip pa.

Nilabanan naman niya ang tingin nito. "I'm sorry, Sir. I just thought it was not that urgent."

Tumaas naman ang kabilang kilay nito at naglakad palapit sa kaniya. Hindi naman s'ya kumibo, nanatili lang s'ya doon na hindi pa rin nagbababa ng tingin.

"Urgent or not, kailangan mo pa ring pumunta at gawin ang trabaho mo. Iyon ang trabaho mo 'di ba? Kung nasaan ako ay dapat nandoon ka rin at kung pinapupunta kita'y dapat mo 'yong sundin. Dodoblehin ko ang sahod mo kung iyon ang inaalala mo basta manatili ka lang at sundin ako."

Natawa s'ya ng matabang. "Pasens'ya na Sir, Matteo. Pero hindi naman yata tama iyang gusto mo. Eight hours lang ang trabaho ko sa m