Chapter 21

CHAPTER 21

“GUSTO KO nang kumain. Pakilapit naman ng mangkok.”

Hindi maitago ni Syler ang kasiglahan sa kabila ng pananakit ng kanyang ulo. Kinuha ni Rusty ang tray na naglalaman ng mangkok ng arroz caldo pero hindi nito iyon inabot sa kanya. 

“Susubuan kita.”

Hindi na siya tumutol pa. Bukod kasi sa nahihilo siya sa tuwing gumagalaw siya ay masyado ring masaya ang mga paru-parong nagdiriwang sa kanyang dibdib at napaka walang puso niya kung sisirain lang niya ang kasiyahan ng mga ito. 

Sinusubaybayan niya ang bawat kilos ni Rusty. Lalo na nang ilapit nito sa bibig ang maliit na kutsara. Nanatili siyang nakamasid dito nang bigla itong mapatingin sa kanya. Nagkatitigan sila. 

“Hihipan kong mabuti para hindi ka mapaso.”

She smiled a bit kahit sa loob loob niya ay abot hanggang langit na ang kanyang ngiti. 

Now who could blame her if she had fall